Του Θανάση Καρτερού
Μέρες τώρα τα ίδια και τα ίδια. Η παράφωνη ορχήστρα των λεγόμενων θεσμών από τη μια μεριά. Το ΔΝΤ να αποφαίνεται ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και να ζητάει κούρεμα και επιβολή νέων, δρακόντειων, δημοσιονομικών μέτρων. Οι Ευρωπαίοι να αποτάσσονται τον σατανά του κουρέματος, να συντάσσονται όμως με τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα και να πνίγουν με όργανο την ΕΚΤ τη χώρα. Όλοι μαζί να επιμένουν στην επιβολή του μέιλ Χαρδούβελη, λες και δεν έγιναν εκλογές. Ούτε υπήρξε η εικοστή του Φεβρουαρίου. Και στη μέση οι δικοί μας να προσπαθούν να διαπραγματευτούν μια έξοδο από το ναρκοπέδιο για την Ελλάδα. Και για την Ευρώπη.
Αυτή είναι η γενική εικόνα. Κι ας λένε ό,τι ανοησία θέλουν ο Βενιζέλος κι ο Σαμαράς -ο Σταύρος δεν πιάνεται- που προετοίμασαν αυτή τη θανάσιμη παγίδα. Και η γενική εικόνα εμπεριέχει επίσης και κάτι άλλο: Μέχρι σήμερα στη διαπραγμάτευση μόνο μια πλευρά εμφανίζεται διατεθειμένη να κάνει τις αναγκαίες υποχωρήσεις. Σε διάφορα μέτωπα, με εξαίρεση τις λεγόμενες κόκκινες γραμμές, που είναι τόσο λογικές και ανθρώπινες ώστε η εμμονή στην παραβίασή τους δεν εκλαμβάνεται παρά ως προσπάθεια τιμωρίας και διαπόμπευσης. Δανειστές και θεσμοί ένα μόνο δέχονται: Πλήρη παράδοση και απρόσκοπτη συνέχιση της αγριότητας που βάφτισε αναγκαία πολιτική η προηγούμενη κυβέρνηση.
Και στην Αθήνα βαρόνοι, μασόνοι, δολοφόνοι και μπουφόνοι έχουν λυσσάξει με την κυβέρνηση. Κάνουν συλλείτουργα για την παράδοσή της, παρακλήσεις για αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, λιτανείες για τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, κόλλυβα για την Αριστερά. Ευχές για τον Σταύρο και τον Ευάγγελο, που τους θέλουν σε μια κυβέρνηση πολιτικώς σιντεφένια και αισθητικώς νταντελένια. Ποια Ελλάδα, ποια δημοκρατία, ποια λαϊκή βούληση, ποια εθνική κυριαρχία; Ο εκβιασμός που θέλει να καταλήξει σε βιασμό αρέσει και σε δανειστές και σε δανεικούς. Σειρά παίρνουν. Να πει ναι σε όλα η κυβέρνηση, να ξαναπιάσουν δουλειά όλοι τους.
Βρισκόμαστε εν ολίγοις στη ζώνη υψηλού κινδύνου. Και δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης για να προβλέψεις ότι ανάμεσα σε μια υποχώρηση που θα διαλύσει τη χώρα και στην προσφυγή στον λαό, η κυβέρνηση θα επιλέξει το δεύτερο. Για να αναλάβουν οι πάντες τις ευθύνες τους. Και ο κυρίαρχος λαός να αποφασίσει για το δικό του αύριο…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
