Είναι δική μου επιλογή και δικό μου το φορτίο. Μπορεί να έκανα και κακό στη δουλειά μου κάποιες στιγμές, αλλά έκανα δουλειά σε βάθος. Τα τραγούδια που κάναμε με τον Μιχάλη Χριστοδουλίδη και τα ποιήματα κλασικών Κυπρίων ποιητών είναι παρακαταθήκη στα σχολεία. Έπιασε τόπο για μένα…», σημείωσε μεταξύ άλλων ο τραγουδιστής.
«Όταν δόθηκε η ευκαιρία, έκανα αυτό που μου έλεγε η καρδιά μου… Για μένα, υπάρχει μία μεγάλη διαφορά. Τραγουδάω στην Κύπρο. Ε και; Στην Καβάλα; Στη Θεσσαλονίκη δεν τραγουδάς; Άλλο πράγμα τραγουδάω στην Κύπρο και άλλο τραγουδάω για την Κύπρο. Όταν εγώ έχω πάει 30 φορές να τραγουδήσω από το 1969 και έχω πάει 200 φορές να τραγουδήσω για την Κύπρο, είναι μεγάλο το ποσοστό», δήλωσε στη συνέχεια.
«Άρα εσύ που με κοιτάς από μακριά και λες “τι κάνεις εκεί;” Ναι αλλά εσύ δε λες ότι διαφημίζεις την Κύπρο; Λένε κάποια τρολ… Αδερφέ, η Κύπρος δεν είναι μπιφτέκι. Βάλτο καλά στο μυαλό σου. Άρα πρέπει να σοβαρευτούμε», ανέφερε στη συνέχεια, αφήνοντας αιχμές για ορισμένους τραγουδιστές.
«Ο Θεοδωράκης έλεγε “εμείς γράφουμε τα τραγούδια μας, που είναι τα όπλα μας, αλλά το κανόνι για να τα πάει στον κόσμο είναι ο τραγουδιστής».
Νταλάρας: Το συγκλονιστικό περιστατικό που αποκάλυψε
Ο ερμηνευτής αφηγήθηκε με δάκρυα στα μάτια, ένα περιστατικό στο οποίο έγινε μάρτυρας: “Πριν από 6-7 χρόνια ήμουν στο δρόμο και γιναταν παντζουρλισμός, κόρνες, φωνάζανε. Ψάχνω να βρω τι έγινε. Και πλησιάζω στο δρόμο και βλέπω ένα νεαρό παιδί, 20 χρονών, και παίρνει ένα σκυλάκι μέσα από τη λεωφόρο, που αν περνούσε από την άλλη μεριά θα το σκοτώνανε. Και το πήρε στα χέρια του. Και λυπήθηκα που δεν ήμουν εγώ αυτός. Και οι άλλοι οι κάφροι του φωνάζανε, ‘φύγε ρε μ…κα από τη μέση’. Αυτή δεν είναι ζωή. Αυτοί δεν είναι άνθρωποι. Και είμαστε γεμάτοι από τέτοιους“.
Αναφέρθηκε ακόμα σε έναν από τους “ήρωές” του όπως είπε, τον φωτογράφο Γιάννη Μπεχράκη. “Αυτήν την Ελλάδα ονειρεύτηκα. Όχι την άλλη. Μια άλλη Ελλάδα, με άλλους Έλληνες. Δεν τη θέλω εγώ αυτήν την Ελλάδα, δε μ’αρέσει. Δεν είναι χώρα αυτή έτσι όπως πάμε. Πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να βρούμε κάτι από τον εαυτό μας για να τα ξανακάνουμε από την αρχή. Γιατί τα λέω αυτά ακόμα σε αυτήν την ηλικία;
Εγώ αισθάνομαι σαν ένα παιδί της εργατικής τάξης, μιας οικογένειας βιοπαλαιστών, που γεννήθηκε μέσα σε μια παράγκα στην Κοκκινιά, και είναι σαν να εκπροσωπώ με κάποιον τρόπο αυτήν την τάξη. Δε σταμάτησα ποτέ να αισθάνομαι εργάτης. Δουλεύω οπουδήποτε πάω. Ποτέ δε σταμάτησα. Δουλεύω για όλα αυτά που πιστεύω ότι πρέπει να δουλεύω. Όταν λοιπόν έχω ζήσει εγώ όλα αυτά τα πράγματα, δεν μπορώ να τα αφήσω στην τύχη. Θα αναλάβω να κάνω κάτι. Και βέβαια θα αναλάβω και την ευθύνη και θα δεχθώ και τη μήνη των άλλων”, τόνισε.
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
