Ο Κράτης και οι λεκέδες του κράτους

Η σύλληψη του Σπύρου Δαπέργολα, μέλους της αναρχικής συλλογικότητας «Ρουβίκωνας», ύστερα από μήνυση που κατέθεσε σε βάρος του ο νεοφιλελεύθερος βουλευτής της ακροδεξιάς ΝΔ, Κωνσταντίνος Μπογδάνος, κάνει τη συγγραφή ενός ακόμη άρθρου για τους λεκέδες του κράτους και την παρακμή που τους συνοδεύει … απαραίτητη. Παράλληλα, το περιεχόμενο ενός τέτοιου άρθρου οφείλει να περιλάβει και την ιδέα ή ιδεολογία, που ενυπάρχει στη ζωή και τη διδασκαλία αρχετυπικών προτύπων, που εδραίωσαν και θεμελίωσαν μια «ουτοπία», την οποία σήμερα απολαμβάνουμε ως πραγματικότητα.

Δεν χωρά αμφιβολία πως ζούμε μια άνευ προηγουμένου πολιτική παρακμή, η οποία ανέδειξε μέσα στην κρίση τα πλέον ρυπαρά και παρασιτικά στοιχεία, ηθικά αποπατήματα και βδελυρής αχρειότητας και φιλοφθονίας ασπόνδυλους έκφρονες. Σε αυτούς αντιτάσσονται ευμενείς και συνετοί με μεγάλη ευαισθησία για την κοινωνία και τον συνάνθρωπο, προτάσσοντας την ιδέα της ελευθερίας, πέρα και πάνω από οτιδήποτε δημιούργησε ο ανθρώπινος πολιτισμός. Ακόμη και σε περιχαρακωμένα και ελεγχόμενα αστικά περιβάλλοντα, τα αιτήματα του αναρχικού χώρου δεν είναι ούτε ρομαντικά ούτε αφελή αλλά διαθέτουν ένα ρεαλισμό, ο οποίος όμως δεν μπορεί να υποκύψει παθητικά και δουλικά σε αυτήν την παρακμιακή πραγματικότητα, που χτίζεται από κάθε αντικοινωνικό στοιχείο που «εξουσιάζει». Ο ρεαλισμός είναι πραγματικός και αποσκοπεί στην αλλαγή αυτής της ζοφερής κατάστασης. Καθώς όμως τίποτα στην ιστορία δεν είναι εκ των προτέρων εξασφαλισμένο και βέβαιο, οι κινήσεις του Ρουβίκωνα και των άλλων αναρχικών συλλογικοτήτων δεν αποτελούν ευθυγραμμισμένες και νομοτελειακές πράξεις, υποταγμένες στις δήθεν πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αναγκαιότητες, που προσπαθούν να επιβάλλουν οι κάθε λογής βυζαντινολογούσες, ντυμένες με την αλουργίδα της Φρειδερίκης, φαιδροί και ακαλλιέργητοι «επιστήμονες», απαίδευτοι με δήθεν επιστημονικό λόγο, νεοφιλελεύθεροι, νεοχουντικοί, νεοφασίστες, τραγέλαφοι της κωμωδίας, εναλλακτικοί δεξιοί, άκρως συντηρητικοί και εν τέλει αντικοινωνικοί ταγοί της πνευματικής και δημόσιας υποκουλτούρας, χρήστες και καταχραστές της δημόσιας σφαίρας και λεκέδες του κράτους.

Οι παρεμβάσεις και οι δράσεις του Ρουβίκωνα τα τελευταία χρόνια ενσαρκώνουν σε πρακτικό επίπεδο τις σκέψεις και τις αγωνίες των περισσότερων ανθρώπων, ανεξάρτητα αν είναι μυημένοι στις αξίες και τα ιδανικά της αναρχικής ιδεολογίας. Ποιος δεν αγανακτεί με την μικρή ή εκτεταμένη διαφθορά, την αστυνομική βία και ασυδοσία, την ελεγχόμενη δικαιοσύνη, την αυθαιρεσία των τραπεζιτών και των οικονομικών ελίτ, τον κιτρινισμό του Τύπου, τις παρεμβάσεις ξένων κυβερνήσεων στα εσωτερικά της χώρας, την αδικία και την ατιμωρησία και εν γένει όσα προσβάλλουν τη λογική και κηλιδώνουν την τιμή και την υπόληψη του λαού;

Ο Ρουβίκωνας και οι αναρχικές όμως συλλογικότητες δεν πρέπει να απολαμβάνουν τα εύσημα πρωτοτυπίας τέτοιων δράσεων και παρεμβάσεων. Πρώτος ήταν ο Κράτης ο Κυνικός (περ. 365 π.Χ. – 285 π.Χ.). Ο Κράτης ήταν κυνικός φιλόσοφος από τη Θήβα και μια από τις σημαντικότερες μορφές του κυνισμού, μαζί με τον Αντισθένη και το Διογένη από τη Σινώπη. Πολλές πληροφορίες για τον Κράτη γνωρίζουμε από τον Διογένη Λαέρτιο αλλά και από το αποσπασματικά σωζόμενο έργο του Ζήνωνα του Κιτιέα. Ακόμη και ο Πλούταρχος έγραψε μια λεπτομερή βιογραφία του Κράτη, η οποία δυστυχώς δεν σώζεται.

Ο Κράτης λοιπόν ήταν γιος του Ασκώνδα, μαθητής του Διογένη, από πλούσια οικογένεια αλλά ο ίδιος επέλεξε να ζει φτωχικά, ένα θαυμαστό βίο, περιοριζόμενος στα απολύτως απαραίτητα και απαλλαγμένος από τις υλιστικές ανάγκες της εποχής. Ήταν ιδιαίτερα σκληραγωγημένος, παρόλο που καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, εντελώς αντισυμβατικός, και σεξουαλικά απελευθερωμένος, που ακόμη και για τα ήθη της εποχής του θεωρούνταν προκλητικός. Ο Κράτης παντρεύτηκε την Ιππαρχία, αδερφή του μαθητή του Μητροκλή, και πρώτη γυναίκα μαθήτρια κυνικής σχολής. Μαζί της απέκτησε ένα γιο, τον Πασικλή και ίσως και μια κόρη. Ο Κράτης ονόμαζε τον γάμο του με την Ιππαρχία κυνογάμια, καθώς συνουσιάζονταν μαζί της δημοσίως. Ο Κράτης ήταν δάσκαλος του Ζήνωνα του Κιτιέα, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τον Πιοτρ Κροπότκιν ως «ο καλύτερος υπέρμαχος της αναρχίας στον αρχαίο κόσμο», και επηρέασε τον Κύπριο φιλόσοφο στην ανάπτυξη της Στωικής φιλοσοφίας του. Ο Ζήνωνας μάλιστα, όταν αναφερόταν στο όνομα του δασκάλου του, εξέφραζε τεράστιο σεβασμό και αγάπη, και μέσα από αυτές τις αναφορές γνωρίζουμε και εμείς σήμερα λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο του.

Ο Κράτης αφιέρωσε τη ζωή του στη απόκτηση της αρετής και στην καλλιέργεια της αυτοκυριαρχίας. Το παρωνύμιό του ήταν «Θυρεπανοίκτης», διότι είχε τη συνήθεια να παραβιάζει και να εισέρχεται απρόσκλητος στα σπίτια, άλλοτε για να επιπλήξει και άλλοτε για να συμβουλέψει τους ενοίκους. Η αγάπη και η συμπάθεια που έτρεφε ο κόσμος για τον Κράτη φαίνεται και από μαρτυρίες πως πολλοί τοποθετούσαν επιγραφή στην πόρτα του σπιτιού τους, η οποία έγραφε «Είσοδος Κράτητι, Αγαθώ Δαίμονι». Η διδασκαλία του Κράτη περιλάμβανε την εγκράτεια, την αρετή, τη σωφροσύνη αλλά και την απειθαρχία. Μάλιστα έλεγε πως ο νόμος είναι ένα καλό πράγμα αλλά όχι τόσο όσο η φιλοσοφία. Όταν ο νόμος δεν λειτουργεί σωστά και χρησιμοποιεί βία εναντίον της αδικίας, η φιλοσοφία χρησιμοποιεί την πειθώ και τη διδασκαλία. Η φιλοσοφία, δίδασκε, ότι έχει την ιδιότητα να υπερβαίνει κάθε λογής καταπίεση και να καθοδηγεί τον άνθρωπο να πράττει με γνώμονα την ελεύθερη βούληση πέρα από κάθε εξαναγκασμό και επιβολή. Σύμφωνα με τον Λαέρτιο, ο Κράτης έγραψε πολλά συγγράμματα και επιστολές πάνω σε φιλοσοφικά ζητήματα. Ένα από τα θαυμάσια έργα του είναι και ένα ποίημα που περιγράφει την ιδανική πολιτεία των κυνικών, την «Πήρα», δηλαδή το σακούλι ή το ταγάρι που κρεμούσαν οι κυνικοί στους ώμους τους για να κουβαλάνε προσωπικά αντικείμενα και κυρίως τρόφιμα που τους έδινε ο κόσμος.

Η Πήρα είναι σαν μία πόλη ανάμεσα σ’ ατμούς κρασιού,
όμορφη και μακάρια, αν και βρώμικη ολόγυρα,
που τίποτα δεν έχει για να τραβήξει τους άμυαλους,
τους παράσιτους και τους ακόλαστους.
Όλοι αυτοί δε θα βρούνε στην Πήρα, ούτε χρήματα και δόξα,
ούτε καλοπέραση ούτε γοφούς πόρνης.
Θα βρούνε όμως θυμάρι, σκόρδα, σύκα και ψωμί
που οι άνθρωποι τα χαίρονται,
αλλά δεν πολεμάνε μεταξύ τους γι’ αυτά.

(Crates, “Fragment 6”. Guide to Hellenistic Literature).

Το ποίημα αυτό είναι μια αλληγορία για την ιδανική κοινωνία και η Πήρα είναι το σύμβολο ενός κράτους, στο οποίο δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι ή κακές συνθήκες. Η απλότητα, η αυτάρκεια και η ελευθερία είναι ο ιδανικός τρόπος ζωής και οι κάτοικοι της Πήρας δεν είναι σκλάβοι αλλά τιμούν και αγαπούν την μόνη και αιώνια βασίλισσα… την ελευθερία. Είναι όμως μια ανύπαρκτη και ουτοπική κοινωνία, ένα όνειρο, όπου δεν υπάρχουν δυσκολίες διαβίωσης, ούτε πόλεμοι και δυστυχίες ή είναι μια κοινωνία που μπορεί να διαμορφωθεί με παιδεία, καλλιέργεια και κοινωνική συνύπαρξη; Ακόμη και σε μεγάλη ηλικία πολλοί συγγενείς του προσπαθούσαν να μεταπείσουν τον Κράτη να αλλάξει τρόπο ζωής και να υποταχθεί. Εκείνος όμως πιστός στην Πήρα του, τους κυνηγούσε με το μπαστούνι του και παρέμεινε αμετακίνητος στις αρχές που καλλιέργησε ο ίδιος στον εαυτό του και δίδαξε στους μαθητές του μέχρι το τέλος του. Ο Κράτης πέθανε σε μεγάλη ηλικία περίπου το 285 π. Χ. και θάφτηκε στη Βοιωτία.

Σήμερα η δημόσια σφαίρα κατακλύζεται με τέτοιους «συγγενείς», υποταγμένους στην καλοπέρασή τους, την «ασφάλεια» του μικρόκοσμού τους, την αμάθειά τους, τους φόβους και τις ανασφάλειές τους. Δεν τίθεται ζήτημα, ούτε καν δίλημμα, αν έχεις να διαλέξεις μεταξύ του Ρουβίκωνα, του Δαπέργολα, του Μπογιόπουλου, της Κουμάντου, της Δεναξά, της Ακρίτα, του κάθε ανθρώπου που αγωνιά για την κοινωνία, και του κάθε αντικοινωνικού παράσιτου, του κάθε δειλού φασίστα, και άνου συμπλεγματικού λεκέ του κράτους και του δημόσιου βίου.

Όλος ο δημοκρατικός κόσμος πήρε θέση τις τελευταίες μέρες. Απλοί πολίτες, ψηφοφόροι του Σύριζα και του ΚΚΕ, αναρχικοί, δημοκράτες και προοδευτικοί, σχεδόν ενστικτωδώς εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στο Δαπέργολα και τάχθηκαν ενάντια στις προσπάθειες του Μπογδάνου να επιβάλλει λογοκρισία στο διαδίκτυο. Εξαίρεση αποτέλεσαν τα επισήμως φοβικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτό που συμβαίνει είναι χυδαίο και αποτελεί μεγάλη υποκρισία από τους κομματικούς φορείς που διατείνονται πως υπηρετούν το λαό και αγωνίζονται για να προστατέψουν τις ελευθερίες του. Το μόνο που καταφέρνουν με τη στάση τους είναι να αφήνουν το λαό στο έλεος μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης, η οποία συνεχίζει ακάθεκτα και μάλιστα ανεμπόδιστα να επιβάλλει τη ρυπαρή της φύση και να διαχέει τη μολυσματική νοοτροπία της στην κοινωνία.

ΥΓ: Τόσο ο Μπογδάνος όσο και ο Σαμαράς έχουν προσπαθήσει και στο παρελθόν να περιορίσουν την ελευθερία της έκφρασης στο διαδίκτυο και να επιβάλουν λογοκρισία στις δημοσιεύσεις και τις αναρτήσεις. Στις μεθοδεύσεις της υποδειγματικά άκρατης δειλίας, η αντίδραση της αξιωματικής και ελάσσονος αντιπολίτευσης ήταν και τότε χλιαρή.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr