Ο Μεγαλέξανδρος στο Νταβός

Το ουσιαστικό θέμα που αφορά τη μεγάλη διαιρετική τομή, την Παγκοσμιοποίηση απέναντι στο Έθνος-Κράτος. Όχι γιατί κάποιοι ακατανόμαστοι δαίμονες, Σόρος, Νεφελίμ, μασόνοι, εξωγήινοι ή ότι,  αποφάσισαν έτσι, αλλά  γιατί η ανάπτυξη της τεχνολογίας είναι αυτή που καθορίζει τα πλαίσια της Τετάρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Είναι  η Τεχνητή Νοημοσύνη  που αναδιατάσσει τα δεδομένα και μειώνει τα όρια  μεταξύ της ψηφιακής, της φυσικής και της βιολογικής σφαίρας.

Γιατί και τα προβλήματα και οι λύσεις τους, είτε πρόκειται για την παραγωγή και την εργασία, είτε πρόκειται για το κλίμα και το περιβάλλον, είτε πρόκειται για την κυβερνοασφάλεια, είτε πρόκειται για το δημογραφικό, είναι πλέον υπερεθνικές. Είναι η  εκτέλεση μεγα-υπολογιστικών πράξεων και πολυσύνθετων εντολών που μεταμορφώνουν και διαμορφώνουν όλη τη γνώριμη πολιτικοκοινωνική τάξη πραγμάτων  και πυροδοτούν αλλαγές  σε  όλο το σύστημα της παραγωγής και της διακυβέρνησης.

Πέρα από τα ανόητα και δυστοπικά σενάρια που κινούνται από τον άξονα  ότι θα μας επιτεθούν να μας κατασπαράξουν τα ρομπότ μέχρι το πιο light ότι το ψυγείο και το πλυντήριο μας δεν θα μας υπακούουν και θα αυτενεργούν, αυτά που πραγματικά τροποποιούνται ριζικά,  αφορούν τη ζωή και την ταυτότητά μας, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πρόοδο,  την εργασία, την ιδιωτικότητα και την ιδιοκτησία.

Πάνω από το  15% του παγκόσμιου εμπορίου αγαθών σήμερα γίνεται μέσω του διεθνούς ηλεκτρονικού εμπορίου. Η  Amazon και η Alibaba έκαναν επανάσταση στον τομέα της λιανικής.

Ο βιομηχανικός αυτοματισμός διέγραψε 8 εκατομμύρια θέσεις εργασίας μόνο στις ΗΠΑ μόνο μέσα σε μια δεκαετία. Τα «έξυπνα εργοστάσια», πλήρως αυτοματοποιημένα και αυτο-ρυθμιζόμενα με το ρυθμό των παραγγελιών και της παραγωγής, είναι γεγονός.

Η Airbnb, η Uber χωρίς να διαθέτουν το παραμικρό φυσικό περιουσιακό στοιχείο επεκτείνονται παγκόσμια, τροποποιώντας όλα τα παραδοσιακά κοινωνικά πρότυπα παροχής υπηρεσιών.  

Ταυτόχρονα αντιστρέφεται το φαινόμενο της μεταφοράς της  παραγωγής αγαθών από τις αναπτυγμένες χώρες στις αναπτυσσόμενες. Πλέον η παραγωγική διαδικασία  δεν απαιτεί φθηνά εργατικά χέρια.  Αντίθετα απαιτεί  εξειδικευμένο προσωπικό, υψηλών τυπικών προσόντων αλλά και πολύ υψηλό τεχνολογικό περιβάλλον. Η βιομηχανική παραγωγή επιστρέφει στις αναπτυγμένες χώρες,  αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο πρόβλημα φτωχοποίησης των χωρών του Τρίτου κόσμου. Γιατί αν οι άνθρωποι αυτοί, εγκατέλειψαν τις αγροτικές περιοχές και τις γεωργικές τους εργασίες, για να δουλέψουν στα αστικά κέντρα και  στις βιομηχανίες που έρχονταν από τις αναπτυγμένες χώρες, πλέον δεν έχουν δρόμο επιστροφής. Αυτό νομοτελειακά σημαίνει και τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα.

Η ερώτηση αν είναι καλή ή κακή η «Παγκοσμιοποίηση 4.0» δεν έχει απάντηση ή μάλλον έχει την ίδια απάντηση που μπορεί να δώσει κάποιος στην ερώτηση αν ήταν «καλές»  ή «κακές» οι ατμομηχανές, οι ηλεκτρικές συσκευές, ή η ηλεκτρονική και η πληροφορική που χαρακτήρισαν την Πρώτη, την Δεύτερη και την Τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση αντίστοιχα.

Και η απάντηση δεν είναι ούτε οι λαϊκισμοί, ούτε οι συνωμοσιολογίες, ούτε  η περιχαράκωση σε εθνικισμούς και στους οδυρμούς για τις χαμένες εθνικές ταυτότητες. Η απάντηση  αφορά στο αν αυτά τα δεδομένα μπορούν να ανυψώσουν την ανθρωπότητα σε μια νέα συνείδηση κοινού πεπρωμένου ή να συντρίψουν υπάρξεις, αξίες και κοινωνικά επιτεύγματα.

Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις είναι αμιγώς πολιτικές. Γιατί μπορεί οι CEOs και οι πάσης φύσης ζάμπλουτοι και Ελίτ να εστιάζουν τα δικά τους προβλήματα στη εφαρμογή της  ρήτρας που επιτρέπει στις πολυεθνικές να ενάγουν τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις σε διεθνή δικαστήρια, αλλά το μέγα θέμα είναι η  κοινωνική βόμβα των  αχαλίνωτων κοινωνικών ανισοτήτων που διευρύνονται παγκόσμια. Και στο ποιος αποφασίζει για αυτές…

Και έχει ένα ανεκδοτολογικό ενδιαφέρον για τους ιστορικούς του μέλλοντος μας, το γεγονός ότι σε αυτό το εντελώς πολιτικό θέμα, οι πολιτικοί, λόγω των εθνικών τους προβλημάτων, απείχαν φέτος από το World Economic Forum και τη συζήτηση για την «Παγκοσμιοποίηση 4.0».

Ο Τραμπ γιατί δεν τον αφήνουν να κτίσει το Τείχος του, η Μέι γιατί δεν της ψηφίζουν το πλαίσιο του Brexit, ο Μακρόν γιατί δέρνει τα κίτρινα γιλέκα…

Εμείς πάλι, έχουμε άλλα ενδιαφέροντα. Την Μακεδονία την ξακουστή, του Αλέξανδρου τη χώρα. Τόσο αστεία, αν δεν ήταν τόσο πολιτικά τραγικά.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr