Νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες: η επόμενη μέρα

του Λευτέρη Κρέτσου

Στη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας, η πολιτική ζωή της χώρας σημαδεύτηκε από ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τη δημοκρατία: τη συζήτηση και την ψήφιση από το Κοινοβούλιο του νομοσχεδίου για τις τηλεοπτικές άδειες. Η σημασία του δεν μειώνεται καθόλου από το γεγονός ότι στα ίδια τα τηλεοπτικά κανάλια, η συζήτηση αυτή δεν αποτέλεσε «πρώτο θέμα» αλλά περιορίστηκε σε μικρά ρεπορτάζ προς το τέλος των δελτίων ειδήσεων.

Το γιατί, μπορούμε να το συμπεράνουμε όλοι μας. Κι όμως, λίγοι ήταν εκείνοι που τόλμησαν να υποστηρίξουν ότι δεν χρειάζεται ρύθμιση ή ότι δεν απαιτείται ένα νέο ισχυρό Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Το επιχείρημα στο οποίο οι περισσότεροι προσπάθησαν να στηρίξουν την όποια αντίδρασή τους ήταν ότι το φάσμα είναι απεριόριστο και ότι «χωράει» πλέον μεγάλος αριθμός καναλιών. Παρ’ όλο που το φάσμα δεν είναι απεριόριστο -και οποιοσδήποτε σχετικός με τον χώρο απλώς θα χαμογελάσει- δεν είναι αυτό το σημαντικό στοιχείο.

Είναι ότι η απουσία ρύθμισης είναι αυτή που για 25 χρόνια έθρεψε και γιγάντωσε τη διαπλοκή μεταξύ πολιτικής-οικονομικής εξουσίας και καναλιών στη χώρα. Είναι αυτή που κατήργησε κάθε μορφή δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Είναι αυτή που έδωσε τεράστιους μισθούς σε λίγους για κάποια χρόνια, ενώ μετά την κρίση, άφησε δημοσιογράφους και άλλους εργαζόμενους στον δρόμο, πολλές φορές χωρίς ούτε καν τη νόμιμη αποζημίωσή τους. Είναι αυτή που διαμόρφωσε την κοινή γνώμη, όχι με γνώμονα την αλήθεια αλλά προασπίζοντας τα συμφέροντα λίγων.

Ολα τα παραπάνω τα γνωρίζαμε όλοι, όπως γνωρίζαμε και πού κατέληξαν οι όποιες προηγούμενες προσπάθειες να ρυθμιστεί ο χώρος. Η συγκεκριμένη, όμως, είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Τελευταία, γιατί το πέρασμα στην ψηφιακή εποχή γίνεται για μία φορά και προσφέρει τη δυνατότητα να πιάσουμε το θέμα από την αρχή.

Για να πετύχει, ωστόσο, το εγχείρημα, χρειάζεται και συναίνεση και δουλειά από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς: την πολιτική ηγεσία, την αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα, τους πολίτες, τα συνδικάτα… όλους.

Η Βουλή, με την ευρύτατη πλειοψηφία των 4/5 που απαιτείται στη Διάσκεψη των Προέδρων, θα ορίσει το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΣΡ, η πολιτεία θα το οπλίσει με εξειδικευμένο προσωπικό και μηχανήματα. Τα συνδικάτα θα συμβάλουν ώστε να γίνει ομαλά η μετάβαση από το παλιό σύστημα στο καινούργιο. Οι πολίτες θα κρίνουν και τη συμβολή του καθενός και το αποτέλεσμα.

Το μέλλον της τηλεόρασης και άρα της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας, της δικής μας και των παιδιών μας, θα κριθεί τους επόμενους μήνες. Θα αποδείξουμε -ως σύνολο- εάν είμαστε ικανοί να φέρουμε εις πέρας μια διαδικασία απλούστατη στις χώρες των εταίρων μας στην Ευρώπη, αλλά τόσο δύσκολη εδώ. Θα φανεί ποιος βοηθά και ποιος φέρνει προσκόμματα, δήθεν πολιτικά, δήθεν συντεχνιακά.

Ωστόσο, παρ’ όλο που η αδειοδότηση των παρόχων ψηφιακού περιεχομένου είναι η αιχμή του δόρατος του νόμου, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τις άλλες πλευρές του. Την ενίσχυση του υγιούς ανταγωνισμού στον τομέα της παροχής ψηφιακού σήματος με τη δημιουργία της ΕΡΤnet.

Την παρέμβαση για τη λειτουργία με διαφανή και αποτελεσματικό τρόπο της τηλεπικοινωνιακής αγοράς και των αρμόδιων ρυθμιστικών αρχών. Τη θεσμοθέτηση του Εθνικού Συμβουλίου Επικοινωνιακής Πολιτικής. Την ίδρυση του ΕΚΟΜΕ (Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας). Τη δημιουργία μητρώου διαδικτυακών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα γίνει χωρίς να συναντήσει αντίσταση από υπάρχοντα συμφέροντα, από «μαγαζάκια» ημετέρων, από εκείνους που βολεύονταν στο χάος. Κι εδώ, όμως, ο νόμος προσπαθεί να εμπλέξει όσο το δυνατόν περισσότερους φορείς ώστε να υπάρχει και δημόσιος έλεγχος αλλά και στρατηγική που να είναι πραγματικά εθνική. Οπως για παράδειγμα το ΕΚΟΜΕ, στου οποίου το Δ.Σ. θα συμμετάσχουν εκπρόσωποι από 5 διαφορετικά υπουργεία.

Τα δύσκολα βρίσκονται μπροστά μας. Οι νόμοι δεν φτάνει να ψηφιστούν, πρέπει και να εφαρμοστούν. Εάν, όμως, θέλουμε να φτιάξουμε μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή χώρα, μια χώρα όπου ο οπτικοακουστικός τομέας θα είναι όχημα ανάπτυξης και όχι διαπλοκής, τότε θα πρέπει και όραμα να έχουμε, όπως έδειξε ο νόμος που ψηφίστηκε το Σάββατο, αλλά και να εργαζόμαστε για την υλοποίησή του. Ολοι μας.

*γ.γ. Ενημέρωσης και Επικοινωνίας

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr