Νεοφιλελεύθερο μανιφέστο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο 13ο Συνέδριο της ΝΔ

Αν και απέφυγε φυσικά την χρήση του όρου, προτιμώντας «την σύζευξη του πολιτικού φιλελευθερισμού και της κοινωνικής αλληλεγγύης», ωστόσο περιέγραψε ένα νεοφιλελεύθερο πλαίσιο για την οικονομία, εναποθέτοντας την προστασία των οικονομικά αδυνάτων στην γενική και αόριστη κοινωνική αλληλεγγύη, χωρίς φυσικά να υπάρχουν στην ομιλία του οι λέξεις κοινωνικό κράτος ή κοινωνικά δικαιώματα. Στην στάθμιση των αξιών προέταξε την ατομική (οικονομική) ελευθερία έναντι της ισότητας, ενώ άφησε χωρίς προσδιορισμό την δικαιοσύνη στην διανομή του νέου πλούτου. Βεβαίως προέταξε την ασφάλεια -μέσω ενός ισχυρού κράτους-, έναντι της ατομικής και πολιτικής ελευθερίας.

Εντύπωση προκαλεί η απουσία αναφοράς στο Μακεδονικό και οι περιορισμένες αναφορές στο μεταναστευτικό και τα ελληνοτουρκικά, που είναι τα δυσάρεστα θέματα που αποδεικνύεται η ανετοιμότητα της κυβέρνησης και καταγράφονται οι πρώτες κωλοτούμπες. Η περιορισμένη αναφορά στα εθνικά θέματα και κυρίως ότι άφησε το εθνικό στοιχείο έξω από τον προσδιορισμό της πολιτικής ταυτότητας της ΝΔ, προκάλεσε απογοήτευση στην δεξιά βάση του κόμματος.

Ξανά ο λαϊκισμός

Ο κ. Μητσοτάκης επανέφερε την θεωρία των δύο άκρων λέγοντας ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία απειλείται από την αριστερή και δεξιά έκφανση του λαϊκισμού, που στην Ελλάδα, είπε, συναντήθηκαν με την κυβερνητική σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Παράλληλα σημαδεύοντας προς το εσωτερικό της παράταξής του καταδίκασε τον εθνολαϊκισμό και τον ψευτοπατριωτισμό.

Κάνοντας τον απολογισμό του ανέφερε ότι «Η χώρα μας έχει, σήμερα, την ισχυρότερη κυβέρνηση στην Ευρώπη και η Ν.Δ είναι το μεγαλύτερο, σε οργάνωση, κεντροδεξιό κόμμα. Το πρώτο που νίκησε τον λαϊκισμό. Όχι αντιγράφοντας τις μεθόδους του, αλλά αντιμετωπίζοντας την ουσία του». Σε μία ένδειξη επιφανειακής αυτοκριτικής για να ικανοποιήσει για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τους σκανδαλώδεις διορισμούς αναγνώρισε ότι υπάρχουν “ολισθήματα. Κάποια από τα τελευταία, μάλιστα, εγώ πρώτος θα αναγνωρίσω και θα σπεύσω να θεραπεύω. Απ΄την άλλη, όμως, ποτέ δεν θα εξισώσουμε τις λίγες και μικρές αστοχίες του παρόντος με τα πολλά και μεγάλα εγκλήματα του παρελθόντος”.

Δίνοντας πιο αναλυτικά το ιδεολογικό και πολιτικό του πλαίσιο είπε ότι ο πυρήνας του έχει τα δύο συστατικά την ατομική ελευθερία και την κοινωνική φροντίδα. Φυσικά δεν ξέφυγε από το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο αφού όπως είπε “χωρίς ατομική ελευθερία δεν υπάρχει συλλογική ευημερία”. Περιέλαβε την κοινωνική αλληλεγγύη στα βασικά συστατικά του πολιτικού φιλελευθερισμού χωρίς όμως αναφορά στο κοινωνικό κράτος και στους θεσμούς του που προστατεύουν από τον κοινωνικό αποκλεισμό. Επανέλαβε το σύνθημα «Ανάπτυξη Για Όλους» εξηγώντας ότι αφορά “την παραγωγή νέου πλούτου που θα μοιράζεται δίκαια”. Είπε ακόμη ότι “το άλλο σκέλος της πολιτικής μας από τις 9 Ιουλίου συνοψίζεται και σε δύο λέξεις: Νέα χώρα. Νέο κράτος, δηλαδή, στο εσωτερικό, με αναβαθμισμένο ρόλο και αποτελεσματικότερους μηχανισμούς. Και νέα χώρα, με ειδικό βάρος,πλέον, στο εξωτερικό”.

Χωρίς αναφορά στο Μακεδονικό

Σύντομες αναφορές έκανε στην επιθετική στάση της Τουρκίας, τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, την προώθηση διεθνών ενεργειακών σχημάτων λέγοντας ότι «Στα μέτωπα αυτά, πυξίδες μας παραμένουν το Διεθνές Δίκαιο και οι σχέσεις καλής γειτονίας. Με αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και υπεύθυνο πατριωτισμό. Όσοι βιάζονται να αμφισβητούν, με τρόπο θεσμικά σαθρό, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα να γνωρίζουν ότι θα βρουν απέναντί τους όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και τους Ευρωπαίους συμμάχους μας». Έκανε αναφορά στο μεταναστευτικό λέγοντας ότι “Η πολιτική της χώρας έχει αλλάξει και πρόσθεσε: «Πρέπει να πω, όμως, ότι το πρόβλημα αυτό ήλθε για να μείνει. Γι’ αυτό και όλοι πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, μοιραζόμενοι αναλογικά ένα βάρος που σηκώνει η χώρα».

Ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε σε δύο ιστορικές προσωπικότητες για να δώσει την συνέχεια της “φιλελεύθερης παράταξης της οποίας ηγείται, τον ιδρυτή φυσικά, Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ελευθέριο Βενιζέλο: «Δύο μεγάλες μεταρρυθμίσεις του 20ου αιώνα παραμένουν, πάντως, οι σταθμοί της φιλελεύθερης αντίληψης στη χώρα: Οι αρχές του Συντάγματος του 1911 και του 1975. Γιατί αν και σε διαφορετικό πολιτικό και κοινωνικό τοπίο, αμφότερες είχαν δύο κομβικούς στόχους. O Βενιζέλος φρόντισε για την συγκρότηση ενός ισχυρού κράτους, ικανού να εγγυηθεί την οικονομική και κοινωνική άνοδο ενώ ο Καραμανλής πρόσφερε το αντίβαρο του ισχυρού πολίτη» ανέφερε.

Πηγή: Documento