Ντροπή και αίσχος – Στέλνουν ξανά στα δικαστήρια τους απεργούς του Μετρό

Ξανά στα δικαστήρια στέλνει η κυβέρνηση του απεργούς του ΜΕΤΡΟ επιλέγοντας για ακόμα μια φορά να τιμωρήσει και να φιμώσει τους εργαζόμενους που διεκδικούν συνθήκες ασφάλειας. Είναι σαφές πως η κυβέρνηση δεν έχει πάρει κανένα απολύτως «μάθημα» και εξακολουθεί να αγνοεί και να τιμωρεί τους συνδικαλιστές στο ΜΕΤΡΟ, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αγνοούσε, υποτιμούσε και «τιμωρούσε» τους συνδικαλιστές που προειδοποιούσαν για ατύχημα στα τρένα.

«Είναι αδίστακτοι! Την ώρα που η χώρα θρηνεί, συνεχίζουν προκλητικά και σήμερα, όπως και σε όλες τις προηγούμενες εργατικές κινητοποιήσεις που είχαν ως βασικό αίτημα το ζήτημα της ασφάλειας, να μιλούν για την ταλαιπωρία των λίγων, να προσπαθούν να τις λερώσουν για να δημιουργήσουν κοινωνικό αυτοματισμό», τονίζει το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωση για το γεγονός πως έστειλαν ξανά στα δικαστήρια τους απεργούς του Μετρό που διεκδικούν μέτρα ασφάλειας!

Ολόκληρη η ανακοίνωση:

«Όλες και όλοι σήμερα στις σημερινές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις για να μην περάσει η συγκάλυψη.

Η σύγκρουση τρένων στα Τέμπη δεν είναι ούτε δυστύχημα, ούτε ατύχημα, αλλά προδιαγεγραμμένο και διαρκές έγκλημα.

Το ΠΑΜΕ καλεί όλα τα Συνδικάτα να πάρουν μέρος στις κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα και στη συγκέντρωση που οργανώνεται με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Πειραιά στην Αθήνα την Πέμπτη 2 Μάρτη στις 6 το απόγευμα, έξω από τα γραφεία της “Hellenic Train” (Συγγρού 41).

Να απαντηθεί η έντονη προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών ευθυνών και η νέα, απαράδεκτη επίθεση της κυβέρνησης και των γνωστών παπαγάλων σε ΜΜΕ που, πριν ακόμα στεγνώσει το αίμα των νεκρών επιβατών και των εργαζόμενων σιδηροδρομικών, χυδαιολογούν ξανά απέναντι στις κινητοποιήσεις των Συνδικάτων. Έφτασαν στο σημείο πριν από λίγο να στείλουν ξανά στα δικαστήρια τους απεργούς του Μετρό για να βγάλουν τη σημερινή απεργία τους παράνομη.

Είναι αδίστακτοι! Την ώρα που η χώρα θρηνεί, συνεχίζουν προκλητικά και σήμερα, όπως και σε όλες τις προηγούμενες εργατικές κινητοποιήσεις που είχαν ως βασικό αίτημα το ζήτημα της ασφάλειας, να μιλούν για την ταλαιπωρία των λίγων, να προσπαθούν να τις λερώσουν για να δημιουργήσουν κοινωνικό αυτοματισμό.

Ντροπή και Αίσχος!

Προσπαθούν να σβήσουν τις διαχρονικές ευθύνες που υπάρχουν για την υποχρηματοδότηση, την “απελευθέρωση” και την κατάτμηση του σιδηροδρομικού έργου και την αντιμετώπιση της ανθρώπινης ζωής ως κόστος.