Ο Μπογδάνος και η σκληρή Δεξιά

Με αυτόν τον πολιτικά άθλιο Μπογδάνο δεν αξίζει να ασχολείται κανείς σοβαρός άνθρωπος. Από τις κινήσεις του όμως εύκολα διαπιστώνεται ολοένα και περισσότερο απομάκρυνση της κυβέρνησης Μητσοτάκη από βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως είναι λ.χ. η ελευθερία της έκφρασης ή η συμμετοχή σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας πολιτών. Ο Μπογδάνος όπως και ο Βορίδης και ο Αδωνις και αρκετοί άλλοι νομίζουν ότι έχει έρθει η ώρα να αφανιστεί η Αριστερά από το πολιτικό προσκήνιο της χώρας ή να επιστρέψει στα επί χρόνια μονοψήφια ποσοστά της -λες και έχουν αναλάβει εκστρατεία για να πετύχουν κάτι τέτοιο, κάτι σαν ιεραπόστολοι του καπιταλισμού. Είναι αλλού νυχτωμένοι και δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, όπως επίσης δεν το χωνεύουν, ότι η παράταξη της Δεξιάς είναι αχώνευτη στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού και ότι η πρόσφατη ετυμηγορία αυτού του λαού είναι συγκυριακή, ότι οφείλεται σε απογοήτευση για την Αριστερά που κυβέρνησε και όχι σε κάποια συμπάθειά του για τη Δεξιά -η τελευταία πάντα θα είναι επάρατη, όσους φιλελεύθερους μανδύες και αν περιβληθεί.

Να διευκρινιστεί εντούτοις ότι δεν είναι σήμερα όλοι οι ψηφοφόροι της Δεξιάς φανατικοί και διεφθαρμένοι, τυφλοί οπαδοί της τάξης και της ασφάλειας, σκληροπυρηνικοί χριστιανοί και «υπερπατριώτες», ρατσιστές και όλο το κακό συναπάντημα. Μερικοί από αυτούς -στη σκέψη τους και τη συμπεριφορά τους- είναι πολύ πιο αριστεροί από μερικούς που δηλώνουν με καμάρι (και αυτοααποκαλούνται) αριστεροί, χωρίς καμία τύψη βεβαίως -πάνω από όλα το θέαμα, το τι θα δηλώσεις. Και επειδή όλα πλέον είναι θέμα επικοινωνίας -έτσι βγαίνουν βουλευτές και χτίζονται καριέρες σε όλα τα επαγγέλματα-, καλό είναι κάποιος να τραβήξει το αυτί αυτού του αγενούς μειράκιου, που θεωρεί πως θα αλλοιώσει την ιδεολογία αλλά και τον ψυχισμό του ελληνικού λαού. Καθώς φαίνεται όμως αυτός και οι όμοιοί του είναι εντελώς απαραίτητοι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, διότι αυτοί είναι που δίνουν το στίγμα της παλιάς σκληρής Δεξιάς -όλα τα άλλα είναι φιλελεύθερα φληναφήματα, που όμως έλκουν βοηθούμενα από την τύχη και τον καιρό (και την ατολμία και τον συμβιβασμό της Αριστεράς που κυβέρνησε για τεσσεράμισι χρόνια).

Οι δημοσκοπήσεις θα πάψουν να είναι καλές και σύντομα μάλιστα, έλα όμως που ο κόσμος δεν έχει πειστεί με ποιους θα τους αλλάξει στις επόμενες εκλογές. Εάν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αναδιαρθρωθεί, εάν δεν περάσει από τη θεωρία στην πράξη, τότε θα αλωνίζουν ακόμα Βορίδηδες και όλα αυτά τα ακραία στοιχεία που συγκροτούν τον κύριο κορμό της Νέας Δημοκρατίας. Δεν είναι πέντε-έξι αυτοί που ρέπουν προς την αυταρχική κυβέρνηση -είναι τα περισσότερα στελέχη που ολισθαίνουν σε αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, με τον κίνδυνο να εθιστεί η ελληνική κοινωνία σε τέτοια πολιτική [και αφού ουδείς αντιδρά με σθένος και αποφασιστικότητα είναι πιθανός ένας εκφυλισμός του δημοκρατικού πολιτεύματος].

Πού κατάντησε η χώρα –να μην τολμάει δημοσιογράφος να γράφει τη γνώμη του, μήπως και στραβομουτσουνιάσει ο Μπογδάνος και καλέσει τους πρόθυμους εισαγγελείς ώστε να παρέμβουν [να σώσουν τη δεοντολογία και την ελευθερία της γνώμης;] Ντροπή.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr