Ο Κάσπερ Χιούλμαντ κέρδισε την καρδιά ολόκληρης της Δανίας

Η Δανία είναι η ομάδα που θα θυμόμαστε για πάντα από το Euro 2020 και στην τεχνική της ηγεσία έχει έναν άνθρωπο ξεχωριστό, ο οποίος κατάφερε να ενώσει ένα ολόκληρο έθνος.

«Θαυμάζω όλα τα παιδιά και το γεγονός ότι δεν σταματούν να μάχονται. Όποιος κι αν παίζει, αγωνίζονται πολύ καλά. Τα παιδιά είναι πραγματικοί μαχητές». Το πρώτο ματς των νοκ άουτ του Εuro είχε μόλις ολοκληρωθεί και η Δανία είχε προκριθεί στα προημιτελικά με το εκκωφαντικό 4-0 επί της Ουαλίας. Ο προπονητής Κάσπερ Χιούλμαντ έπλεξε το εγκώμιο των παικτών του, δίνοντας τους όλα τα εύσημα για τη μεγάλη-νίκη πρόκριση. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Ο κάποτε ποδοσφαιρικός εξόριστος, μετεξελίχθηκε σε έναν σπάνιο προπονητή, έναν ηγέτη που αποδεικνύει ότι στην εποχή των μηχανών και των δεδομένων, η ανθρώπινη προσέγγιση μπορεί ακόμα να κάνει θαύματα.

Η κατάρρευση του Έρικσεν και η δύσκολη διαχείριση

Το πρώτο παιχνίδι των Δανών στη διοργάνωση θα μείνει αξέχαστο σε όσους το παρακολούθησαν. Όχι για ποδοσφαιρικούς λόγους, αλλά για το παραλίγο δυστύχημα με τον Κρίστιαν Έρικσεν, η καρδιά του οποίου σταμάτησε να χτυπά και για λίγα λεπτά ισορροπούσε ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Οι συμπαίκτες του, έχοντας να διαχειριστούν το σοκ του περιστατικού, έπρεπε να επιστρέψουν στον αγωνιστικό χώρο για να ολοκληρώσουν την πρεμιέρα με τη Φινλανδία. Μουδιασμένοι καθώς ήταν, ηττήθηκαν. Για κάποιους, το δρομολόγιο στο φετινό Euro είχε ολοκληρωθεί εκεί. Όλα τα φώτα ήταν στραμμένα στον Έρικσεν, όλοι έψαχναν για απαντήσεις, οι ποδοσφαιριστές είχαν δει έναν συνάδελφό τους να σωριάζεται μπροστά τους. Με τι ψυχολογία θα συνέχιζαν στο τουρνουά;

«Θυμηθήκαμε όλοι ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή, να έχουμε αληθινές σχέσεις. Ήταν μια τραυματική εμπειρία», είπε αρχικά μετά την ήττα, προσπαθώντας να κρατήσει τα δάκρυά του. «Το είπα αυτό, ανεξαρτήτως του ότι όλα ήταν εντάξει τελικά. Έπρεπε να επιστρέψουμε στους εαυτούς μας να δείξουν χαρά και ενέργεια, να κάνουμε χώρο για συναισθήματα. Δεν μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο χωρίς να έχεις ενέργεια». Η διαχείριση της κατάστασης έφερε το χειροκρότημα από την πατρίδα του.

«Ο προπονητής της εθνικής μπορεί να είναι ειλικρινής, ευάλωτος και την ίδια στιγμή σκληρός, αν χρειαστεί. Κάπως έτσι αντιδρά ένας σύγχρονος ηγέτης. Ο Κάσπερ Χιούλμαντ έδειξε τον δρόμο για όλους τους άλλους ηγέτες της χώρας. Ο Χιούλμαντ είναι ο ηγέτης της χρονιάς», έγραψε το βασικό άρθρο της εφημερίδας BT. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η Δανία όχι μόνο ξεπέρασε το σοκ, αλλά έδειξε ότι διακατέχεται από ένα ξεχωριστό πνεύμα ομαδικότητας και συλλογικής προσφοράς, ότι παίζει και για τον μέσο της Ίντερ που ρίσκαρε τη ζωή του. Έβαλε δύσκολα στο Βέλγιο, ένα από τα φαβορί για τον τίτλο, συνέτριψε τη Ρωσία με 4-1 για να προκριθεί από τους ομίλους και σκόρπισε με 4-0 την Ουαλία, για να φτάσει στα προημιτελικά. Παίζοντας όμορφο ποδόσφαιρο, με τη νοοτροπία του Χιούλμαντ να είναι εμφανής σε όλη την ομάδα και την προσέγγισή του να δίνει κίνητρο σε ένα σύνολο που το πιθανότερο ήταν να εμφανιστεί ψυχολογικά «άδειο» μετά τα όσα συνέβησαν. 

Η αμφισβήτηση και το περιστατικό με τον κεραυνό

Ο Χιούλμαντ κατάφερε όλα τα παραπάνω, έχοντας να διαχειριστεί την αμφισβήτηση. Αποτέλεσε τον διάδοχο του του Άγκε Χαρέιντε, ο οποίος είχε την ομάδα αήττητη στα προκριματικά και η αναβολή του Euro λόγω του COVID-19 έφερε ως πρώτη μεγάλη του δοκιμασία στο ρόλο του ομοσπονδιακού τεχνικού, μια μεγάλη διοργάνωση. Η Ομοσπονδία του εξήγησε ότι έφερε έναν προπονητή για να ανασχηματίσει και να εξελίξει τη δουλειά του, ωστόσο για τον ίδιο τον Χαρέιντε έμοιαζε ανεξήγητο. Το ίδιο συνέβαινε και με τους περισσότερους φιλάθλους της χώρας. Ένας οραματιστής προπονητής, που ήθελε η εθνική να παίξει όμορφο ποδόσφαιρο, στις αρχές της ομάδας του ’92 που κατέκτησε το Euro γράφοντας μια από τις πιο όμορφες ιστορίες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, η προσέγγιση του οποίου όμως είχε αμφισβητηθεί στο παρελθόν.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ο Χιούλμαντ ήταν 22 ετών και δεν έβρισκε συμβόλαιο στη χώρα του, αποφάσισε να κάνει το βήμα για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ώστε να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Φλόριντα και να παίξει ποδόσφαιρο στην ομάδα του. Ο Ρόι Χόντσον, ο οποίος ήταν φίλος του προπονητή της πανεπιστημιακής ομάδας, Ρέι Μπαντς, μεσολάβησε για να γνωριστούν. Ο νυν τεχνικός της Εθνικής Δανίας έκανε το ταξίδι, γνώρισε μια διαφορετική κουλτούρα και ήρθε σε επαφή με την προπονητική για πρώτη φορά, ως βοηθός του Μπαντς στα καλοκαιρινά καμπς και στη σχολική ομάδα που επίσης είχε αναλάβει. Ο Άγγλος κατάλαβε αμέσως το χάρισμά του και τον τρόπο που ενέπνεε τα παιδιά. Αμέσως μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, το 1998, ανέλαβε πόστο στις ακαδημίες της Λίνγκμπι και σταδιακά αναρριχήθηκε μέχρι την πρώτη ομάδα. Το 2008 έγινε βοηθός στη Νόρτζελαντ κι εκεί βίωσε ένα σοκ που έμοιαζε πολύ με αυτό του Έρικσεν.

Έναν χρόνο μετά, το 2009, ο Γιόναταν Ρίχτερ χτυπήθηκε από κεραυνό στη μέση του αγωνιστικού χώρου. Μπήκε σε ιατρικό κόμμα για δύο εβδομάδες και χρειάστηκε να ακρωτηριαστεί, ωστόσο επιβίωσε. Ο Χιούλμαντ κατάφερε να διαχειριστεί την κατάσταση και να κερδίσει πόντους στα αποδυτήρια. Όταν όμως το 2011 ανέλαβε την πρώτη ομάδα, υπήρχαν ξανά αμφισβητίες. Ο λόγος ήταν ο καλός και ήρεμος χαρακτήρας του, το γεγονός ότι νοιαζόταν για τους παίκτες σε προσωπικό επίπεδο. Πώς θα μπορούσε να επιβληθεί έτσι; Η απάντηση δόθηκε στον χορτάρι. Η Νόρτζελαντ κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2011-12 και βγήκε στο Champions League! Ακολούθησε η «μεταγραφή» στη Μάιντς, ως διάδοχος του Τόμας Τούχελ, όπου όμως δεν κατάφερε να μακροημερεύσει. Για τον ίδιο, ο λόγος ήταν ο αθλητικός διευθυντής, ο οποίος τον κρατούσε αποκομμένο από οποιαδήποτε εμπλοκή στη στρατηγική. Ο Χιούλμαντ επέστρεψε στη Νόρτζελαντ και από εκεί ήρθε η πρόταση της Ομοσπονδίας.

Η ξεκάθαρη ταυτότητα

Όταν ανέλαβε την εθνική, στο πλαίσιο της γενικότερης αμφισβήτησης, η προσέγγισή του δοκιμάστηκε ξανά. Θέλοντας να δώσει μια ξεκάθαρη ταυτότητα, ο 49χρονος τεχνικός κανόνισε συναντήσεις με προβεβλημένους Δανούς από όλους τους χώρους. Της τέχνης, του αθλητισμού, της πολιτικής και επιχειρηματικής ζωής. «Όλα ξεκινούν από το ποιος είσαι», έλεγε χαρακτηριστικά, προκαλώντας σε κάποιους χλεύη για το γεγονός ότι αντί να ασχολείται με το πώς η ομάδα του θα βρίσκεται καλύτερα στο γήπεδο, μάθαινε στους παίκτες του ποίηση. Τον αποκάλεσαν ρομαντικό και αφελή. Οι απαντήσεις όμως δόθηκαν ξανά στο γήπεδο.

Ο Χιούλαντ αποδεικνύει ότι έχει εξελιχθεί πολύ σαν προπονητής και σαν άνθρωπος, έχοντας τη δύναμη να εμπνεύσει τους παίκτες του και να προσαρμόζει τακτικά το σύνολο ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα. Και σε μια εθνική ομάδα, που δεν ζει την καθημερινότητα ενός συλλόγου, με τους ισχυρούς δεσμούς που αναπτύσσονται, το επίτευγμα αυτό αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία. Όπου και να φτάσει η Δανία στο τρέχον Euro, έχει στον πάγκο της έναν προπονητή που δείχνει πως η ανθρώπινη επαφή μετρά ακόμα στο ποδόσφαιρο, έναν ηγέτη που έμαθε να διαχειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις και να εμπνέει. Κι αυτό δεν μαθαίνεται σε κανένα σεμινάριο προπονητικής…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr