«Ο Χατζιδάκης δεν είχε ποτέ κανέναν εργοδότη πάνω απ’ το κεφάλι του»

Θα λαϊκίσω. Ο κ. Χατζηδάκης θέλει να φέρει ένα νομοσχέδιο-έκτρωμα, βάσει του οποίου ο χρόνος εργασίας του εργαζόμενου θα είναι κάτι σχετικό και, σε κάθε περίπτωση, η δόμηση του θα είναι στα χέρια του εργοδότη.

Δηλαδή, ο εργαζόμενος μπορεί να εργάζεται τη Δευτέρα 10 ώρες, την Τρίτη 6 ώρες, να κατεβαίνει την Κυριακή, να παίρνει ένα ρεπό κτλ. Αυτό ΔΕΝ είναι φυσιολογικό. 

Γιατί; Γιατί ο εργαζόμενος, εκτός από τη δουλειά του έχει και-wait for it- ζωή. Έχει, πχ συγκεκριμένες ώρες που πηγαίνει να αθληθεί, κάποιο μάθημα, θέλει να δει τους φίλους του (ναι κ. Χατζηδάκη, έχουμε φίλους), τα παιδιά του σχολάνε συγκεκριμένες ώρες από το σχολείο, το Ωδείο έχει συγκεκριμένο ωράριο λειτουργίας (εκτός και αν το κάνετε κι αυτό 24ωρης λειτουργίας), θέλει να δει το σύντροφο του, να πάει μια βόλτα στην εξοχή, να πάει σινεμά ή θέατρο, να δει έναν αγώνα, να πάει στην αγορά κ.α.

Αυτά δεν είναι πολυτέλεια. Είναι κυρίαρχα στη ζωή του ανθρώπου. Θα μου πεις, δεν βολεύουν τον καπιταλισμό και την ελεύθερη αγορά. Σόρυ κιόλας, ε.

Και τώρα θα λαϊκίσω. Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό του κ. Χατζηδάκη θα διακρίνει ότι εκλέχθηκε ευρωβουλευτής το 1994, δηλαδή σε ηλικία 29 χρονών (!!!), ενώ προηγουμένως ήταν πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ (έμμισθη θέση).

Εν ολίγοις, ο κ. Υπουργός δεν είχε ΠΟΤΕ κανέναν εργοδότη πάνω απ’ το κεφάλι του με τον οποίο θα έπρεπε να διαπραγματευτεί το ωράριο του, το μισθό του, την άδεια του, τα δικαιώματά του. Ως εκ τούτου, ο κ. Χατζηδάκης και οι συν αυτώ αυλοκόλακες του ΔΕΝ έχουν την παραμικρή ιδέα πώς διάολο είναι να είσαι εξαρτημένος από το ωράριο σου και-χωρίς να θέλω να τρομάξω τον πρωθυπουργό μας- εξαρτημένος από το μισθό σου.

Άρα, η υλοποίηση του deal με τους μεγαλοεπιχειρηματίες το οποίο υλοποιεί η Κυβέρνηση, μοιάζει σαν απόλυτα φυσιολογικό. Ε δεν είναι!

Και για να συνεχίσω σχετικά με την άγνοια του Χατζηδάκη για τον κόσμο της εργασίας στη χώρα στην οποία είναι υπουργός, διαβάστε τι είπε ο ανεκδιήγητος για να υπερασπιστεί το έκτρωμα “ευελιξίας” που θέλει να περάσει:

“Δηλαδή, αν εγώ δουλεύω στο αεροδρόμιο της Ρόδου και θέλω τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο να πάω να μαζέψω ελιές. Δουλεύω οκτώ ώρες. Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο για να μαζέψω ελιές πρέπει να πάρω άδεια άνευ αποδοχών. Άνευ αποδοχών.Τι λέμε εμείς. Αν θες εσύ που έχει το πρόβλημα αυτό μπορείς να συμφωνήσεις με τον εργοδότη σου να δουλεύεις παραπάνω ώρες το καλοκαίρι και το χειμώνα να πας να μαζέψεις τις ελιές σου αλλά όχι με άδεια άνευ αποδοχών αλλά πληρωμένη. Δηλαδή ενώ σήμερα μειώνεται το εισόδημά σου με το αυριανό καθεστώς αλλάζει αυτό. Εμείς λέμε να γίνεται με αίτημα του εργαζομένου.”

Μα την Παναγία, αν βρει ΕΝΑΝ εργαζόμενο να πάει σήμερα στον εργοδότη του και του πει “κύριε εργοδότη, Νοέμβρη-Δεκέμβρη θα λείψω να πάω να μαζέψω ελιές” θα βγω στην πλατεία να κακαρίζω μέχρι το πρωί! Ρε, είστε σοβαροί; Βγαίνετε και τα λέτε αυτά δημόσια;

Επειδή δεν έχετε δουλέψει ούτε λεπτό στη ζωή σας δε σημαίνει ότι το ίδιο κάναμε και εμείς. Δεν αντέχεται άλλο αυτό.

* Αναδημοσίευση από την προσωπική σελίδα στο Facebook του δημοσιογράφου Evripidis Tarasidis.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr