Ναβίντ Αφκάρι: Ο μαχητής δεν θα ξανασηκωθεί

«Ο μαχητής θα πέσει κάτω, μα ό,τι κι αν γίνει θα σηκωθεί», ράπαρε ο 12ος Πίθηκος στο τραγούδι του με τίτλο «μαχητής». Προκειμένου να σηκωθεί ξανά ο Ναβίντ Αφκάρι έδωσαν μάχη οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ένα μεγάλο κίνημα που γεννήθηκε μαθαίνοντας την ιστορία του. Μέχρι και ο Ντόναλντ Τραμπ ευαισθητοποιήθηκε. Όμως το κράτος του Ιράν είχε διαφορετική γνώμη.

Μια εκτέλεση με συγκεκριμένο μήνυμα

Το προηγούμενο Σάββατο (12/9), η κρατική τηλεόραση του Ιράν ανακοίνωσε ότι οι αρχές εκτέλεσαν τον πρωταθλητή της πάλης Ναβίντ Αφκάρι, ο οποίος κατηγορήθηκε για δολοφονία. Για την ακρίβεια, η κατηγορία εις θάνατον ήταν διττή. Αφενός ως ποινή από ποινικό δικαστήριο, αφετέρου ως «εχθρότητα κατά του Θεού». H oριστική απόφαση λήφθηκε τον Αύγουστο και ο αθλητής μεταφέρθηκε σε άλλη φυλακή, χωρίς να γίνει γνωστή η τοποθεσία της. Ανέβηκε στην αγχόνη χωρίς να προλάβει να αποχαιρετίσει τους δικούς του ανθρώπους. Αφού έγινε γνωστή η είδηση, μεταδόθηκαν δηλώσεις του επικεφαλής δικαιοσύνης της επαρχίας Φαρς, Καζέμ Μουσάβι, ο οποίος είπε: «Η ποινή εκδίκησης απέναντι στον Ναβίντ Αφκάρι, τον δολοφόνο του Χασάν Τουρκμάν, εκτελέστηκε το πρωί στη φυλακή του Σιράζ». 

Η υπόθεση του Αφκάρι συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από την πρώτη στιγμή που καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο παλαιστής είχε πάρει μέρος σε διαδηλώσεις ενάντια στο θεοκρατικό καθεστώς το 2018 και οι αρχές τον κατηγόρησαν για δολοφονία με μαχαίρι ενός άνδρα της κρατικής ασφάλειας. Οι διαδηλωτές, που βγήκαν στον δρόμο από τον Δεκέμβριο του 2017, ζητούσαν την πτώση του Ισλαμικού καθεστώτος, λόγω της αδυναμίας του να βελτιώσει την οικονομία της χώρας και να αντιμετωπίσει την διαρκώς αυξανόμενη ανεργία και τον πληθωρισμό. Διαδηλωτές φώναξαν συνθήματα όπως «θάνατος στον δικτάτορα», τα οποία απευθύνονταν προς τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενέι και σύμφωνα με κάποιους αναλυτές, η οικονομική κατάσταση αποτέλεσε την αφορμή προκειμένου ο κόσμος να ξεσπάσει κατά της καταπίεσης του καθεστώτος. Από τις συγκρούσεις έχασαν τη ζωή τους αρκετοί διαδηλωτές.

Η ομολογία σε τηλεοπτική μετάδοση

Όπως συνηθίζει να κάνει την τελευταία δεκαετία, η κρατική τηλεόραση μετάδωσε την ομολογία του Αφκάρι, καθώς και βίντεο με τον ίδιο να περπατά κοντά στο σημείο που έγινε η δολοφονία, μιλώντας στο κινητό του. Έπειτα, έπαιξε την ομολογία του. Ο νεαρός ήταν στο πίσω μέρος μια μηχανής και φερόταν να παραδέχεται ότι προχώρησε στην εγκληματική πράξη, χωρίς καμία άλλη εξήγηση. Το ρεπορτάζ διανθίστηκε από θολωμένα αστυνομικά έγγραφα και με τους γονείς του θύματος, υποστηρίζοντας ότι ο Αφκάρι σκότωσε τον άνδρα της ασφάλειας για προσωπικές διαφωνίες, χωρίς κάποια επιπλέον πληροφορία. Οι δύο αδερφοί του, Βαχίντ και Χαμπίμπ, καταδικάστηκαν για τον ίδιο λόγο σε 56 και 24 χρόνια κάθειρξης αντίστοιχα, σε συνδυασμό με 74 μαστιγώματα στον καθένα. H υπόθεση φαινόταν «δεμένη», όμως τα πράγματα τελικά μάλλον είναι διαφορετικά.

Σε ηχητικό που διέρρευσε μέσα από τη φυλακή, ο Αφκάρι ακούγεται να υποστηρίζει ότι βασανίστηκε για να δηλώσει ένοχος. «Αν εκτελεστώ, θέλω να ξέρετε ότι ένα αθώο άτομο, παρότι πάλεψε με όλη του τη δύναμη για να εισακουστεί, οδηγήθηκε στον θάνατο», αναφέρει το ηχητικό απόσπασμα που έφερε στο φως η Διεθνής Αμνηστία. Παράλληλα, ο οργανισμός ανέφερε ότι ο παλαιστής τηλεφώνησε στις 6 Σεπτεμβρίου στην οικογένειά του από τη φυλακή στην πόλη Σιράζ, όμως δεν πρόλαβε να τους μιλήσει, καθώς η κλήση του διακόπηκε. Η μητέρα του δήλωσε ότι οι γιοι της αναγκάστηκαν, λόγω των βασανιστηρίων, να καταθέσουν ο ένας εναντίον του άλλου. Ο δικηγόρος του 27χρονου, με ανάρτησή του στο twitter υποστήριξε ότι σε αντίθεση με όσα αναπαράγουν τα καθεστωτικά Μέσα, δεν υπήρξε κανέναν βίντεο από τη στιγμή της δολοφονίας του θύματος. Ισχυρίστηκε ότι το video που δόθηκε στη δημοσιότητα λήφθηκε μια ώρα πριν τον θάνατο του φρουρού. Παράλληλα, έγραψε ότι οι αρχές εμπόδισαν τον πελάτη του να δει την οικογένειά του για τελευταία φορά πριν τον απαγχονισμό, όπως ορίζεται από τον νόμο.  «Βιαζόσασταν τόσο να εκτελέσετε την ποινή που στερήσατε από τον Ναβίντ την τελευταία επίσκεψη;», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά. 

Η κατρακαυγή δεν ήταν αρκετή

Οι αντιδράσεις όμως δεν έμειναν στην οικογένεια και τον δικηγόρο του παλαιστή. Η Παγκόσμια Ένωση Αθλητών, η οποία εκπροσωπεί 85.000 αθλητές σε όλο τον κόσμο, ζήτησε την αποβολή του Ιράν από όλες τις αθλητικές διοργανώσεις σε περίπτωση που προχωρούσε με την εκτέλεση, τονίζοντας ότι ο Αφκάρι στοχοποιήθηκε από το καθεστώς επειδή, όντας επώνυμος, πήρε μέρος στις διαδηλώσεις. H Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έκανε λόγο για «πολύ λυπητερά νέα» και συλλυπήθηκε την οικογένεια του αθλητή. «Μας αναστατώνει βαθιά το γεγονός ότι οι παρακλήσεις από αθλητές σε όλον τον κόσμο και όλες οι ενέργειες που έκανε η ΔΟΕ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας δεν πέτυχαν το στόχο μας», ανέφερε χαρακτηριστικά η ανακοίνωσή της. Η Διεθνής Αμνηστία αποκάλεσε την εκτέλεση ως «παρωδία δικαιοσύνης». 

Ακόμα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, προχώρησε σε σχετική τοποθέτηση μια εβδομάδα πριν τον απαγχονισμό, υποστηρίζοντας: «Άκουσα ότι το Ιράν θέλει να εκτελέσει έναν δημοφιλή αστέρα της πάλης, τον 27χρονο Ναβίντ Αφκάρι, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν να πάρει μέρος σε αντικυβερνητική διαδήλωση στον δρόμο. Διαμαρτυρήθηκε για την επιδείνωση της οικονομίας και τον πληθωρισμό. Προς τους ηγέτες του Ιράν: Θα εκτιμούσα πολύ αν χαρίζατε τη ζωή σε αυτόν τον νεαρό άνθρωπο. Σας ευχαριστώ». Η Ιρανή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Μασίχ Αλινεντζάντ έγραψε στο twitter: «Εμείς, οι άνθρωποι του Ιράν είμαστε οργισμένοι, επειδή η Ισλαμική Δημοκρατία σκότωσε έναν από εμάς επειδή έκανε το έγκλημα να διαδηλώσει και αυτό δεν είναι αποδεκτό στον 21ο αιώνα». Απαίτησε τον αποκλεισμό του Ιράν από όλες τις αθλητικές διοργανώσεις.

Η εκτέλεση του Αφκάρι προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον, όμως δυστυχώς κανείς δεν κατάφερε να την εμποδίσει. Κι εδώ έγκειται η μεγάλη πρόκληση για τον αθλητισμό. Οι ανακοινώσεις και τα tweets βοηθούν στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, όμως σε υποθέσεις όπως αυτή του Ιρανού παλαιστή, ή παλιότερα των αθλητών από το Μπαχρέιν που βασανίστηκαν για τη συμμετοχή τους σε διαδηλώσεις του 2011, στερούνται ουσίας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα οφείλουν να είναι στον πυρήνα κάθε αθλητικής Ομοσπονδίας και κάθε συνδέσμου αθλητών. Οι ίδιοι, έχουν δείξει ότι μπορούν να πετύχουν την αλλαγή. Το θέμα είναι αν θέλουν να τραβήξουν το σχοινί, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές…