ΓΜ

Γιάννης Μυλόπουλος

Ο Δαρβίνος… τελειώνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν και με σθεναρή στήριξη και ισχυρούς φίλους στον επιχειρηματικό κόσμο και στον κόσμο των ΜΜΕ, έχει ήδη αρχίσει να πληρώνει το τίμημα της περιφρόνησης της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου, καθώς ήδη βλέπει τη δημοφιλία της να καταρρέει. Κι αυτό δεν είναι παρά μόνο η αρχή.

Darwinnhmstatue

Η θεωρία του Δαρβίνου άλλαξε τον κόσμο κατά τρόπο αναπόδραστο. Η σύνδεση της εξέλιξης των ειδών με την ικανότητά τους να προσαρμόζονται στις αλλαγές έδωσε καίριες απαντήσεις στα μυστήρια της ζωής και άνοιξε νέους δρόμους στον αγώνα για την επιβίωση του πλανήτη.

Η απόδειξη της ιδέας ότι τα είδη που κατάφεραν να επιβιώσουν δεν ήταν ούτε τα πιο δυνατά, ούτε τα πιο ανθεκτικά, αλλά εκείνα που είχαν την ικανότητα να προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες, ανέτρεψε τα δεδομένα για τους παράγοντες που συμβάλλουν στην εξέλιξη.

Από την εποχή του Δαρβίνου μέχρι σήμερα η θεωρία της εξέλιξης επιβεβαιώνεται συνεχώς. Η ικανότητα προσαρμογής ως παράγοντας επιβίωσης και εξέλιξης επεκτείνεται ολοένα και περισσότερο, καλύπτοντας περιοχές και πέραν της Βιολογίας, χάριν της οποίας την εμπνεύστηκε ο Δαρβίνος. Φτάνοντας μέχρι τους τομείς της Οικονομίας, της Ανάπτυξης, της Υγείας, της Εκπαίδευσης και των επιστημών του Περιβάλλοντος.

Η πανδημία COVID 19  εισέβαλε ξαφνικά στη ζωή μας και άλλαξε τα μέχρι πρότινος δεδομένα και όλα αυτά που μέχρι χτες θεωρούνταν παγκόσμιες σταθερές.

Με πρώτη ευρεία εφαρμογή αυτών των αλλαγών στον τομέα της δημόσιας υγείας. Ο οποίος με τον εξοπλισμό, τη στελέχωση και την εμπειρία που διαθέτει, είναι αυτός που στήριξε παγκόσμια την υπόθεση της πανδημίας. Την ίδια στιγμή, ο ιδιωτικός τομέας διαδραμάτισε παντού έναν δευτερεύοντα και συμπληρωματικό ρόλο. Αν δεν υπήρχαν τα δημόσια νοσοκομεία με τον κατάλληλο εξοπλισμό και το εξειδικευμένο και έμπειρο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό τους, οι συνέπειες της πανδημίας θα ήταν ολέθριες.

Όλες οι κυβερνήσεις, ακόμη και οι πιο σκληρά νεοφιλελεύθερες, όπως της Βρετανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, αντιλήφθηκαν άμεσα την ανάγκη προσαρμογής των συστημάτων υγείας τους στα νέα δεδομένα και επένδυσαν εγκαίρως σε αυτά. Αυξάνοντας κλίνες, εξοπλισμό και ΜΕΘ και ενισχύοντας με νέες προσλήψεις το υπάρχον στελεχιακό δυναμικό.

Κορυφαίο παράδειγμα προσαρμογής στις ανάγκες της πανδημίας είναι η πρωτεύουσα του καπιταλισμού, οι ΗΠΑ. Όπου μετά την καταστροφική πολιτική Τραμπ που εξαθλίωσε εκατομμύρια οικονομικά αδύναμους και σκόρπισε το θάνατο σε χιλιάδες πολίτες, επενδύουν σήμερα γενναία στον τομέα της περίθαλψης και της δημόσιας υγείας, μέσω των μεταρρυθμίσεων Μπάιντεν.

Αρνητικό παράδειγμα εφαρμογής της θεωρίας του Δαρβίνου αποτελεί η ελληνική κυβέρνηση. Η οποία αγκυλωμένη σε νεοφιλελεύθερες δοξασίες και προσκολλημένη στο προεκλογικό της πρόγραμμα για την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ μέσω ΣΔΙΤ, αρνείται ακόμη και σήμερα, που η πίεση στα νοσοκομεία έχει υπερβεί τις δυνατότητες των ΜΕΘ, να προσαρμοστεί και να επενδύσει σε στελέχωση και εξοπλισμό. Διαδίδοντας ανεύθυνες θεωρίες περί δήθεν πεταμένων εκατομμυρίων εάν είχε επενδύσει στο ΕΣΥ. Κι ακόμη, συνδέοντας κατά τρόπο πρωτοφανώς αντιεπιστημονικό, πλην βολικό για τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες της, την αύξηση των ΜΕΘ με την αύξηση των θανάτων.

