O Λουκάς Κατσίκας στο koutipandoras.gr: "Οι φετινές Νύχτες Πρεμιέρας έγιναν με λιγότερα χρήματα και ελάχιστο χρόνο"

Από τα παλιότερα στελέχη του φεστιβάλ που διοργανώνεται από το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ (του οποίου είναι επίσης o νέος διευθυντής) και έμπειρος κριτικός κινηματογράφου, ο 42άχρονος Λουκάς είχε πολλά ενδιαφέροντα να μας αφηγηθεί αναφορικά με το σινεμά, αλλά και το τι σημαίνει να “τρέχεις” ένα διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου.  

Συνέντευξη στους Παναγιώτη Φρούντζο, Κωνσταντίνο Καϊμάκη

Στο πρώτο σας editorial στο περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ αναφερθήκατε στον ιδρυτή του περιοδικού αλλά και εμπνευστή του φεστιβάλ, τον Γιώργο Τζιώτζιο…  

Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Παρ’ όλο που ο Γιώργος δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας, θεωρώ ότι είναι διαρκώς παρών, τόσο μέσα από το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, όσο και μέσα από τις Νύχτες Πρεμιέρας. Αυτοί οι δυο προσφιλείς θεσμοί για την κινηματογραφική πραγματικότητα της χώρας μας υπήρξαν δικά του «παιδιά» και δε μπορώ παρά να τον τιμήσω, με κάθε ευκαιρία που μου δίνεται.

Ποια θεωρείτε πως είναι τα συστατικά εκείνα που κάνουν πετυχημένο ένα φεστιβάλ; 

Πάνω και περισσότερο απ’ όλα, οι άνθρωποί του. Αυτοί που βλέπουν τις ταινίες ως θεατές, και γεμίζουν κάθε χρόνο ευλαβικά τις αίθουσες των Νυχτών Πρεμιέρας, και αυτοί που δουλεύουν για να φτάσουν αυτές οι ταινίες στις αίθουσες.

Ποιο είναι το μεγάλο στοίχημα για το φετινό φεστιβάλ; 

Φέτος, το μεγάλο στοίχημα του φεστιβάλ ήταν να συγκεντρώσει μερικούς από τους παλιότερους και πιο αφοσιωμένους συνεργάτες του, που για τους δικούς τους λόγους είχαν κάποια στιγμή αποχωρήσει, και να επαναφέρει τις συνθήκες παρέας μέσα από τις οποίες ξεπήδησαν οι πρώτες Νύχτες Πρεμιέρας. Φανταστείτε ότι δουλεύει ξανά μαζί μου, μετά από δεκαετή απουσία, η ίδια art director που επί είκοσι χρόνια «έστηνε» το περιοδικό και τα προγράμματα-καταλόγους του φεστιβάλ. Με συγκινεί τρομερά, τέλος, που συνεργάτης μου είναι φέτος και ο Απόστολος Τζιώτζιος, ο 20χρονος γιος του Γιώργου!

Η πιο απρόβλεπτη δυσκολία που συναντήσατε στην προετοιμασία του φετινού φεστιβάλ.

Ο ασφυκτικά ελάχιστος χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας προκειμένου να φτιάξουμε σχεδόν από το μηδέν ένα ευρωπαϊκών προδιαγραφών κινηματογραφικό φεστιβάλ.

Πώς πήγε το φετινό Athens Open Air Film Festival?

Πήγε περίφημα και ήταν γενναιόδωρη η ανταπόκριση του κόσμου στο πρόγραμμά μας. Με τόσες open air πρωτοβουλίες που βλέπω φέτος να γίνονται τόσο στην συμπρωτεύουσα όσο και στην επαρχίας, πίστευα ότι η υπερβολική προσφορά ίσως είχε μπουχτίσει τον κόσμο. Ομως, όχι! Με έναν πρόχειρο υπολογισμό μπορώ να σας πω ότι τις φετινές προβολές παρακολούθησαν συνολικά 14.000 κόσμου. Δεν θα ξεχάσω εκείνη την εξηντάχρονη κυρία που με βρήκε βουρκωμένη μετά την προβολή του «Purple Rain» στην πλατεία Αυδή για να μου εξομολογηθεί την αγάπη της για τον Prince και την χαρά της που τον τιμήσαμε κινηματογραφικά με αυτό τον τρόπο.

Πρόσωπα που είχατε ψηλά αλλά σας απογοήτευσαν σε κάποια συνέντευξη σας. 

Απέχω συνειδητά από τους ανθρώπους που θαυμάζω και εκτιμώ εξ αποστάσεως, για να μην απογοητευτώ. Αυτό προσπαθούσα να το εφαρμόζω σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου. Οπότε, έστω κι αν κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύχαινε να συναντήσω κάποιον αγαπημένο μου σκηνοθέτη ή ηθοποιό, διατηρούσα την ίδια απόσταση. Υπήρξαν αρκετές φορές, ωστόσο, όπου μια διάθεση περιέργειας που είχα, για το πώς θα μπορούσε να είναι από κοντά ο Γούντι Αλεν ή η Μέριλ Στριπ ή ο Μάρτιν Σκορσέζε για παράδειγμα, συνοδευόταν και από ένα αναπόφευκτο δέος.

Οι ταινίες που δεν χορταίνετε να βλέπετε ξανά και ξανά…

Είναι τόσες πολλές, δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω μία. Και μάλλον είναι ταινίες του Φριτς Λανγκ, του Νίκολας Ρέι, του Λουίς Μπουνιουέλ, του Ντέιβιντ Λιντς, του Μάικλ Πάουελ, σκηνοθετών για τους οποίους τρέφω μεγάλο σεβασμό κι αγάπη.

Πότε καταλάβατε για πρώτη φορά ότι θα μπορέσετε να βιοποριστείτε από το σινεμά; Αν δεν τα καταφέρνατε τότε τι θα κάνατε σήμερα;

Δεδομένου ότι μου απευθύνετε αυτή την ερώτηση εν έτει 2016, σε μια εποχή όπου είναι μάλλον αδύνατο να βιοποριστεί κανείς στη χώρα μας από το σινεμά, και πιο συγκεκριμένα από το επάγγελμα του κριτικού, θα σας έλεγα ότι αν ήμουν σήμερα πιτσιρίκος και ονειρεύομουν να γράφω επαγγελματικά για τον κινηματογράφο, μόνο ως χόμπι θα το επιχειρούσα. Τον καιρό που ξεκινούσα εγώ, ωστόσο, γράφοντας αρχικά για το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ και συνεπακόλουθα για άλλα έντυπα και εφημερίδες, οι αμοιβές ήταν δελεαστικές και οι πληρωμές συνεπείς. Περασμένα μεγαλεία, όμως.

Μπορείτε να μας δώσετε μια οικονομική τάξη μεγέθους στην οποία θα κινηθούν οι φετινές Νύχτες Πρεμιέρας ;

Οι φετινές Νύχτες Πρεμιέρας έγιναν με λιγότερα χρήματα, πιο μετρημένο μπάτζετ και λιγότερους αλλά τρομερά ικανούς ανθρώπους, χωρίς καμία έκπτωση, ωστόσο, σε επίπεδο ποιότητας

Η πρεμιέρα του φεστιβάλ είναι κοντά. Ποιοι είναι οι φετινοί στόχοι σας;

Να προσφέρουμε στους θεατές μας το φεστιβάλ που προσδοκούν, με τις νέες ταινίες που θέλουν περισσότερο να δουν, με εκείνες που θα χαρούν να ανακαλύψουν, μέσα σε συνθήκες ανεπιτήδευτες και ειλικρινείς. Ούτε φανφάρες, ούτε τυμπανοκρουσίες, ούτε περιττότητες. Μόνο πολύ και καλό σινεμά.

5 ΧΡΟΝΙΕΣ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ

1ο Φεστιβάλ (1995): Η πρώτη πρεμιέρα των πρώτων Νυχτών Πρεμιέρας γίνεται με τις «Γέφυρες του Μάντισον». Χαρτομάντιλα απαραίτητα!

2ο Φεστιβάλ (1996): Κυριακή, βράδυ εκλογών και οι Νύχτες Πρεμιέρας φιλοξενούν «Φάργκο» των αδελφών Κοέν και «Crumb» του Τέρι Ζουίγκοφ, δυο από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του ’90 μέσα στην ίδια νύχτα! Τη χρονιά του 1996 και το καλύτερο πάρτι στα χρονικά του φεστιβάλ, στο τότε Χοροστάσιο, για το «Trainspotting».

6ο Φεστιβάλ (2000): Ρετροσπεκτίβα Μάικλ Πάουελ και αριστουργήματα όπως τα «Κόκκινα Παπούτσια» και ο «Μαύρος Νάρκισσος» σε αναπαλαιωμένες κόπιες. Αυτό ήταν για μένα το κορυφαίο αφιέρωμα σε σκηνοθέτη του παρελθόντος που φιλοξένησαν οι προηγούμενες Νύχτες Πρεμιέρας. Και το πιο αδικημένο από κόσμο. Προβλήθηκε σε μισογεμάτες αίθουσες. Απίστευτο;

12o Φεστιβάλ (2006): Δεκαπέντε ταινίες-σταθμοί του Queer Cinema και ένα από τα πιο πλήρη θεματικά, τολμηρά και πετυχημένα σε προσέλευση κόσμου αφιερώματα που θεωρώ ότι έγιναν ποτέ σε παρόμοια κινηματογραφική διοργάνωση. Της Ελλάδας και του εξωτερικού!

13o Φεστιβάλ: Η πρώτη ψηφιακή προβολή στην Ελλάδα στις Νύχτες Πρεμιέρας γίνεται με το προκλητικό «Ψωνιστήρι» του Γουίλιαμ Φρίντκιν. Μια από τις πραγματικά σημαντικές πανελλήνιες «πρώτες» που ελάχιστοι γνωρίζουν.