Ξεκινώντας να γράφω αυτό το κείμενο προς αποφυγήν παρερμηνειών δηλώνω κάθετα ότι οφείλουμε να ακολουθήσουμε και να στηρίξουμε τις προσπάθειες των γιατρών για τον περιορισμό της επιδημίας. Αμετάκλητα και αμετακίνητα. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε κάποιες καταστάσεις πρωτόγνωρες και άκρως επικίνδυνες. Σε διάστημα μιας εβδομάδας περάσαμε από τον περιορισμό στην απαγόρευση, από την ελεγχόμενη κατάσταση, στη λέξη πόλεμος (2η φορά σε 2 μήνες), στους ανεύθυνους πολίτες και στο κλείσιμο του διακόπτη.
Με ασπίδα τον φόβο περάσαμε αστραπιαία στη συνυπευθυνότητα και στον αγαπημένο εσωτερικό εχθρό. Ιδεολογίες ολοκληρωτισμού που δημιουργούν συντεταγμένες, ισχυρές, υγιείς (σωματικά ή πνευματικά) πλειονότητες καταπίνουν αντιδράσεις ή αμφιβολίες αδύναμων μειονοτήτων. Το δόγμα «αυτό είναι το σωστό και δεν είναι διαπραγματεύσιμο» οδηγεί στο «σε ακραίες καταστάσεις χρειάζεται και λίγος φασισμός για να βάλουν μυαλό οι βλάκες». Ετσι, καταλήγουμε ότι για όλα ευθύνεται η γιαγιά που περπατάει, αυτοί που κάνουν βόλτα στο πάρκο ή αυτοί που πάνε παραλία.
Το λέω για να συνεννοηθούμε: και ανεύθυνο είναι και αδιαφορία δείχνει για το σύνολο, αλλά δεν ευθύνονται αυτοί αποκλειστικά που κάποιοι κάνουν καραντίνα με 100 ευρώ, που σταμάτησαν να δουλεύουν και περιμένουν τον Απρίλιο να πάρουν 800 ευρώ αφού και τα 400 θα τους έφταναν, όπως μας είπε ο υπουργός!
Που έχουμε με το ζόρι 500 ΜΕΘ, που απολύθηκαν γιατροί και νοσηλευτές, που κλείσανε δημόσια νοσοκομεία υποστηρίζοντας την ιδιωτικοποίησή τους, που η Πάτρα, ο πρώτος σταθμός από Ιταλία, ήταν ξέφραγο αμπέλι και μπλόκαρε η Αχαΐα και η Ηλεία, που δεν έχουμε τεστ να κάνουμε και δεν έχουμε σαφή αριθμό κρουσμάτων αλλά τα υποθέτουμε. Δεν θα καλυφθούν τα όποια λάθη πίσω από τις ατομικές ευθύνες. Παρ’ όλα αυτά απαιτείται να είμαστε ενωμένοι, με τις αμφιβολίες μας και τους φόβους μας, αλλά ενωμένοι.
Αν πιστεύω ότι κάποια πράγματα δεν έγιναν καλά, δεν σημαίνει ότι δεν τηρώ ευλαβικά την καραντίνα. Αν διαφωνώ με αυτά που λέγονται και με τον τρόπο που λέγονται, δεν σημαίνει ότι δεν στηρίζω την προσπάθεια της κυβέρνησης και δεν εύχομαι να πετύχει το επιτελείο της.
Οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα είναι πιο δύσκολες. Θα πρέπει να βοηθήσουμε συμπολίτες μας και να σταθούμε δίπλα τους και μετά το τέλος της πανδημίας. Απαιτείται ομόνοια, αλληλεγγύη και ομοψυχία. Δεν υπάρχει καμία διάκριση και κανένας διαχωρισμός. Δεν υπάρχει εμείς και εσείς: «Το να ζούμε σε μια δημοκρατική κοινωνία σημαίνει ότι διερωτόμαστε για όλα όσα μας περιτριγυρίζουν μέσα στην κοινωνία. Η ίδια αυτή η διερώτηση αποτελεί τμήμα της παιδείας ως διαδικασίας και ως ήθους» (Κορνήλιος Καστοριάδης).
*Ο Μάριος Αθανασίου είναι ηθοποιός
Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