Τραγικό αποτέλεσμα της άρνησης της ελληνικής κυβέρνησης να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που όρισε η πανδημία, είναι οι χιλιάδες ασθενείς από κορωνοϊό που έχασαν τη ζωή τους μέχρι τώρα, επειδή δε βρήκαν κρεβάτι σε ΜΕΘ.

Δεύτερο πεδίο εφαρμογής των αλλαγών στις οποίες η πανδημία καλεί την ανθρωπότητα να προσαρμοστεί αποτελεί η Οικονομία. Με τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς να ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Γιατί η αγορά για να ρυθμίσει τα προβλήματα της οικονομίας, πρέπει να είναι ανοικτή και να λειτουργεί. Κάτι που αυτονόητα έπαψε να ισχύει, αφότου ο κορωνοϊός επέβαλε παντού μεθόδους κοινωνικής αποστασιοποίησης και lock down για τις αγορές.

Ακόμη και οι πιο νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις αντιλήφθηκαν εγκαίρως τα μηνύματα των καιρών και προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα, με το κράτος να παίζει αποφασιστικό ρόλο στην ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας. Με την προσκολλημένη στους νόμους της ελεύθερης αγοράς Γερμανία να αφιερώνει το 52% του ΑΕΠ της στην αντιμετώπιση της ύφεσης και της ανεργίας.

Μόνη και όχι φωτεινή εξαίρεση η… παλαιοημερολογίτικα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ελλάδα, η οποία όχι μόνο επένδυσε μόλις μονοψήφιο ποσοστό του ισχνού ΑΕΠ της χώρας σε επιχειρήσεις και εργαζόμενους, αλλά βρήκε και ως ευκαιρία την πανδημία για να αναδιατάξει την αγορά υπέρ μιας ολιγαρχίας του πλούτου, ενισχύοντας επιλεγμένες μεγάλες επιχειρήσεις και αφήνοντας τις χιλιάδες μικρομεσαίες στην τύχη τους.

Συνέπεια αυτής της πολιτικής που αγνόησε την ανάγκη προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα της οικονομίας, ήταν η Ελλάδα να είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα με διψήφιο ποσοστό ύφεσης και με την ανεργία να εκτινάσσεται στα ύψη.

Και επιπλέον, συνέπεια αυτής της άφρονος πολιτικής είναι η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που, εξ αιτίας της μη υποστήριξης των επιχειρήσεων και των εργαζομένων, να αναγκάζεται κάτω από το βάρος των πιέσεων της οικονομίας που καταρρέει, να εγκαταλείπει τα απαγορευτικά μέτρα και να ανοίγει άρον άρον την αγορά και τον τουρισμό. Κι αυτό τη χειρότερη στιγμή, εν μέσω έξαρσης της υγειονομικής κρίσης και με χιλιάδες νέα κρούσματα και εκατόμβες θανάτων, διακινδυνεύοντας έτσι την ανατροφοδότηση και αναζωπύρωση της πανδημίας.

Ακόμη και η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, στην οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξακολουθεί, χωρίς να αντιλαμβάνεται τα σημεία των καιρών, να ομνύει, βρίσκεται σήμερα σε φάση προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Με το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ να εφαρμόζει επαναστατικές αλλαγές φορολόγησης των μέχρι πρότινος αφορολόγητων πολυεθνικών, στις χώρες όπου παράγουν κέρδη. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξακολουθεί εμμονικά να εφαρμόζει νεοφιλελεύθερες πολιτικές υπέρ των μεγάλων και ισχυρών, που διευρύνουν τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν και με σθεναρή στήριξη και ισχυρούς φίλους στον επιχειρηματικό κόσμο και στον κόσμο των ΜΜΕ, έχει ήδη αρχίσει να πληρώνει το τίμημα της περιφρόνησης της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου, καθώς ήδη βλέπει τη δημοφιλία της να καταρρέει. Κι αυτό δεν είναι παρά μόνο η αρχή.

Ο κόσμος αλλάζει. Η τιμωρία όσων δεν το αντιλαμβάνονται αυτό και δεν προσαρμόζονται στις αλλαγές, είναι ότι χάνουν οριστικά το στοίχημα της επιβίωσης.

 

*O Γιάννης Μυλόπουλος είναι καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 

Πηγή: Tvxs 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr