Το νησί της Επανάστασης

Μία πολύ μακρινή στο σήμερα Πρωτοχρονιά, σε έναν κόσμο σε πάρα πολλά διαφορετικό από τη σύγχρονη εκδοχή του, ολοκληρώθηκε ένα εγχείρημα που άντεξε μέσα στο χρόνο και θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια ακόμα.

Την πρώτη ημέρα του 1959, λοιπόν, οι Κουβανοί επαναστάτες έμπαιναν ως οι νέοι θριαμβευτές στην Αβάνα. Η εξουσία του δικτάτορα Μπατίστα πέρναγε οριστικά και αμετάκλητα στο παρελθόν και μία καινούρια σελίδα ξεκίναγε. Εκείνη η Πρωτοχρονιά ήταν η έναρξη της σοσιαλιστικής εποχής για το επονομαζόμενο -από εκεί και ύστερα…- και ως «νησί της Επανάστασης». Έξι χρόνια αργότερα, μάλιστα, ιδρυόταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας, που αναλάμβανε την καθοδήγηση της νέας κουβανικής εξουσίας.

Η έναρξη αυτής της μακροχρόνιας επιτυχημένης διαδικασίας ήταν μία αποτυχία στα πρωταρχικά της στάδια. Μία ήττα στρατιωτικού περιεχομένου. Και αυτό γιατί ως έναρξη της επανάστασης στην Κούβα θεωρείται η αποτυχημένη προσπάθεια κατάληψης ενός στρατοπέδου από ομάδα επαναστατών στις 26 Ιουλίου 1953.

Η ομάδα αυτή είχε στις τάξεις της τον Φιντέλ Κάστρο, που (μαζί με τον αδερφό του Ραούλ) φυλακίστηκε, αλλά αυτό δεν έκαμψε το φρόνημά του. Αντιθέτως, τον έκανε πιο σίγουρο για όλα, έτσι ώστε να έρθει λίγα χρόνια μετά η δικαίωση των οραμάτων και των σχεδίων του. Στο ενδιάμεσο έλαβε χώρα και η καθοριστική γνωριμία του Φιντέλ Κάστρο με τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

Στο ξεκίνημα του τελευταίου έτους της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η Κούβα είναι εδώ. Αντέχοντας στο αμερικανικό εμπάργκο πέντε περίπου δεκαετιών, μη λυγίζοντας από την κατάρρευση του μπλοκ του υπαρκτού σοσιαλισμού, και αντιμετωπίζοντας ένα εύρος εσωτερικών προβλημάτων.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μία γενικευμένη απόπειρα ανανέωσης. Στα πρόσωπα, στις λογικές, στις κατευθυντήριες γραμμές, στο είδος των διεθνών σχέσεων (κυρίως με τις ΗΠΑ). Πραγματοποιούνται ανοίγματα ακόμα και σε καπιταλιστικές σχέσεις στην οικονομία, σε μία προσπάθεια «βαθιών αναπνοών». Για να ικανοποιήσει, ενδεχομένως, η σημερινή ηγεσία ανερχόμενες κοινωνικές τάξεις, επιθυμώντας να αποφευχθούν πολιτικές αναταράξεις που θα θέσουν σε κίνδυνο την εξουσία του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Η ταξική πάλη συνεχίζεται και στο σοσιαλισμό. Το μέλλον θα δείξει αν θα πετύχει σε αυτό που σχεδιάζεται και εφαρμόζεται, αν θα είναι όλες αυτές οι εξελίξεις για «το καλό της πλειοψηφίας του κουβανέζικου κοινωνικού σώματος». Αν θα μπορέσει, εν τέλει, να χαραχτεί και να «περπατηθεί» με επιτυχία ο σύγχρονος κουβανικός δρόμος προς το σοσιαλισμό. Με τέτοιο τρόπο, που να αποτελεί παράδειγμα άξιο λόγου και υπο-στήριξης από τα όποια τμήματα της παγκόσμιας κοινότητας έχουν κοντινές αντιλήψεις.

Τέτοια παραδείγματα, στο σήμερα, διατηρούν την επικαιροποιημένη τους διάσταση. Εξαιτίας, μάλιστα, του παγκόσμιου συσχετισμού δύναμης, το παράδειγμα της Κούβας γίνεται πολύ πιο σημαντικό από όσο μπορεί να ήταν τα χρόνια, π.χ. του 1970 ή του 1980. Αποδεικνύει, δε, πως δεν είναι ουτοπία το όραμα για έναν διαφορετικό κόσμο, για μία άλλης λογικής απόπειρα. Για μία κοινωνία, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες των πολλών. Στο μέτρο του εφικτού κάθε φορά. Στο μέτρο που ορίζουν οι συνειδητότητες των συνασπισμένων πολλών και ο βαθμός περιορισμού της ισχύος του όποιου αντίπαλου στρατοπέδου. Στο μέτρο που τα λάθη και οι παρεκτροπές δεν αποβαίνουν εις βάρος του κεντρικού σκοπού. 

Κοινωνικά πειράματα με συγκεκριμένες πολιτικές και οικονομικές σταθερές, που αποτελούν μειοψηφίες στο σύγχρονο κόσμο, κρατούν ανοιχτή τη συζήτηση για αναζήτηση διαφορετικών δρόμων. Αυτό, μάλλον, είναι στο σήμερα η μεγαλύτερη προσφορά της σοσιαλιστικής Κούβας στην ανθρωπότητα.

Για αυτό και «οι γκεριγέρος είναι πάντα εδώ»… Ίσως δυσκολευτούμε να τους αναγνωρίσουμε, ίσως πιέσουμε πολύ τον εαυτό μας να αποδεχτούμε τη σημειολογία τους, ίσως φοβηθούμε να προβούμε δημοσίως σε τέτοια δημόσια αναμόχλευση, ίσως επηρεαστούμε πρόσκαιρα σε κάποιο βαθμό από τα πιο αληθοφανή επιχειρήματα της «άλλης πλευράς».

Όμως, κάθε ένας άνθρωπος που θέλει να αλλάξει τον κόσμο δεν μπορεί παρά να ψάχνει στην ιστορία για να βρίσκει αφενός τα απαραίτητα ψυχολογικά του πατήματα, και αφετέρου τις αφορμές για σκέψεις που θα τον ωθήσουν σε μελλοντικές επάρκειες στα όποια καθήκοντα προκύψουν… Σε τέτοιες διεργασίες, που ακόμα είναι κατά βάση εσωτερικές, η σημαία της σοσιαλιστικής Κούβας βρίσκεται σε  αρκετά περίοπτη θέση για να μπορούμε να την αγνοήσουμε….

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr