Ο Μανώλης Ρασούλης σαν σήμερα γεννήθηκε και η μνήμη του δεν αμαυρώνεται από τίποτα!

Σάλος ξέσπασε τα τελευταία 24ωρα με μία ανάρτηση του συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, από την οποία ενημερωθήκαμε για ένα καινούργιο βιβλίο για τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο και τα «εσώψυχα» του. Το βιβλίο υπογράφει η ακαδημαϊκός – συγγραφέας Σωτηρία Σταυρακοπούλου και μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ιανός». Ακόμη δεν έχει έρθει το βιβλίο στα χέρια μου, αλλά σύμφωνα με τον Κοροβίνη, πρόκειται για ένα «δυσώδες έπος φλυαρίας», στο οποίο ο αιρετικός ποιητής της Θεσσαλονίκης, μεταξύ άλλων, μιλάει υποτιμητικά για τον στιχουργό Μανώλη Ρασούλη (1945 – 2011). 

Φυσικά, τίποτα δεν θα γινόταν εάν ο Χριστιανόπουλος εξέφραζε απλά την όποια αρνητική γνώμη του για τον Ρασούλη, όπως έχει κάνει στο παρελθόν δημοσίως και για άλλα πρόσωπα, σαν τον Νίκο Γκάτσο, τον Γιάννη Ρίτσο, την Κική Δημουλά, ακόμα και για τον συνεργάτη και μελοποιό του, Μάνο Χατζιδάκι. Πολύ φοβούμαι, όμως, έχοντας προσωπική πείρα από συνομιλίες με τον Χριστιανόπουλο, πως εν προκειμένω απλά μπέρδεψε τον Ρασούλη με κάποιον άλλον (ίσως με τον Διονύση Σαββόπουλο, όπως σχολίασε ο Κοροβίνης) και τώρα έχουμε ως αποτέλεσμα μία δημοσιευμένη, απαράδεκτη ακόμη και για το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, μαρτυρία.

Έχω να καταθέσω πως το 2013 συνάντησα κι εγώ τον Ντίνο Χριστιανόπουλο στο σπίτι του, στις Σαράντα Εκκλησιές της Θεσσαλονίκης, και είχαμε μία μεγάλη συνομιλία, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο «18 συνεντεύξεις – Σαν μονόπρακτα». Εμείς δεν είχαμε αναφέρει καθόλου τον Μανώλη Ρασούλη στην κουβέντα μας. Από τη σκληρή κριτική, όμως, του ποιητή δεν «γλίτωσαν» άλλοι κι άλλοι, εν ζωή οι περισσότεροι, ποιητές, στιχουργοί, συγγραφείς, συνθέτες, τραγουδιστές, μέχρι και…Μητροπολίτες. Αυτό που εγώ έκανα, απομαγνητοφωνώντας μετά από αρκετά χρόνια τη συνέντευξη, μια και δεν επρόκειτο να δημοσιευθεί κάπου άμεσα, ήταν να ελέγξω σε ποιο απ’ τα πρόσωπα αυτά είχε επιτεθεί και προ 2013, οπότε δεν θα υπήρχε λόγος από τη μεριά μου να τον «λογοκρίνω». Και πάλι, ωστόσο, όταν ο Χριστιανόπουλος ξεπέρασε τα εσκαμμένα, φρόντισα απλά να αφαιρέσω τα συγκεκριμένα σημεία.

Εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Είναι άλλο κάποιος να λέει ατόφια την άποψη του για κάποιον και άλλο η άποψη αυτή να βασίζεται αποδεδειγμένα σε ανυπόστατα ψεύδη. Στην περίπτωση του πάντα αθυρόστομου Χριστιανόπουλου ήταν σαφές, στη δική μας συζήτηση τουλάχιστον, πως τα είχε μπερδεμένα μεσ’ στο μυαλό του, επομένως δεν θα υπήρχε περίπτωση να δημοσιεύσω κάτι, μόνο και μόνο για το…ντόρο της υπόθεσης! Το ίδιο συνέβη και με τον Μανώλη Ρασούλη στην τωρινή έκδοση, η οποία στηρίζεται σε συνομιλίες της Σταυρακοπούλου με τον ποιητή, λίγο πριν αρχίσει η βιολογική και πνευματική φθορά του.

Και για την ιστορία, ο Μανώλης Ρασούλης ουδέποτε είχε βίλα στο Πήλιο και, μάλιστα, με…υπηρέτριες! Επρόκειτο για έναν άνθρωπο, που δεν τα πήγαινε καθόλου καλά με την έννοια της «ιδιοκτησίας» και που ως το τέλος της ζωής του είχε αλλάξει αρκετά διαμερίσματα. Ο Ρασούλης, χωρίς καμία διάθεση αγιοποίησης του, μπορεί να σου έδινε και τη μπουκιά του, άμα δεν είχες να φας, ενώ ανέκαθεν ήταν πολέμιος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ξαναπάω στον Κοροβίνη και συμφωνώ με την άποψη του πως ο Χριστιανόπουλος αναφερόταν στον Σαββόπουλο. Ο Σαββόπουλος είναι αυτός που, ως γνωστόν, είχε εξοχικό σπίτι στο Πήλιο – για το αν είχε υπηρέτριες, δεν το γνωρίζουμε και δεν μας πέφτει και λόγος. Έπειτα, τον Ρασούλη «τραγουδιστή» δεν θα τον έλεγες, όπως δηλαδή τον χαρακτήρισε ο Χριστιανόπουλος, αποδεικνύοντας κι εδώ τη νοητική σύγχυση του. Ο Ρασούλης μπορεί να τραγουδούσε κι ο ίδιος στις συναυλίες του και, μάλιστα, εξαιρετικά (διόλου τυχαίο που ο επιστήθιος φίλος του, Μάνος Λοΐζος, πίστευε πολύ στο ερμηνευτικό του τάλαντο), ήταν ταυτισμένος όμως με τον γραπτό λόγο και, κυρίως, τους στίχους που μας κληροδότησε μέσα από πολλά λατρεμένα τραγούδια.

Ο Χριστιανόπουλος, λοιπόν, απλά τα μπέρδεψε, όπως σε μένα είχε μπερδέψει και τον Καβαλιώτη Αργύρη Μπακιρτζή με κάποιον άλλο Αθηναίο τραγουδιστή – παρεμπιπτόντως, αυτό τό’χα αφήσει στη συνέντευξη μας, γιατί μόνο πλάκα είχε και σε καμία περίπτωση δεν προσέβαλε. Η Σωτηρία Σταυρακοπούλου, όμως, τι έκανε για να προστατεύσει βασικά τον συνομιλητή της και κατ’ επέκταση τον Μανώλη Ρασούλη, που είχε ήδη φύγει από τη ζωή; Δεν της είπε κανείς από τους συνεργάτες της έκδοσης πως κάποια από τα λεγόμενα του Χριστιανόπουλου ήταν προϊόντα της πνευματικής φθοράς του; Κι αν πάλι δεν της τό’πε κανείς, εκείνη έτσι τα άφησε όλα; Έπεσε στη φτηνή λογική της σκανδαλοθηρίας, γνωρίζοντας καλά πως ο ποιητής έφτασε στο σημείο να πουλάει περισσότερο με τις δημόσιες δηλώσεις του και όχι τόσο με το σημαντικότατο ποιητικό του έργο; Αυτά είναι πράγματα απαράδεκτα που, δυστυχώς, μένουν και αμαυρώνουν υπολήψεις ανθρώπων, οι οποίοι δεν μπορούν κιόλας να απαντήσουν!

Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει άπαξ και το βιβλίο κυκλοφόρησε και ήδη σημειώνει πωλήσεις, ειδικά μετά το θόρυβο των τελευταίων ημερών. Ας αναλάβει ο Καρατζάς, που τυγχάνει εκτός από εκδότης του Ντίνου Χριστιανόπουλου και εκδότης του Μανώλη Ρασούλη. Ας αναλάβει, εννοώ, να «καθαρίσει» την τιμή και την υπόληψη και των δύο σπουδαίων αυτών δημιουργών. Να πάει για πολτοποίηση το βιβλίο θα ήταν μια καλή λύση, αν και εννοείται πως σε διαφορετική περίπτωση θα ήμασταν ενάντιοι σε κάθε βιβλίο που «καίγεται» ή πολτοποιείται. Μια άλλη λύση θα ήταν να ξανατυπωθεί, αφού θα είχαν αφαιρεθεί πρώτα όλες οι ψευδείς αναφορές του Χριστιανόπουλου σε διάφορα πρόσωπα. Τέλος, θα μπορούσε να μπει μία υποσημείωση, κάτι, κάπου, που να ξεκαθαρίζει στον αναγνώστη πως ο ομιλητής τα έχει μπερδέψει λίγο τα πράγματα. Κι αν ο ποιητής μιλάει και γι’ άλλους στα «εσώψυχα» του με τον ίδιο τρόπο, υπό καθεστώς σύγχυσης δηλαδή, είναι σίγουρο πως θα ξεσπάσουν και άλλες φωνές διαμαρτυρίας κατά του πονήματος της Σταυρακοπούλου. Κανείς δεν το θέλει αυτό!

Είναι ντροπή που ο Ντίνος Χριστιανόπουλος στα στερνά του σταμπαρίζεται με τη βούλα, που λένε, ως «μικρόψυχος κουτσομπόλης» κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο! Είναι ντροπή που οι της νεότερης γενιάς, όσοι θα αγοράσουν το βιβλίο, θα μείνουν με την εικόνα ενός ανθρώπου, που τα «έχωνε» αδιακρίτως ως ζοχάδας ή κομπλεξικός, και όχι μ’ αυτήν ενός ανθρώπου των γραμμάτων, τολμηρού και ρηξικέλευθου. Λυπάμαι πολύ, αλλά ταυτόχρονα θυμώνω, που δεν βρέθηκε κανείς να διαβάσει το βιβλίο και να τον προστατέψει. Αφού δεν το έκανε η ίδια η συγγραφέας, ως όφειλε, να κάτσει δηλαδή και να ελέγξει τα όσα της είπε ο ποιητής, έπρεπε να τό’χει κάνει ένας άλλος, που θα ήταν πιο κοντά του.

Είναι ντροπή, τέλος, που αμαυρώνεται η μνήμη ενός άλλου ποιητή του ελληνικού τραγουδιού, του στιχουργού Μανώλη Ρασούλη. Και, μάλιστα – επαναλαμβάνω – όχι με μια προσωπική γνώμη, που θα ήταν σεβαστή σε κάθε περίπτωση, αλλά με ανυπόστατους χαρακτηρισμούς και αναληθείς πληροφορίες. Είναι γνωστό πως από τις αρχές του 2014 – και νωρίτερα, σύμφωνα με τον Θωμά Κοροβίνη – ο Ντίνος Χριστιανόπουλος κατέπεσε σωματικά και πνευματικά. Είναι γνωστό πως ο Μανώλης Ρασούλης εγκατέλειψε τα εγκόσμια ξαφνικά, το 2011, βυθίζοντας στο πένθος το ελληνικό τραγούδι. Το πιο λυπηρό είναι πως κανείς από τους δυο τους δεν μπορεί πλέον να διαβάσει αυτό που κυκλοφόρησε και που τους αφορά άμεσα: Ούτε ο Μανώλης Ρασούλης, ούτε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος…

Έμαθα πως ένα άλλο βιβλίο της συγγραφέως Σωτηρίας Σταυρακοπούλου είχε κυκλοφορήσει το 2012 με τίτλο «Αχ, Ελλάδα σ’ αγαπώ». Μένει να ερευνηθεί αν είχε πάρει την άδεια των δημιουργών του ομότιτλου θρυλικού τραγουδιού, της συνθέτριας Βάσως Αλλαγιάννη και του στιχουργού Μανώλη Ρασούλη, ώστε να τιτλοφορήσει έτσι, «νομίμως», και το δικό της πόνημα. Ο Μανώλης Ρασούλης γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1945 και σήμερα θα γινόταν 74 ετών. Η μνήμη του δεν αμαυρώνεται με τίποτα. Από κανέναν! Ας έχουμε έναν καλό λόγο να τον θυμόμαστε πάντα, όποτε διαβάζουμε τα ανατρεπτικά κείμενα του ή ακούμε τα υπέροχα τραγούδια του. Σαν τη μπαλάντα «Στον Θεόφιλο Καΐρη», που τραγούδησε ο ίδιος σε μουσική του στενού του φίλου, του αείμνηστου Γιώργου Γαβαλά, και σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι στον δισκογραφικό «Σείριο» του:

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr