Ο «επουλώνω» και ο «πολώνω»

“Πόλωση”, “Πολεμική”, “Διχασμός”, “Εμφύλιος”, είναι μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς που εκτοξεύονται, συνάμα με διαπιστώσεις όπως: “Αμετροεπείς”, “Αμετανόητοι”,“Επικίνδυνοι” και προτροπές του τύπου: “Μηδενίστε τους”, “Συντρίψτε τους”, “Αφανίστε τους ”.

Βλέπεις, πολύ θα ήθελαν ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι (και δεν είναι) αυτό που η παροιμία περιγράφει: “Πίσω να πάει ντρέπεται, μπροστά να πάει φοβάται”.

Έτσι, η εθνική συνεννόηση προβάλλεται (απολύτως φυσιολογικά) ως  «εθνική ανάγκη», ως «πατριωτικό πρόταγμα», ως «συλλογική απαίτηση», ως «επιταγή των καιρών» και ως «νομοτελειακή προοπτική» που θα γίνει με ή (κυρίως) χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μάλιστα δε κάποιοι το πάνε ακόμα παραπέρα και (μέρες που είναι) μιλάνε για την «ανάγκη της Χριστιανικής ομονόησης του (περιούσιου) Ελληνικού έθνους».

Τα κυρίαρχα όμως ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα καθώς ουδείς μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει:

“Ποιο είναι και πως περιγράφεται το εθνικό, πατριωτικό, συλλογικό και νομοτελειακό πρόταγμα;”

“Η επιστροφή στο παρελθόν αποτελεί βάση για εθνική ομονόηση;”

“Η παλιννόστηση των πολιτικών που μας οδήγησαν στην μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση και στην πιο βαθειά κοινωνική αποσάθρωση, είναι ο οδικός χάρτης για την χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής; ”

“Όσοι δεν διαθέτουν κοντή μνήμη στην αποτυχία, λήθη στην συμφορά και αρνούνται να παρέχουν ατιμωρησία στους ενόχους, γιατί κατηγορούνται ως πολωτικοί και εθνικά επιζήμιοι;”

Επιτέλους εξηγήστε μας, σεις οι «εθνικά» ομονοούντες, ποιός «πολώνει» και ποιος «επουλώνει»:

Πολώνει αυτός που αναλαμβάνει μια οικονομία σε βαθειά ύφεση και την οδηγεί στην ανάπτυξη, την μεγαλύτερη από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης;

Πολώνει αυτός που παραλαμβάνει μια οικονομία εκτός αγορών και την οδηγεί εκτός μνημονίων και δανειζόμενη ξανά από τις αγορές, με το χαμηλότερο επιτόκιο (δεκαετούς ομολόγου της διατραπεζικής αγοράς) στην τελευταία εικοσαετία;

Πολώνει αυτός που παραλαμβάνει ένα ασφαλιστικό σύστημα σε πλήρη κατάρρευση, σε μια περίοδο που είχαν εξαϋλωθεί οι συντάξεις από τις συνεχείς μειώσεις,  που δανειζόταν το κράτος κάθε μήνα για να τις καταβάλλει στους δικαιούχους, και που κατόρθωσε να αντιστρέψει την κατάσταση, δημιουργώντας ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα με τον ΕΦΚΑ (για πρώτη φορά) πλεονασματικό;

Πολώνει αυτός που παρέλαβε την ανεργία στο 27,5% και σε τέσσερα χρόνια την μείωσε στο 18%;

Πολώνει αυτός που στην περίοδο απώλειας του ¼ του ΑΕΠ από την τσέπη μας, επιτρέπει σε 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στα νοσοκομεία και στην χορήγηση φαρμάκων και υγειονομικού υλικού;

Πολώνει αυτός που χτυπάει την διαφθορά, την διαπλοκή, τους νταβατζήδες, που αποκαλύπτει τα σκάνδαλα SIEMENS, NOVARTIS, κλπ;

Πολώνει αυτός που επιλύει με τον καλύτερο τρόπο (και στα πλαίσια της χαραγμένης Εθνικής γραμμής από την δεκαετία του ’90) το «Μακεδονικό» ζήτημα;

Ζητάει να κυβερνήσει για να «επουλώσει» τις πληγές αυτός που τις δημιούργησε;

Αυτός που ζητάει ελαστικές σχέσεις εργασίας, που υπόσχεται την εφαρμογή ασφαλιστικού τύπου «Πινοσέτ», που δηλώνει ότι το Δώρο Χριστουγέννων θα καταργηθεί γιατί είναι επιδοματική πολιτική (φιλοδώρημα), που απαιτεί και απειλεί για την αμνήστευση όλων των ενεχομένων σε σκάνδαλα, που υιοθετεί τον αλυτρωτισμό του VMRO μιλώντας για «Μακεδονική» μειονότητα;

Προτιμώ να χαρακτηρίζομαι πολωτικός και διχαστικός, παρά αμνήμων και να καταντήσω σαν τον Italo Svevo που ομολογούσε:

“Υπάρχουν τρία πράγματα που πάντα ξεχνώ. Ονόματα, πρόσωπα……και το τρίτο δεν το θυμάμαι.”

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr