Ο Μητσοτάκης σαν Άγιος Βασίλης και ο “ψυχίατρος”

Το ανέκδοτο λέει: “Ο αη-Βασίλης είναι ξαπλωμένος στην κλίνη του ψυχιάτρου. Είναι έκδηλη η ικανοποίηση του ψυχιάτρου για το γεγονός ότι κοτζάμ Santa Claus επέλεξε αυτόν για ψυχανάλυση.

–  Ψυχίατρος: “Πάντως, δε με ενδιαφέρει τι λένε πολλοί δύσπιστοι για σένα, εγώ σε πιστεύω και σε εμπιστεύομαι”.

Ο αη Βασίλης σηκώνεται αργά – αργά και ανοίγει την πόρτα για να φύγει, λέγοντας:

–  Εγώ όμως δε σε εμπιστεύομαι γιατρέ αφού πιστεύεις ότι υπάρχει άγιος Βασίλης!!!

 Θα μπορούσε ο άγιος Βασίλης του ανέκδοτου να είναι ο Μητσοτάκης σε μια στιγμή εξομολογητικής ειλικρίνειας, αν και δεν φημίζεται για τέτοιες τάσεις. Θα μπορούσε στη θέση του ψυχίατρου να είναι οποιοσδήποτε φαντασιώνεται τον Μητσοτάκης σαν Santa Claus. Όπως για παράδειγμα κάποιος γιατρός ή νοσηλευτής του ΕΣΥ, κάποιος μικρομεσαίος της μεσαίας τάξης, κάποιος εργαζόμενος που έχασε τη δουλειά του ή εκείνος που είναι σε αναστολή εργασίας, ένας συνταξιούχος που διαβάζει καθημερινά ότι αυξάνουν οι συντάξεις και ψάχνει το παντελόνι του, ένας δημόσιος υπάλληλος, κλπ., κλπ. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

–  Ο γιατρός ή ο νοσηλευτής του ΕΣΥ που πίστεψε ότι ο Μητσοτάκης είχε στόχο να στηρίξει η Δημόσια υγεία και όχι να την κάνει παράρτημα των ιδιωτών κλινικαρχών. Δεν ήξερε ότι ο Κολάμπια στο πλαίσιο του 2ου μνημονίου είχε υπογράψει την απόλυση γιατρών και νοσηλευτών και το κλείσιμο “αχρείαστων” νοσοκομείων και κλινικών; Δε διάβασε, δεν άκουσε ότι η καπιταλιστική αγορά, στην οποία ομνύει ο πρωθυπουργός, απορυθμίζει και συρρικνώνει το κοινωνικό κράτος και άρα αμφισβητεί τη θέση εργασίας του; Ο Μητσοτάκης, σαν τον άγιο Βασίλη του ανέκδοτου, του γυρίζει την πλάτη. Δεν αρκεί που τον παραμύθιασε, τον τιμωρεί κι από πάνω αφήνοντάς τον “ξεβράκωτο” να πολεμάει τον αόρατο εχθρό…

–  Η θρυλική μεσαία τάξη; Ο εισοδηματίας των 800 € που κατατάσσει  τον εαυτό του στη μεσαία τάξη και που θα έτρωγε με χρυσά κουτάλια; Που πίστεψε ότι θα τον απαλλάξει ο αη Βασίλης από τα πρόσθετα βάρη, ότι θα ανοίξουν οι κάνουλες των τραπεζών για δάνεια, κ.ά. ευήκοα και προπαγανδιστικά; Δεν ήξερε ότι όταν μιλούσε για τη μεσαία τάξη ο Μητσοτάκης εννοούσε το ανώτερο τμήμα της προς το οποίο κατευθύνθηκε το σύνολο σχεδόν της τραπεζικής ρευστότητας και οι κρατικές εγγυήσεις εν μέσω πανδημίας; Του την έφερε κι εκείνου ο Santa Claus…επειδή ακριβώς τον πίστεψε.

–  Ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο υποαπασχολούμενος που πίστεψε στις “πολλές και καλά αμειβόμενες δουλειές”; Που πίστεψε στις επενδύσεις που ΘΑ, ΘΑ γεννούσε η χρυσοτόκος όρνιθα των νεοφιλελέδων; Δεν ήξερε ότι ο Μητσοτάκης είναι με το κεφάλαιο και όχι με την εργασία; Δε γνώριζε ότι τέρμα οι συλλογικές συμβάσεις και τα εργατικά δικαιώματα καθ’ υπόδειξη του ΣΕΒ; Δεν πήρε χαμπάρι τον υποκατώτατο μισθό για τους νέους; Για τη μισή δουλειά, μισή ζωή που καθιέρωσε ο Μητσοτάκης; Δεν κατάλαβε ότι όταν έλεγε “καλά αμειβόμενες δουλειές” εννοούσε τις “δουλειές” των τρωκτικών κολλητών και κουμπάρων; Τον πίστεψε και την πάτησε όπως οι προηγούμενοι.

–  Ο συνταξιούχος, ο ταλαιπωρημένος από τις απανωτές περικοπές των μνημονιακών χρόνων; Αυτός που περιμένει την απονομή της σύνταξής του; Και οι δυο πίστεψαν. Ο μεν πρώτος ότι θα πάρει πίσω τα “κλεμμένα” και ο δεύτερος άμεσα τη σύνταξή του με τα μαγικά μεταρρυθμιστικά του επιτελικού κράτους των “αρίστων”. Και οι δυο παραείναι μεγάλοι για να πιστεύουν ότι υπάρχει αη – Βασίλης….    

–  Ο δημόσιος υπάλληλος που πίστεψε στην αξιοκρατία και τη διαφάνεια; Δεν είχε μάθει πώς οικοδομήθηκε το κράτος της Δεξιάς; Δεν είχε ακούσει για 1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις; Δεν είχε ακούσει για ευνοιοκρατία, παραγοντισμό, για τον μετακλητό μπάρμπα από την Κορώνη; Δεν περίμενε ότι με το καλημέρα θα φρόντιζε ο Μητσοτάκης σαν Άγιος Βασίλης να φέρει δώρα στα δικά του παιδιά; Με διορισμούς νηπιαγωγών, υπέργηρων και άσχετων στις διοικήσεις Νοσοκομείων; Με αλλαγή εν μια νυκτί των διευθυντών υπουργείων; Ας όψεται το παραμύθι….             

 Τα παραμύθια δεν έχουν όλα αίσιο τέλος. Αυτό φαίνεται ολοένα καθαρότερα στην περίπτωση Μητσοτάκη. Η ενηλικίωση συνήθως απομυθοποιεί πρόσωπα και καταστάσεις. Συνήθως…..  

Πάντως σίγουρα δεν παραμυθιάστηκαν εκείνοι που “κατασκεύασαν” το μύθο του Μητσοτάκη – Αη Βασίλη. Είναι, όπως λέει ο Μπρέχτ:

“Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
ζητάνε θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν.
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο…”

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr