Φοβάμαι τη στεριά, το χώμα.
Ο βυθός ανοιχτά είναι καθαρός.
Κι αν σ’ αρπάξει το ψάρι είναι κάτι που το ξέρεις πια ζώντας, το τρως κι εσύ.
Ζαλίζομαι στη στεριά.
Το πιο δύσκολο ταξίδι, το πιο επικίνδυνο, το καμα στην άσφαλτο, από το Σύνταγμα στην Ομόνοια.
Εσείς οι στεριανοί μας λυπάστε γιατί δεν έχουμε σπίτι, γιατί περπατάμε μ’ ανοιχτά πόδια, γιατί φοράμε τσαλακωμένα πουκάμισα κι ασιδέρωτα ρούχα στο πόρτο.
Εγώ σάς χαίρομαι.
Σίγουρο κρεβάτι, ήρεμος ύπνος. Καφέ στο κομοδίνο κι εφημερίδες. Εκδρομή το σαββατοκύριακο με κεφτέδες. Όμως εγώ δεν αλλάζω τη δουλειά μου με τη δική σας, ούτε για μια μέρα.
Νίκος Καββαδίας, απόσπασμα συνέντευξης στο περιοδικό “Ομορφιά” από το βιβλίο του Μιχάλη Γελασάκη, Νίκος Καββαδίας, ο αρμενιστής ποιητής, εκδόσεις Άγρα
