Η αλλαγή της ώρας εισήχθη για πρώτη φορά στη Γερμανία κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αλλαγή καταργήθηκε.
Το Ευρωκοινοβούλιο κάλεσε τους ρυθμιστικούς φορείς της ΕΕ να επανεκτιμήσουν τα πλεονεκτήματα της παλιάς πρακτικής αξιοποίησης του φυσικού φωτός της ημέρας και βάσει της σχετικής εισήγησης η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλείται να διεξάγει μια “διεξοδική αξιολόγηση” της νομοθεσίας για το σύνολο του καλοκαιριού σχετικά με τις ρυθμίσεις για αυτή την εποχή και, εάν χρειάζεται, να υποβάλει πρόταση για την αναθεώρησή της.
Το ψήφισμα αναφέρει επίσης ότι η ΕΕ θα πρέπει να διατηρήσει ένα ενιαίο χρονοδιάγραμμα ακόμη και μετά τη λήξη της διάρκειας του τωρινού καθεστώτος, κατά το οποίο η ευρωπαϊκή επικράτεια άρχισε να ρυθμίζει τα ρολόγια της ανάλογα με τη διάρκεια του ηλιακού φωτός, τη δεκαετία του 1980 με την εναρμόνιση των εθνικών πρακτικών. Ο στόχος ήταν να αποτραπούν αποκλίνουσες προσεγγίσεις από την υπονόμευση της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς μεταφορών, επικοινωνιών και εμπορίου.
Η τρέχουσα οδηγία σχετικά με τις διατάξεις για τη θερινή ώρα, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2001, προβλέπει μια ενιαία ημερομηνία και ώρα για την αρχή και το τέλος της περιόδου θερινής ώρας για ολόκληρη την ΕΕ, με στόχο την αποτελεσματική λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.
