Ο κατά μικροβιολόγον Ποινικός Κώδιξ

Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα, δε μέμφομαι τον κλάδο αλλά τον άνθρωπο του οποίου η δράση καταστρέφει έναν άλλο τομέα, της Δικαιοσύνης. Η ίση μεταχείριση των ανίσων που έγραψε κάποτε και ο Αριστοτέλης, αποτελεί τη σύνοψη της θητείας του. Οι άχρηστοι νόμοι, αδυνατίζουν τους χρήσιμους αλλά εδώ ο Μοντεσκιέ της νομικής σήψης απεκδύεται αρμοδιοτήτων ταχύτερα και από ότι ο Λούκι Λουκ τη σκιά του! 

Περί εξαγγελθεισών τροποποιήσεων επί του Ποινικού Κώδικα, λοιπόν, ο λόγος. Το επιτελικό κράτος της Δικαιοσύνης κινείται μάλλον με Tesla που μονίμως ξεχνάμε να φορτίσουμε. Η ψηφιακή απονομή δικαιοσύνης δε θα έπρεπε να χρειάζεται δύο χρόνια και αρκετές καινοφανείς εξαγγελίες για να αποτυπωθεί με μια τιτάνια τροποποίηση. Η επιτροπή, θα μπορούσε να ενημερώνει ταχύτερα τον Κρατικό μηχανισμό και οι τροποποιήσεις να προλαμβάνουν περαιτέρω αποκρουστικά για το κοινό αίσθημα περιστατικά. Αντίθετα, ο μηχανισμός δυσθυμεί προσπαθώντας να ακολουθήσει την επικαιρότητα ενσωματώνοντας κυρίως βέλτιστες τακτικές άλλων κρατών όπως της Γαλλίας. Έχουμε και εγχώρια νομική σκέψη, θα μπορούσαμε να είχαμε διορθώσει πολλά από τα προβλήματα στη δικαιοδοτική μας αλυσίδα πριν αυτά πολλαπλασιαστούν.

Συνεπώς το επιχείρημα ότι διορθώνονται αστοχίες της προηγούμενης κυβέρνησης καθίσταται μερικώς μετέωρο καθώς βρισκόμαστε στο τρίτο έτος διακυβέρνησης από το κυβερνών κόμμα, έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για προηγούμενες τροποποιήσεις και δεν είναι ο μοναδικός λόγος για μια τέτοιας έκτασης αλλαγή. Το αυτό και για τον εκσυγχρονισμό και εναρμόνιση με υπερεθνικές συμβάσεις, η ταχεία εναρμόνιση είναι πολύ ευκολότερη σε πλαίσια διαρκούς παρακολούθησης των εξελίξεων. Άλλωστε, η νομοθετική δραστηριότητα συνέχισε απρόσκοπτη, συνεπώς η πρόταξη που επελέγη προκαλεί εντύπωση και μόνο.

Το επόμενο προς θεσμοθέτηση παράλογο, είναι η παρέμβαση της Νομοθετικής στην Εκτελεστική εξουσία, όπως διαφαίνεται από πρώτη ανάγνωση των αλλαγών. Η αναβάθμιση των ποινών με τρόπο συνεκτικά και νομικά άρτιο δε συνεπάγεται επ’ουδενί την τυποποίηση συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου αλλά συνεκτίμηση πραγματικών περιστατικών από την Έδρα και καθορισμό πραγματικής ποινής εντός συγκεκριμένου πλαισίου. Το εν λόγω παράλογο εδράζεται στην βαρύγδουπη αναφορά περί αυστηροποίησης ποινών χωρίς καμία συνοδευτική εξαγγελία για αναβάθμιση και του σωφρονιστικού κώδικα. Το δηλωτικό της άγνοιας ενδιαφέροντος παρουσιάζεται και εδώ.

Να δεχθώ ότι η συζήτηση για την εξέλιξη της Δικαιοσύνης οφείλει να είναι άοκνη και πως ουδείς κατέχει την απόλυτη αλήθεια- δηλαδή και η διακυβέρνηση ΣΡΖ-ΠΣ δεν έλυσε πλήθος δυστοκιών στην προστασία και απονομή του δικαίου. Ωστόσο, σε αυτή την πρόταση βλέπουμε την ανάγκη για την αντιμετώπιση του φαινομένου της έμμεσης μείωσης των ποινών να απαντάται μόνο με ποινές και καμία πρόταση, έστω επί χάρτου, βελτίωσης του μηχανισμού. Όταν, για παράδειγμα, υπάρχουν ελάχιστοι Εισαγγελείς και όταν δυσπιστούν να εξετάσουν καταγγελία κακοποίησης ανηλίκου χωρίς απτά αποδεικτικά στοιχεία ενώπιον των οφθαλμών τους, περιμένουμε ότι η Εισήγηση της Επιτροπής θα ευδοκιμήσει; 

Πώς, εξυπηρετούμε το πραγματικό ενδιαφέρον που δεν είναι άλλο από την αποκλιμάκωση της εγκληματικής δραστηριότητας; Σίγουρα, το βραχυπρόθεσμο των εξαγγελιών κατευνάζει τα πνεύματα και παρουσιάζει την εικόνα του Κράτους-τιμωρού απέναντι στον Παράφρονα αλλά δε νοείται αύξηση ποινών χωρίς οριστική λύση στην κακοποίηση θεσμών που θεωρητικά τους δημιουργούν. Δεν είναι δυνατό να έχουμε αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, διψήφιες τον αριθμό κιόλας, σε διαδικασίες όπως η απόλυση υπό όρους και του ευεργετικού υπολογισμού χωρίς υποστήριξη του συστήματος σωφρονισμού!

Με τον όρο Σωφρονιστικό Σύστημα εννοούμε και άλλα πέραν των απευθείας αναθέσεων. Ο υπερπληθυσμός των καταστημάτων δε λύνεται μόνο με επιλεκτική ανέγερση νέων καταστημάτων. Η υποστελέχωση και προβληματική μετεκπαίδευση των σωφρονιστικών υπαλλήλων δεν διευθετείται με μερικές νέες τάξεις μονάχα. Το εξειδικευμένο προσωπικό, λάμπει δια της απουσίας του και το σωφρονιστικό μας σύστημα κωλύεται να προσφέρει ουσιώδη υγειονομική περίθαλψη στους κρατούμενους. 

Συνεπώς, πώς διασφαλίζεται ο αναλογικός και αποτρεπτικός χαρακτήρας δεδομένης της επικείμενης στρέβλωσης της αρχής της αναλογικότητας στην επιμέτρηση της ποινής που ο δικαιικός φορμαλισμός αδυνατεί πλέον να διαφυλάξει; Από τις εξαγγελίες στην εφαρμογή, μακρύς ο δρόμος. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr