Ο Νικ Κέιβ, η βρετανική παραλία και οι Τζάγκουαρ

Θάλασσα με αμμουδιά, πολύ πράσινο, ωραία καφέ, και το Λονδίνο δύο ώρες απόσταση. Το Μπόρνμουθ έχει λιγότερα πολιτισμικά δρώμενα αλλά επειδή είναι μικρό όταν συμβαίνει κάτι μπορείς να το ζήσεις από πιο κοντά – σαν την αξέχαστη συναυλία Nick Cave and The Bad Seeds τον περασμένο Σεπτέμβρη που σε απόσταση αναπνοής έλαβα λίγη από την post-punk ευλογία του Nick.

Εδώ έρχονται οι Βρετανοί εκδρομή τα καλοκαίρια. Το νότιο κλίμα είναι λίγο πιο ελαφρύ και το καλοκαίρι όταν έχει 28 βαθμούς είναι σαν 38 Αθηναϊκούς. Oντας από την Αθήνα, πίστευα πως η ήσυχη ζωή δεν θα μου άρεσε ποτέ. Ο τόπος είναι φημισμένος σαν θέρετρο όπου έρχονται να ζήσουν οι εύποροι Βρετανοί όταν συνταξιοδοτηθούν. Είναι επίσης φημισμένος ως τόπος σπουδών. Επομένως το Μπόρνμουθ έχει δυο αντίθετες όψεις που όμως καταφέρνουν να συνυπάρχουν αρμονικά: παππούδες και γιαγιάδες που οδηγούν Τζάγκουαρ (και κάποιους νεόπλουτους με Λαμποργκίνι) και φοιτητόκοσμο που ζει τα καλύτερα του χρόνια by the beach. Ηλικιακά αυτό με φέρνει σε σχετικά δύσκολη θέση καθότι δεν είμαι ούτε αρκετά μεγάλη, ούτε αρκετά μικρή. Κι όμως, στα τέσσερα χρόνια που ζω εδώ έχω κάνει πολύ καλούς φίλους. Η φήμη που θέλει τους Βρετανούς ψυχρούς δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα κατά την δική μου εμπειρία.

Ζω περίπου 10-15 λεπτά περπάτημα από την παραλία και 30 δευτερόλεπτα από το πάρκο που οδηγεί προς τα εκεί. Πηγαίνω σχεδόν παντού με τα πόδια. Εδώ, μεταξύ άλλων, ανακάλυψα τα εξής:

Μπορείς να πεις «έχει ζέστη» από τους 18 βαθμούς και πάνω.

Μπορείς να φας παγωτό το χειμώνα στην αμμουδιά χωρίς να πάθεις πνευμονία (μήνυμα προς κάθε Ελληνίδα μάνα). 

Τα παραμύθια του Ντίσνεϋ είναι σχεδόν ντοκιμαντέρ όταν ζεις σε ένα μέρος σαν το Μπόρνμουθ. Για παράδειγμα, το φθινόπωρο όταν τα σκιουράκια μαζεύουν καρπούς για το χειμώνα σου πετάνε και κανένα κάστανο στο κεφάλι κοιτώντας μετά με περιέργεια από το πιο ψηλό κλαδί του δέντρου για να δουν αν σε πέτυχαν.

Πάντα νοσταλγώ την Ελλάδα και η Βρετανία του Μπρέξιτ είναι κοινωνικά πολύπλοκη. Για τώρα όμως εδώ είναι το σπίτι μου και είμαι ευγνώμων για την ευγένεια των ανθρώπων και την ομορφιά που έχω γύρω μου. Και καθώς κοιτάζω τα χιόνια που λιώνουν, ανυπομονώ να έρθει ένα ακόμα Βρετανικό καλοκαίρι.