Ο εμφύλιος πόλεμος επί τροχών-«Δεν θα συμβεί σε εμάς…»

Η αφορμή για να δοθεί αυτή η συνέντευξη πολλές. Σε καθημερινή βάση όλοι έχουμε κάποια εικόνα να σε ερεθίσει και να αρχίσεις να σκέφτεσαι «γιατί;», χωρίς όμως να μπορεί να υπάρξει λογική απάντηση. 

Το πρόσφατο τροχαίο δυστύχημα στην Κυπαρισσία- που οδήγησε στο θάνατο τους 15χρονους μαθητές– και  συγκλόνισε για μια ακόμη φορά την κοινή γνώμη,έφερε για πολλοστή φορά στο προσκήνιο την ελλιπή οδηγική  παιδεία που έχουμε ως Έλληνες.  

Είναι εξαντλητικά ψυχοθφόρο το πως ο Έλληνας αντιμετωπίζει το θέμα οδηγική ασφάλεια και γενικότερα την υπόθεση κυκλοφοριακή αγωγή. 

Γιατί επί της ουσίας δεν την αντιμετωπίζει, απεναντίας την αφήνει σε ένα καθεστώς ελέγχου από τα θεία, η την συνθήκη της μεταφυσικής, όπως μας ανέφερε στο koutipandoras.gr, ένας από τους κορυφαίους  οδηγούς αγώνων αυτοκινήτου, που κατάφερε στην δεκαετία του 70-80 να ξεπεράσει στις ειδικές διαδρομές του Διεθνούς Rally Ακρόπολις, τους ξένους παγκόσμιους «θεούς» των Rally για τουλάχιστον 20 φορές, και έχει δώσει αγώνες….για την οδική συμπεριφορά στην Ελλάδα, ο Αναστάσιος Μαρκουΐζος η αλλιώς ”Ιαβέρης”.

Αυτό που πρωτίστως πρέπει να κατανοήσουμε, όπως μας είπε ο κ. Ιαβέρης, όσο τραγικό και αν ακούγεται και εν προκειμένω διαβάζεται, είναι ότι η λέξη ατύχημα δεν είναι σωστή και δεν προσδιορίζει ένα γεγονός. Και το αναφέρουμε αυτό γιατί πρέπει να εξηγήσουμε ότι ατυχία, άρα ατύχημα είναι π.χ να περπατάς σε ένα πεζοδρόμιο και να σου έρθει στο κεφάλι μια γλάστρα…για να δανειστούμε ένα τηλεοπτικό σενάριο

Το να επιλέγεις να δίνεις τα κλειδιά σε 15 χρονα, η να τα μαθαίνει ο κάθε γονιός από μόνος του να οδηγούν, χωρίς να περιμένει να πάει σε μια σχολή οδήγησης να μάθουν βήμα, βήμα σωστή οδηγική συμπεριφορά, δεν είναι «εξυπνάδα». Όταν μετά  συμβεί το μοιραίο, δεν θα  είναι ατυχία. Είναι επιλογή. Μπορεί να ακούγεται ωμό και ακραίο αλλά ναι, είναι επιλογή.

Aυτό το κλισέ «άσε μωρέ… εγώ ξέρω να οδηγώ καλύτερα από δαύτους στις σχολές οδηγών, κι εγώ μόνος μου έμαθα»,  είναι εγκληματικά χαζό και μας το εξηγεί με λόγο μαστίγιο κατά της Οδικής Ασυνειδησίας και Εγκληματικότητας, ο Τάσος Ιαβέρης

«Μέσα στο χρόνο 3 έως 4 παιδιά στην Ελλάδα είναι θύματα της οδηγικής ασυνειδησίας ορισμένων γονέων και όχι μόνο. Δεν φταίει η παιδική απερισκεψία όπως λένε ορισμένοι. Τα παιδιά, ενήλικα-ανήλικα, που καβαλάνε ένα αμάξι και κάνουν απερισκεψίες με κίνδυνο της ζωής τους, είναι αυτό που αντέγραψαν βιωματικά από τους γονείς τους. Χωρίς να το επικεντρώνω στους τρεις γονείς των παιδιών που χάθηκαν στην Κυπαρισσία, όμως και αυτοί εντάχθηκαν στον σύνολο των πολιτών  υπόλοιπους που μετέδωσαν κακή οδηγική παιδεία στα παιδιά.  

Να ανοίγουν οι πόρτες και να βρίσκουμε ανοιχτές αγκαλιές

Το πιο σημαντικό είναι να καταλάβουμε επιτέλους ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η οικογένεια. Να ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού και να βλέπεις αγκαλιές, να βλέπεις τα παιδιά σου να επιστρέφουν. Έλα όμως που δεν γυρίζουν, δεν εισπράττεις αγκαλιές. Και βγαίνουν μετά ορισμένοι δημοσιογράφοι (που φέρνουν εξίσου σημαντική ευθύνη ως προς την ενημέρωση), και λένε από απερισκεψία σκοτώθηκε το παιδί η τα παιδιά.  

Αυτή είναι ή άσχημη αντιμετώπιση σε επίπεδο σκυταλοβλακείας που περνάει από γενιά σε γενιά. Στο δυστύχημα στην Κυπαρισσία, δεν σκοτωθήκανε μόνο τρία παιδιά, είναι πολλά περισσότερα, είναι και τα παιδιά που δεν θα κάνουνε, οπότε μιλάμε για μείωση πληθυσμού και πώς το ονομάζουμε αυτό; γενοκτονία. Μήπως τελικά είμαστε υποκριτές; Και το λέω αυτό γιατί βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας, δεν παραδεχόμαστε ότι κάνουμε λάθος, και ότι ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο ευατός μας. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας που να λέει στου συμπολίτες του,  ”πρόσεχε την οικογένεια σου, τις αγκαλιές που αδειάζουν από ανοησία στο  σπίτι σου”. 

Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα πιστεύει ότι μια παράβαση που οδηγεί στον θάνατο, είναι απλά μια παράβαση του ΚΟΚ εξ’ αμελείας. Όμως δεν είναι έτσι, δεν είναι μια απλή παράβαση, είναι ένα έγκλημα ηθελημένο με πρόθεση. Παράδειγμα, οι περισσότεροι λίγο πριν φτάσουν στα φανάρια, με την ένδειξη στον φανοστάτη να δείχνει πορτοκαλί, γιατί πατάνε γκάζι για να περάσουν; Από αμέλεια; όχι φυσικά είναι επιλογή τους, άρα κακούργημα δεν διαπράττουν εκείνη την ώρα; Γιατί ισχύει λοιπόν ο ΚΟΚ και όχι ο ποινικός κώδικας, όπως κανονικά ισχύει  στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού ακόμα και σε αυτές του ανατολικού μπλόκ. 

Το πιο εξωφρενικό από όλα είναι ότι χειροκροτήθηκε από το πανελλήνιο η μείωση των προστίμων. Επικροτήσαμε δηλαδή την απώλεια ζωής. Αυτό συμβαίνει μόνο σε υποκατώτατους λαούς και ως τέτοιος φερόμαστε γιατί πολύ απλά έχουμε υποκατώτατες προσδοκίες. 

Για να διορθωθεί το πρόβλημα, θέλει μια πολιτική απόφαση. Πολιτική απόφαση δεν σημαίνει ότι την παίρνουν οι πολιτικοί, αλλά οι πολίτες. Οι πολίτες εκφράζουν και έχουν την εξουσία σε μια δημοκρατική χώρα.  

Πολιτική απόφαση σημαίνει να βάλει προταιρεότητα την ζωή του, και της οικογένειας του, και θα απαιτήσει μετά από την πολιτεία να το εφαρμόσει με σοβαρό σχέδιο νόμου και ΚΟΚ.

Πολιτική απόφαση πρέπει να πάρουν και οι δημοσιογράφοι, που ενώ μπορούν και έχουν την δυνατότητα να μπούν…σε κάθε σπίτι και να ευαισθητοποιήσουν κάθε πολίτη να τους πείσουν να αφήσουν… το γκάζι έξω από το κάθε σπίτι και την κάθε γειτονιά και να γλιτώσει μια οικογένεια και τα παιδιά του, αντ’ αυτού αναπαραγάγουνε  την απόγνωση  γιατί πουλάει.

Η λύση είναι μία…η πρόληψη. Αντί να τρέχουμε πίσω από τα νεκρά σώματα των παιδιών, πρέπει να τρέχουμε μπροστά από τα ζωντανά κορμάκια τους για να τα προστατεύουμε.»