Να τελειώνουμε με το φασισμό επειδή αφορά τον καθένα μας και όλους μας ως κοινωνία

Είναι η εποχή που στη διαδρομή μου προς την Ελευσίνα, όπου πηγαινοέρχομαι καθημερινά για ένα διάστημα, κάθε που ανεβαίνω τη γέφυρα του Σκαραμαγκά, αντικρίζω, με σφιγμένο στομάχι μια τεράστια ταμπέλα της ΧΑ με φωτογραφίες και συνθήματα για το έθνος και την ελληνορθόδοξη θρησκεία. 

Ένας καταστηματάρχης της γειτονιάς μου μού λέει, μεταξύ αστείου και σοβαρού: «Ε, μια χαρά δεν τα λέει η Χρυσή Αυγή; Δεν πρέπει να εκδικηθούμε τους πολιτικούς για όσα μας έχουν κάνει;». 

Στον Άγιο Παντελεήμονα μια ομάδα μαυροφορεμένων «την πέφτουν» στον φίλο και κουμπάρο μου, τον Γεράσιμο, που περπατάει γυρνώντας απ’ τη δουλειά του στο κέντρο της Αθήνας ως το σπίτι του στο Γαλάτσι – επειδή αν είσαι μελαχρινός με σκούρα επιδερμίδα,  ή όποια άλλα χαρακτηριστικά μπορεί να φέρνουν σε ανατολίτικη καταγωγή,  μπορεί, αυτομάτως, να γίνεις… στόχος. 

Στα, ως συνήθως, ασφυκτικά γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς κάποιοι βρίζουν τους μετανάστες «που έρχονται να μας πάρουν τις δουλειές» και κάποιοι συνηγορούν φωνάζοντας πως «καλά τους κάνει η ΧΑ» και πολλοί κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι τους – κάποιοι, λιγότεροι, τολμάνε να διαμαρτυρηθούν. 

Είναι η εποχή που στο σχολείο που δουλεύει μια φίλη ο μαυροφορεμένος πατέρας απροκάλυπτα την απειλεί για ένα περιστατικό στην τάξη με το παιδί του και κάποιες συνέδερφοί της ψελλίζουν τρομαγμένες: «Μην μπλέξουμε… Είναι χρυσαυγίτης» – Ο διευθυντής τους όμως, ευτυχώς, «δε μασάει». 
Στο Δημοτικό σχολείο των παιδιών μου ο μικρότερος γιος μου μιλάει για τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών σε μια συζήτηση στην τάξη. Ένας νεοφερμένος συμμαθητής στο διάλειμμα τον ρωτάει μήπως δεν είναι ορθόδοξος χριστιανός  ή μήπως είναι κομμουνιστής; Ή μήπως είναι gay  αφού δεν έχει αγορίστικο κούρεμα;  (Είναι της μόδας τ’ αγόρια να κουρεύονται με την ψιλή – όπως κάποτε οι παππούδες μας, τα χρόνια της Κατοχής, για τις ψείρες.) 

Είναι η εποχή που στα τηλεοπτικά κανάλια τηλεαστέρες δημοσιογράφοι «ξεπλένουν» τη ΧΑ μιλώντας ακόμη και για μια «πιο σοβαρή ΧΑ», τηλεπερσόνες-παρουσιαστές κάνουν αφιερώματα τύπου life style και δημοκράτες πολιτικοί προτιμούν ακόμη και να την υπερασπιστούν με δηλώσεις που, όπως νομίζουν, έχουν στόχο να πλήξουν εμμέσως τον πολιτικό τους αντίπαλο – κι όχι, άραγε, τη δημοκρατία; 

Είναι η εποχή που –ανιστόρητοι, αμόρφωτοι, κουτοπόνηροι ή ιδιοτελείς ή, απλώς, φοβισμένοι– κρύβουμε το αυγό του φιδιού, κάνοντας πως δεν το βλέπουμε,  κάτω από τα σκεπάσματά μας…  

Κι έρχεται η εποχή που το αυγό σκάει και τα φίδια βρίσκονται στους κόρφους όλων μας τσιμπώντας όλους μας και τον καθένα από εμάς ξεχωριστά… Επειδή αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι  στη θέση του Σαχζάτ Λουκμάν μπορεί να ήταν / ή να βρεθεί ο κουμπάρος μου / μας αν τότε δεν είχε μαζί του ταυτότητα, στη θέση των Αιγυπτίων αλιεργατών μπορεί να ήταν / ή να βρεθούν ξαδέρφια μας οικονομικοί μετανάστες σε κάποια άλλη χώρα,  στη θέση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ μπορεί να ήταν φίλοι μας, ή να βρεθούν στο μέλλον συνδικαλιστές γονείς φίλων των παιδιών μας ή να βρεθούμε εμείς· στη θέση του Παύλου Φύσσα μπορεί να ήταν ή να βρεθεί το παιδί μας.

Γι’ αυτό πρέπει να τελειώνουμε με τη Χρυσή Αυγή και το φασισμό: επειδή μας αφορά τον καθένα μας προσωπικά και όλους μας ως κοινωνία∙ αφορά το μέλλον των αγέννητων παιδιών. Το «σωστό» χρώμα / θρήσκευμα / πολιτική ιδεολογία / φυλή / φύλο αύριο μπορεί να μετατραπεί σε «λάθος». Και να βρεθούμε αίφνης κι ερήμην μας (;) στη «λάθος» πλευρά. Επειδή η μόνη ιδεολογία που πρεσβεύει ο φασισμός είναι η μισαλλοδοξία∙ κι αν κάτι είναι… ανόθευτο σ’ αυτήν είναι το αδιαμφισβήτητο, αναντίρρητο, καθαρό, γνήσιο,  εξακριβωμένο, επίσημο μίσος για τον (συν)άνθρωπο.

ΥΓ. Ήταν η εποχή που ο δεκάχρονος τότε γιος μου συνεχίζοντας να μου περιγράφει το περιστατικό με το συμμαθητή του στο σχολείο του μου είπε: «Τότε κι εγώ τον ρώτησα αν είναι χρυσαυγίτης κι εκείνος με υφάκι μου είπε: “Μπορεί και να είμαι”. Κι εγώ του απάντησα πως οι χρυσαυγίτες είναι φασίστες και δολοφόνοι. Κι εκείνος μου είπε πως, τάχα μου, δεν είναι έτσι. Κι εγώ του είπα: “Δεν ξέρεις τι έγινε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Δεν ξέρεις ότι οι οι φασίστες, οι ναζιστές σκότωσαν τόσους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή δεν τους γούσταραν; Αν δεν ξέρεις, διάβασε, ψάξε και μάθε κι άλλαξε μυαλά. Μέχρι τότε δεν θέλω να παίζουμε μαζί. Κι ούτε που σε φοβάμαι!». 

Αυτό. 
Επειδή δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να περάσουμε σε μια άλλη εποχή… 
Χωρίς αυγά φιδιών κάτω από τα σκεπάσματά μας. 

*Η Αγγελική Δαρλάση είναι συγγραφέας

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr