Ξεχώρισε για το πνεύμα, την οξυδέρκεια του και τους απολαυστικούς διαλόγους του, έγραψε αντισυμβατικά έργα και δέχθηκε έντονη κριτική, φυλακίστηκε για δύο χρόνια και πέθανε άπορος στο Παρίσι σε ηλικία 46 ετών.
To πλήρες όνομα του είναι Oscar Fingal O’Flahertie Wills Wilde και γεννήθηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας το 1854.
Η μητέρα του Jane Francesca Elgee ήταν διάσημη συγγραφέας που έγραφε με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “Speranza”. Λέγεται ότι ήξερε 12 γλώσσες και ότι συχνά μετέφραζε έργα στα αγγλικά από τα ιταλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ρωσικά, τα τούρκικα και τα ισπανικά. Λάτρευε τους παλιούς ιρλανδικούς μύθους και θρύλους.
Ο πατέρας του William Robert Wills Wilde ήταν χειρούργος και είχε τρία νόθα παιδιά πριν παντρευτεί τη μητέρα του.
Όταν ήταν παιδί είχε επισκεφθεί την Αίγυπτο και σε όλη του τη ζωή ήταν εντυπωσιασμένος από τις Σφίγγες.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε φωτογραφική μνήμη και ήταν διάσημος στο Πανεπιστήμιο που σπούδαζε στην Οξφόρδη για την ικανότητα του να αποστηθίζει ολόκληρες σελίδες.
Έγινε γνωστός για την ενασχόλησή του με το νεόκοπο αλλά ανερχόμενο ρεύμα του Αισθητισμού, το οποίο ίδρυσαν δυο από τους καθηγητές του, οι Ουόλτερ Πέιτερ (Walter Pater, 1839 – 1894) και Τζον Ράσκιν (John Ruskin, 1819 – 1900). Μετά το πανεπιστήμιο, ο Ουάιλντ μετακόμισε στο Λονδίνο όπου εντάχθηκε στους ανώτερους πνευματικούς και κοινωνικούς κύκλους. Ως εκπρόσωπος του κινήματος του Αισθητισμού ασχολήθηκε με όλες τις μορφές διανόησης: εξέδωσε μία ποιητική συλλογή, έδωσε ομιλίες στις Η.Π.Α. και στον Καναδά σχετικά με τον «Αγγλικό Διαφωτισμό στην Τέχνη» και έπειτα επέστρεψε στο Λονδίνο όπου έγραψε μεγάλο αριθμό άρθρων ως δημοσιογράφος.
Είχε πάντα ένα βάζο με λουλούδια στο γραφείο του για να εξουδετερώνει την οσμή από το σταχτοδοχείο του.
Το μόνο μυθιστόρημα που δημοσίευσε ήταν το “Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι”. Όλα τα άλλα έργα του είναι διηγήματα, δοκίμια, θεατρικά, ποιήματα, ιστορίες για παιδιά και δημοσιογραφικές αναλύσεις. Το βιβλίο του δέχτηκε άμεσα δριμείες κριτικές εξαιτίας των ομοφυλοφιλικών αναφορών του. Η Daily Chronicle παραδείγματος χάριν, το χαρακτήρισε «βρομερό», «δηλητηριώδες» και ανέφερε ότι «αναδύει όλες εκείνες τις σιχαμερές οσμές της ηθικής και πνευματικής σήψης».
Το πιο αμφιλεγόμενο έργο του ήταν η “Σαλώμη” (1891) το οποίο δεν πήρε άδεια να ανέβει στο θέατρο στην Αγγλία, παρά μόνο τρία χρόνια αργότερα, λόγω των αναφορών στη Βίβλο. Η διακεκριμένη ηθοποιός Sarah Bernhardt θα είχε ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το 1881 ο Ουάιλντ είχε γνωρίσει την Κόνστανς Λόυντ, κόρη του Οράσιο Λόυντ , ενός πλουσίου συμβούλου της Βασίλισσας. Το 1884, η Κόνστανς έτυχε να επισκεφτεί το Δουβλίνο, όπου ο Ουάιλντ έδινε διαλέξεις στο θέατρο Gaiety. Εκείνος την ζήτησε σε γάμο, και παντρεύτηκαν στις 29 Μαΐου 1884 στην Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Ιακώβου στο Πάντινγκτον.
Είχε μπει στη φυλακή για δύο χρόνια με την κατηγορία της άσεμνης συμπεριφοράς και του σοδομισμού (η ομοφυλοφιλία ήταν τότε ποινικό αδίκημα στην Αγγλία). Ενώ ήταν στη φυλακή ο αδελφός του έβαλε ενέχυρο και πούλησε τα πιο αγαπημένα του πράγματα, μεταξύ των οποίων και το διάσημο γούνινο παλτό του. Παρ’ όλο που δεν ξαναείδε τη γυναίκα του όταν βγήκε από τη φυλακή, δεν πήραν ποτέ διαζύγιο.
Το έργο του Εκ Βαθέων “De Profundis” είχε γραφτεί στη φυλακή και αφηγείται τις σκέψεις και τα συναισθήματα του από εκείνη την περίοδο της ζωής του σε 80 πυκνογραμμένες σελίδες. Δημοσιεύτηκε σε αποσπάσματα το 1905 και ολόκληρο το 1962 στο βιβλίο “The Letters of Oscar Wilde”.
Ενδεικτικό της πολιτικής ευαισθητοποίησής του είναι ότι υπήρξε ο μόνος λογοτέχνης που υπέγραψε την αίτηση του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω για να δοθεί χάρη στους αναρχικούς που είχαν συλληφθεί (και εν τέλει εκτελέστηκαν) ως υπεύθυνοι των ταραχών στην πλατεία Χέιμαρκετ (Haymarket square) στο Σικάγο, στις 4 Μαΐου 1886.
Πέθανε στις 30 Νοεμβρίου του 1900 στο Παρίσι σε ηλικία 46 ετών και ο τάφος του βρίσκεται στο νεκροταφείο Pere Lachaise. Σχεδιάστηκε από τον Sir Jacob Epstein και είναι πολύ εντυπωσιακός. Επιπλέον, έχει γεμίσει… φιλιά από τους χιλιάδες θαυμαστές του που δείχνουν με αυτόν τον τρόπο την αγάπη τους προς το πρόσωπο του.