Ο χρόνος πιέζει…

Δύο φασιστικές επιθέσεις σε μετανάστες, μια γυναικοκτονία τρανς ατόμου κι αυτά μόλις σε λίγες μέρες.

Ο φασισμός είναι εδώ, με κοινοβουλευτικό θώκο. Θώκους, για την ακρίβεια. Και ποτέ μα ποτέ δεν σταματάει μόνο σε λίγους. Δεν σταμάτησε ούτε στο 14χρονο παιδί από το Αφγανιστάν το 2013, ούτε στον Σαχζάτ Λουκμάν.

Έφτασε ως τον Παύλο Φύσσα. Αύριο θα είσαι εσύ κι εγώ και εμείς.

Όσο οι φασιστικές επιθέσεις πληθαίνουν, η κυβέρνηση εξαγγέλλει την πλήρη κατάργηση της αξιοπρέπειας των πολιτών: Νοσοκομεία – Παιδεία – Εργασία. Όλα ξεφτίζουν, δεν υπάρχουν πια αυτονόητα.

Δεν είναι καν αυτονόητο ότι θα έχεις σπίτι να μείνεις. Ή φαγητό. Ή νερό. Τελείωσαν τα αυτονόητα.

Τι μένει; Η Αριστερά. Δεν λέω η “δημοκρατία, γιατί ακόμη κι αυτή άλλαξε πρόσωπο. Με τρία φασιστικά κόμματα στην Βουλή συν την Κωνσταντοπούλου, με υπουργό Επικρατείας τον Βορίδη, ναι, άλλαξε πρόσωπα, Λέω για την Αριστερά και εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο κι αν λοιδορείται από τους εξωκοινοβουλευτικούς και το πάντα “παρών” (sic) ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μοναδικό εγγυητής της μάχης που πρέπει να δοθεί για την πραγματική Δημοκρατία. Αυτήν που είναι δίκαιοι προς όλους του πολίτες, όλους τους ανθρώπους. Ή που, έστω, προσπαθεί.

Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι συστημικό κόμμα, συστημικό κόμμα είναι η ΝΔ που δεν διασπάστηκε ποτέ, δεν κλωνίστηκε καν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε επιθέσεις. Να αφομοιωθεί δεν θα μπορούσε κι έγινε εχθρός. Ακόμη και αν τα λάθη του είναι μεγάλα, όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αφομοιώθηκε από το σύστημα κι αυτό είναι κάτι που δε συγχώρεσαν ποτέ στον Αλέξη Τσίπρα.

Τώρα είναι ένα κόμμα χωρίς αρχηγό. Αυτό δημιουργεί μία εξαιρετικά αίολη κατάσταση. Όσο καλός και αν είναι ο κος Φάμελλος, η δουλειά του είναι να βρίσκεται στην Βουλή. Δηλαδή, δεν ελέγχει την κομματική βάση -ούτε τα στελέχη-, δεν κινεί τις διαδικασίες και δεν είναι σημείο αναφοράς.

Αυτήν την στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία βάση σε αναταραχή, και μάλιστα δημόσια, στελέχη σε σύγκρουση μέσω διαρροών ή τηλεοπτικών εμφανίσεων και, προς το παρόν, τέσσερα ονόματα να θεωρούνται τα πιθανότερα για τη διάδοχη κατάσταση: Αχτσιόγλου, Τεμπονέρας, Τσακαλώτος, Πολάκης.

Κάλλιο νωρίτερα, όμως. Νωρίτερα, γιατί η κοινωνία δεν περιμένει, Ούτε η δημοκρατία. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται νέο ή νέα αρχηγό για να πέσει στη μάχη της υπεράσπισης της κοινωνίας κι αυτή η μάχη έχει ήδη ξεκινήσει.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr