Προς μεγάλη μου έκπληξη αντίκρισα στον τοίχο του Μουσείου Σπαθάρη μια επιστολή διά χειρός Αλμπέρ Καμύ. Ο θρυλικός καραγκιοζοπαίχτης ήταν μέλος του Ινστιτούτου Παγκόσμιου Θεάτρου της UNESCO, περιοδεύοντας σε πολλές χώρες από τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Στο Παρίσι λοιπόν έτυχε να παρακολουθήσει μια παράστασή του ο Καμύ, να γνωριστούν και να ξεκινήσει αλληλογραφία με τον Γάλλο φιλόσοφο και συγγραφέα, ο οποίος «υποκλίθηκε» στην υψηλή λαϊκή τέχνη του Σπαθάρη.
Το 2007 ο Ευγένιος Σπαθάρης τιμήθηκε από το ΥΠΠΟΑ για την προσφορά του στο ελληνικό θέατρο σκιών. Κι αν δεν τον ξανάδα ποτέ μέχρι τον απρόσμενο θάνατό του στις 9 Μαΐου του 2009 από ατύχημα, ακόμη ακούω καμιά φορά εκείνο τον αριστουργηματικό δίσκο που έγραψαν σε ανάθεση του Τρίτου Προγράμματος ο Δημήτρης Λέκκας και ο Γιώργος Παυριανός: «Ο Καραγκιόζης και οι βάτραχοι» (1980), που έμελλε να γίνει προσωπικός δίσκος του Σπαθάρη.
Το εύρημα ήταν παρμένο από τους «Βατράχους» του Αριστοφάνη και την ποιητική κόντρα μεταξύ Ευριπίδη και Αισχύλου. Μόνο που η κόντρα μεταφερόταν στο σήμερα και εν προκειμένω μεταξύ του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι, στυλοβατών της ελληνικής μουσικής. Στο τέλος νικούσε ο Μίκης Αισχυλάκης – Θεοδωράκης, προς μεγάλη ικανοποίηση του Μάνου Ευριπιδάκη – Χατζιδάκι, ο οποίος άλλωστε είχε δώσει την εκκίνηση για τη δημιουργία του έργου.
