Να ποιά είναι πραγματική λαϊκή επανάσταση

Λαϊκή επανάσταση δεν είναι τα ακροαριστερά ουρλιαχτά και οι τραμπουκισμοί των κομματικών ομάδων κρούσης. Δεν είναι οι πολεμικές δηλώσεις των κομματοτραφών αρχισυνδικαλιστών ούτε οι καθοδηγούμενοι κουκουλοφόροι με τα καδρόνια στα χέρια. Και ασφαλώς δεν είναι οι στημένοι αντιδημοκρατικοί προπηλακισμοί πολιτικών από δήθεν αγανακτισμένους πολίτες.

Δεν προοδεύουν έτσι οι κοινωνίες. Η βία φέρνει βία και πάνω σε αυτή δεν μπορεί να θεμελιωθεί μια νέα αρχή, παρά μόνο ένα άσχημο τέλος.

Το υγιές κομμάτι της αριστεράς έχει πολλά να προσφέρει αν σταματήσει να επενδύει στην δυναμική ανατροπή και στρέψει τις προσπάθειές του σε πολύ πιο δημιουργικές προσπάθειες. Επανάσταση σημαίνει αλλαγή σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως όμως σημαίνει αλλαγή τρόπου σκέψης και στάσης ζωής. Το να γκρεμίσουμε μια κοινωνία, να σκίσουμε το Σύνταγμα και φαγωθούμε μεταξύ μας είναι πολύ εύκολο αλλά σε τίποτα δεν μπορεί να βελτιώσει το μέλλον μας. Αντίθετα, δημιουργική επανάσταση με προοπτική και βλέμμα στο μέλλον είναι να αλλάξουμε εμάς τους ίδιους.

Λαϊκή επανάσταση είναι να ξεράσουν οι ίδιοι οι συνδικαλιστές από τις τάξεις τους, όλους τους ηγέτες που ντυμένοι τον μανδύα του ψευτοεπαναστάτη, τους οδηγούν τόσα χρόνια σε παράλογες κινητοποιήσεις, απομακρύνοντας τους από την κοινωνία, στερώντας τους από την συμπαράσταση που αξίζουν και υπονομεύοντας το εργασιακό τους μέλλον.

Είναι να καταγγείλουν οι ίδιες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι επαγγελματικοί σύλλογοι τα διεφθαρμένα μέλη τους, αντί να τα συγκαλύπτουν. Να διώξουν ιδία πρωτοβουλία από τις τάξεις τους αυτούς που αμαυρώνουν την εικόνα του συνόλου αντί να τους ανέχονται με την ψευτοδικαιολογία πως είναι μια μικρή μειοψηφία. Να σταματήσουν να λειτουργούν συντεχνιακά και να υποδείξουν τους κακούς γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους κλπ κλπ ώστε να βοηθήσουν τον κλάδο τους να γίνει καλύτερος.

Αντί να βγάζουν στον δρόμο τον λαό ξέροντας πως δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτα, παρά μόνο να επιβαρύνουν την επιχειρηματικότητα, την ανάπτυξη, τις επενδύσεις και φυσικά να μειώσουν τις δικές τους θέσεις εργασίας θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν σε ένα πολύ πιο ωφέλιμο δρόμο. Να κάτσουν στο τραπέζι του διαλόγου και να υποδείξουν ρεαλιστικά αιτήματα προς διεκδίκηση. Κάτι να δώσουν και κάτι να πάρουν. Να στηρίξουν τον επιχειρηματικό κόσμο με την συνέπεια και την εργασία τους, να συμφωνήσουν σε ρεαλιστικές μειώσεις και να κάνουν αναπτυξιακές προτάσεις από τις οποίες κι εκείνοι θα ωφεληθούν

Επανάσταση είναι να χρησιμοποιήσει η αριστερά την περιφρούρηση στις πορείες της, όχι για να απομονώσει τα δικά της μπλοκ αλλά αντίθετα για να απομονώσει, να στοχοποιήσει, να αναγνωρίσει και να υποδείξει τους κουκουλοφόρους που αμαυρώνουν τους αγώνες της. Να δώσει στην δημοσιότητα φωτογραφίες με τα πρόσωπά τους και να βοηθήσει στην σύλληψή τους αφήνοντας κατά μέρος τα μεταχουντικά παράλογα κόμπλεξ περί ρουφιανιάς.

Είναι να αποφασίσουν έστω και μία φορά τα εργατικά συνδικάτα να κάνουν διαδήλωση έξω από μια εφορία, μια πολεοδομία, ένα νοσοκομείο και όχι για χιλιοστή φορά έξω από την Βουλή δαιμονοποιόντας έτσι αποκλειστικά τους πολιτικούς για όλα τα δεινά της χώρας. Μια διαδήλωση ενάντια στους επίορκους υπαλλήλους, σε αυτούς που συντηρούν την διαπλοκή ή την γραφειοκρατία

Επανάσταση τέλος θα ήταν για την αριστερά να εκσυγχρονίσει επιτέλους την εκατοντάχρονη φρασεολογία της και να έρθει πιο κοντά στην κοινωνία αλλά και τους υπόλοιπους πολιτικούς σχηματισμούς παρά να αρνείται χάριν κάποιων στενοκέφαλων κομματικών ψευτοαξιών την συμμετοχή της στην λήψη αποφάσεων σημαντικών για την χώρα. Να πολεμήσει από “μέσα” για την βελτίωση του συστήματος και όχι απ’ “έξω” για την κατεδάφισή του.

Η ατομική βελτίωση είναι ο δρόμος για την κοινωνία και μέσω αυτής η πρόοδος του συνόλου. Ας το καταλάβει αυτό η αριστερά και όχι μόνο θα προσφέρει σημαντική υπηρεσία στην χώρα, αλλά θα κερδίσει και πολύ περισσότερους οπαδούς απ’ όσους κερδίζει με τα γραφικά κόκκινα λάβαρα και τα θλιβερά πλέον επαναστατικά εμβατήρια.