Ο Μητσοτάκης είναι ο αδύναμος κρίκος της Δημοκρατίας

Ο Μητσοτάκης πέτυχε στις τελευταίες εκλογές μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μέσω της οποίας μπορεί να νομοθετεί κατά ριπάς. Νομοθετεί με σπασμένα φρένα χωρίς να υπολογίζει τους κοινοβουλευτικούς περιορισμούς της πανδημίας. Αξιοποιεί την πανδημία ως ευκαιρία για να οικοδομεί ένα αυταρχικό – αντιδημοκρατικό πλαίσιο το οποίο βαφτίζει “μεταρρυθμίσεις”, χωρίς να έχει σοβαρές αντιστάσεις στο κοινωνικό πεδίο λόγω αναγκαστικού εγκλεισμού και απαγορεύσεων.

Ο Μητσοτάκης είναι ο εκλεκτός του συνόλου της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας, είναι ο εγγυητής των συμφερόντων της. Έχει στο πλευρό του τη συντριπτική πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης. Σε επίπεδο επικοινωνίας έχει σπάσει κάθε ρεκόρ ασυλίας στο μεταπολιτευτικό σκηνικό. Αντιμετωπίζει την αντιπολίτευση και τη λαϊκή δυσαρέσκεια με έπαρση νεόπλουτου. Πορεύεται με το σαγόνι και τη μύτη ψηλά, με υπεροψία, στο δρόμο που χάραξαν οι κληρονομικώ δικαίω μονάρχες, οι εφήμερες καρικατούρες δικτατορίσκων οι οποίοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι η Ιστορία σταμάτησε έξω από την πόρτα τους…

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι ένας παντοδύναμος πρωθυπουργός, κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Έτσι έχουν τα πράγματα; Είναι παντοδύναμος; Ή μήπως η μέχρι τώρα πρωθυπουργική του θητεία δείχνει ακριβώς το αντίθετο;

Ο Μητσοτάκης είναι δέσμιος. Αφ’ ενός δέσμιος ισορροπιών και ενδεχόμενων συμφωνιών για την εκλογή του στην προεδρία της ΝΔ, και αφ’ ετέρου δέσμιος της ανασφάλειάς του, συνεπικουρούμενης από προσωπική ανεπάρκεια και ναρκισσισμό. Είναι ακριβώς αυτή η ανεπάρκεια η οποία κρύβεται κάτω από το “χαλί” και εκδηλώνεται με χαρακτηριστικά αλαζονείας η οποία υποδηλώνει έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυταξίας.

Ο Μητσοτάκης είναι ο “αχυράνθρωπος” που υπηρετεί συγκεκριμένο ρόλο, σε συγκεκριμένη θέση, για συγκεκριμένα συμφέροντα. Πώς αλλιώς να ερμηνευθεί η παρατεταμένη αδράνειά του σε κρίσιμους τομείς όπως η υγεία, η πολιτική προστασία, η οικονομία, το ενδοκυβερνητικό αλαλούμ; Πώς να ερμηνευθεί το γεγονός ότι φροντίζουν να τον κρύβουν στα μετόπισθεν από κακοτοπιές όταν εκ της θεσμικής του θέσεως επιβάλλεται να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή;  

Ένας ισχυρός πρωθυπουργός θα επέτρεπε ποτέ να τον διαψεύδει φόρα παρτίδα πρωτοκλασάτος υπουργός του για το πρόχειρο άνοιγμα του τουρισμού ή για τα καθυστερημένα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας στην Θεσσαλονίκη; Θα επέτρεπε ποτέ σε μια ανεκδιήγητη υπουργό πολιτισμού να τον εκθέτει ως “εξαπατημένο” από έναν “επικίνδυνο” δικής του επιλογής; Και μάλιστα με χρονοκαθυστέρηση σε ζητήματα όχι ανεμελιάς ποδηλάτου ή Ικαρίας αλλά σε τερατουργήματα που συνταράζουν ολόκληρη της ελληνική κοινωνία και τον διεθνή τύπο για εβδομάδες τώρα!!!

Ο Μητσοτάκης κρύβεται και φοβάται. Φοβάται αποκαλύψεις; Φοβάται την δημόσια εικόνα του μπροστά στα δύσκολα; Φοβάται πισώπλατα μαχαιρώματα αυλικών; Όπως και να έχει πάντως η μη αποπομπή της Μενδώνη δείχνει συνενοχή και έλλειψη ηγετικής προσωπικότητας. Η μη αποπομπή μιας κατ’ επίφαση υπουργού πολιτισμού συμβολίζει έναν κατ’ επίφαση πρωθυπουργό. Ο Μητσοτάκης είναι ανίκανος και γι’ αυτό επικίνδυνος για τον τόπο. Είναι ο αδύναμος κρίκος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας…

ΥΓ: Θερμή παράκληση: Αφήστε την κ. Μενδώνη στη θέση της για να μας θυμίζει ποιός ΔΕΝ κυβερνάει αυτόν τον τόπο…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr