Ο κόσμος αλλάζει. Γίνεται… ΣΥΡΙΖΑ

Η διοίκηση Τραμπ από τη μια, που εξάντλησε τις αντοχές της μεγάλης πλειοψηφίας των μικρομεσαίων Αμερικανών και η πανδημία από την άλλη, η οποία υπενθύμισε με οδυνηρό, για εκατομμύρια πολίτες, τρόπο την ανάγκη της κρατικής παρέμβασης για τη δημόσια υγεία και για την υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των μη προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων που επλήγησαν από τις οικονομικές συνέπειες της υγειονομικής κρίσης, καλλιέργησαν τις συνθήκες για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή στην κατεύθυνση της ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού που έχει κυριαρχήσει από την εποχή του Ρέηγκαν και της Θάτσερ.

Όπως γράφει ο Μιχάλης Ψύλος στη Δημοκρατία «ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν σε λιγότερο από 100 μέρες μετά την ορκωμοσία του, έχει πετύχει πολύ περισσότερα από τους προκατόχους του, στην κατεύθυνση της αλλαγής οικονομικού υποδείγματος. Ένα επιτυχημένο πρόγραμμα εμβολιασμών κατά της πανδημίας, ένα εξαιρετικό πακέτο οικονομικών κινήτρων, σημαντικά περισσότερα κονδύλια για την εκπαίδευση, την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και μια σειρά μεταρρυθμίσεων, δεν είναι και λίγα! Πρώτα ένα πακέτο οικονομικής ενίσχυσης αξίας 1,9 τρις δολαρίων. Στη συνέχεια άλλα 2,2 τρις δολάρια για τις υποδομές και την ενίσχυση της απασχόλησης στις ΗΠΑ. Το τρίτο «χτύπημα» θα ακολουθήσει σύντομα, καθώς η νέα Αμερικανική διοίκηση σκοπεύει να δαπανήσει 1 – 2 τρις δολάρια για την εκπαίδευση και τη δημόσια υγεία.»

Όπως σημειώνει το Bloomberg οι πρωτοβουλίες του Μπάιντεν «μοιάζουν με ένα καινούργιο New Deal που αναμένεται να αλλάξει το φυσικό τοπίο του έθνους και να αφήσει μια κληρονομιά μιας λαμπρής νέας υποδομής κι ενός βελτιωμένου βιοτικού επιπέδου για τους φτωχούς».

Η υποστήριξη του Μπάιντεν στα συνδικάτα απηχεί επίσης τη δημιουργία ενός σύγχρονου συστήματος οργάνωσης εργασίας που θα συμβάλει ώστε να αντιστραφεί μια τάση δεκαετιών που αυξάνει την κοινωνική ανισότητα, εκτιμά ο σχολιαστής του Bloomberg Νόα Σμιθ.

 

Όμως, η δράση του νέου Αμερικανού Προέδρου δεν εξαντλείται μόνο στην εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αλλά όπως σημειώνει ο Μιχάλης Ψύλος, επεκτείνεται και στον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Τζο Μπάιντεν προτείνει να επιβληθεί παγκοσμίως ένας ελάχιστος εταιρικός φόρος 21%, τονίζοντας την ανάγκη οι μεγάλες πολυεθνικές να φορολογούνται εκεί όπου δημιουργούν κέρδη.
«Σε λιγότερο από 6 μήνες στο τιμόνι των ΗΠΑ, της πιο ισχυρής χώρας στον κόσμο, ο Τζο Μπάιντεν θέτει τα θεμέλια για μια παγκόσμια επανάσταση», γράφει η Ισπανική El Pais.

Η πρωτοβουλία της φορολόγησης των μεγάλων πολυεθνικών στα κράτη όπου δημιουργούν κέρδη είναι εξαιρετικά σημαντική για την παγκόσμια οικονομία, αλλά και για την οικονομία των Ευρωπαϊκών κρατών, γιατί αμφισβητεί τα θεμέλια της παγκοσμιοποίησης και βάζει τέλος στην αθλιότητα της φοροαποφυγής των μεγάλων εταιρειών. Οι οποίες εκμεταλλεύτηκαν την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας για να αποκομίσουν υπερκέρδη είτε σε χώρες με φτηνά εργατικά, είτε και σε χώρες που εξελίχθηκαν σε φορολογικούς παραδείσους. Μεταξύ αυτών οι Ευρωπαϊκές Ιρλανδία και Ολλανδία και εκτός Ευρώπης τα νησάκια Κέιμαν και οι Βερμούδες, που για να προσελκύσουν μεγάλες επενδύσεις στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, πλούτισαν σε βάρος άλλων κρατών ως έδρες φορολογικών κολοσσών που καταβάλλουν ελάχιστο φόρο.

 

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το 40% αυτών των παγκόσμιων άμεσων επενδύσεων είναι στα… χαρτιά, καθώς δεν υπάρχει καμία παραγωγική δραστηριότητα πίσω τους.

Μόνο στις ΗΠΑ, όπως παρατηρεί η Αμερικανίδα υπουργός Οικονομικών Τζάνετ Γέλεν, η οποία συνεργάζεται ήδη με τις χώρες της G20 για να συμφωνήσουν σε έναν παγκόσμιο κατώτατο φορολογικό συντελεστή, η πολιτική της φοροαποφυγής των μεγάλων πολυεθνικών είχε ως αποτέλεσμα αυτές να πληρώνουν τους λιγότερους φόρους από ποτέ, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια καταστροφική πολιτική για τους πολλούς, που υλοποιήθηκε στα χρόνια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης με πρόσχημα δήθεν το κοινό καλό.

Η πρόταση για έναν κατώτατο φορολογικό συντελεστή έχει ήδη γίνει δεκτή από αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων η Γαλλία και η Γερμανία, καθώς η πολιτική ελίτ στην Ευρώπη αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να μειωθεί  το χάσμα μεταξύ πλουσίων – φτωχών και να περιοριστούν οι τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που γέννησε ο νεοφιλελευθερισμός. Ο οποίος στηρίχθηκε στο μικρό κράτος και στις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και δημόσιας περιουσίας, με τη λογική ότι οι ιδιώτες λειτουργούν καλύτερα από το δημόσιο. Ο νεοφιλελευθερισμός στηρίχθηκε ακόμη στη μείωση των φόρων του μεγάλου κεφαλαίου, στον φρενήρη ανταγωνισμό και στην εξοντωτική εργασιακή αντιμετώπιση των απλών πολιτών.

Μια από τις καταστροφικές συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού στις ΗΠΑ είναι ότι το μερίδιο του πλουσιότερου ποσοστού των Αμερικανών στο συνολικό εισόδημα της χώρας έχει διπλασιαστεί και από 10% που ήταν στη δεκαετία του ’80, έφτασε σήμερα στο 20%. Και αυτό βέβαια δε συμβαίνει μόνο στις ΗΠΑ.

Ο κόσμος αλλάζει. Ο Τζο Μπάιντεν ήταν ο καταλύτης αυτής της πολιτικής αλλαγής. Οι ιδέες στις οποίες στηρίχθηκε ο νεοφιλελευθερισμός, όπως ονομάστηκε ο σκληρός καπιταλισμός που εφαρμόστηκε στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, σήμερα αναθεωρούνται και ανατρέπονται.

Στη… μακρινή Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη φαίνεται να ζει ακόμη στην εποχή του Ρέηγκαν και της Θάτσερ. Θα ξυπνήσουν απότομα, όταν διαπιστώσουν ότι ο υπόλοιπος κόσμος, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας που μέχρι πρότινος τους είχαν ως πρότυπα, αποτάσσονται το νεοφιλελευθερισμό και γίνονται… ΣΥΡΙΖΑ.

Ζούμε στην εποχή των τεράτων, όπως έλεγε ο Αντόνιο Γκράμσι. Όπου ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο καινούργιος παλεύει να γεννηθεί.

Αυτή την πάλη του παλιού που πεθαίνει με το καινούργιο που γεννιέται την αποτυπώνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στη χώρα μας, προμηνύοντας τη μεγάλη πολιτική αλλαγή που εγκυμονείται και εδώ, στον απόηχο τα παγκόσμιας επανάστασης που ήδη ξεκίνησε πέραν του Ατλαντικού.

Πηγή: Tvxs

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr