Newsroom

Newsroom

"Να είστε υπερήφανοι για τη διαπραγμάτευση που έγινε"

Συνέντευξη στον Νίκο Σβέρκο

keller

Συνέντευξη στον Νίκο Σβέρκο

Η Σκα Κέλερ, ευρωβουλευτής των Γερμανών Πρασίνων και διεκδικήτρια της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και ο Ερνεστ Ουρτασούν, από την καταλανική Πρωτοβουλία των Πρασίνων, βρέθηκαν προ ολίγων ημερών στην Ελλάδα προκειμένου να στηρίξουν τον προεκλογικό αγώνα των Οικολόγων Πράσινων, οι οποίοι συμπαρατάσσονται και σε αυτές τις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Συναντήσαμε τους δύο 33χρονους ευρωβουλευτές και συζητήσαμε για το προσφυγικό ζήτημα, τη διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης και τις αυριανές εκλογές.

• Η Ευρωπαϊκή Ενωση έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με μια τόσο μεγάλη ανθρωπιστική πρόκληση σαν αυτή της αυξημένης προσφυγικής ροής. Είστε ικανοποιημένοι από τη στάση της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και τα κράτη-μέλη;

Σκα Κέλερ: Ούτως ή άλλως χρειαζόμαστε ευρωπαϊκές λύσεις και οι προτάσεις των Βρυξελλών για τη μετεγκατάσταση προσφύγων αποτέλεσαν μια καλή αρχή. Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στα κράτη-μέλη που όταν εισήλθαν στην Ε.Ε. μιλούσαν για μια ένωση της αλληλεγγύης. Οταν όμως ήρθε η ώρα να το αποδείξουν, έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Και αυτή η πολιτική δεν περιορίζεται στο προσφυγικό ζήτημα, αλλά ήταν προφανής και στην περίπτωση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.

• Φαίνεται όμως ότι η συγκεκριμένη τακτική είχε πολιτικές αποχρώσεις…

Σ.Κ.: Σωστά. Κυβερνήσεις με προοδευτικό προσανατολισμό, αν και εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις, ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους, όχι μόνο στο ζήτημα της μετεγκατάστασης, αλλά και της φιλοξενίας των προσφύγων.

Ερνεστ Ουρτασούν: Η Ελλάδα είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα σε σύγκριση με την Ισπανία. Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι υπάρχουν κυβερνήσεις, όπως η δική μας, που δεν ακολουθούν τους διεθνείς κανόνες και παραβιάζουν τη Συνθήκη της Γενεύης. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξέδωσε μια σκληρή ανακοίνωση που ζητούσε τη συμμόρφωση με αυτούς τους κανόνες. Είναι λοιπόν απαράδεκτο ότι όχι μόνο λείπει η έννοια της αλληλεγγύης, αλλά παραβιάζονται και διεθνείς συνθήκες.

• Πάμε στη διαχρονική πρόκληση της Ευρώπης που είναι η οικονομική κρίση. Στην Ελλάδα συζητάμε αν η κυβέρνηση Τσίπρα αντιμετώπισε έναν εκβιασμό. Εσείς τι πιστεύετε;

Σ.Κ.: Το να θέτεις στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης το ενδεχόμενο αποβολής μιας χώρας από την ευρωζώνη, όπως έκανε ο Σόιμπλε, δεν θα έλεγα ότι αποτελεί μια εποικοδομητική στάση συνεννόησης (γέλια).

Ε.Ου.: Φυσικά και υπήρχε εκβιασμός. Κανείς στην Ευρώπη δεν διαπραγματεύτηκε με την τρόικα υπό τους όρους που επιβλήθηκαν στην ελληνική κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα. Κανένας άλλος ηγέτης δεν αντιμετώπισε το ενδεχόμενο να αποβληθεί από την ευρωζώνη ούτε του επιβλήθηκε το καθεστώς των capital controls. Να είμαστε καθαροί, αυτά προέκυψαν από τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ και της τρόικας. Ο λαός θα έπρεπε να είναι υπερήφανος για τη διαπραγμάτευση που έκανε η ελληνική κυβέρνηση.

• Αρκετοί, όμως, απογοητεύτηκαν μετά το δημοψήφισμα από το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης…

Σ.Κ.: Θα θέσω μια άλλη οπτική. Το δημοψήφισμα ήταν ο παράγοντας που κινητοποίησε τη Γαλλία, η οποία ενεπλάκη ενεργά στη διαπραγμάτευση με την προοπτική της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Ακόμα και στην κοινή γνώμη της Γερμανίας είδαμε μια στροφή, περιορισμένη μεν, αλλά άλλαξαν άποψη αρκετοί άνθρωποι. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα συνέβαινε αν δεν πραγματοποιούνταν το δημοψήφισμα, αλλά βλέπουμε γενικώς μια διαφορετική λογική. Ο Τσίπρας παραδέχτηκε ότι έγιναν λάθη, είναι μια πρακτική που μάλλον δεν συνηθίζουν οι Ελληνες πολιτικοί.

Είναι προφανές όμως ότι η κυβέρνησή του αποφάσισε να μπει στη μάχη και ο Τσίπρας πάλεψε σαν λιοντάρι για το συμφέρον του ελληνικού λαού. Ηταν μια καθοριστική στιγμή για την Ευρώπη επειδή καταρρίφθηκαν ψευδαισθήσεις, αλλά οριοθετήθηκαν και τα στρατόπεδα. Πρέπει να εξαγάγουμε συμπεράσματα από αυτή τη διαδικασία και να οικοδομήσουμε τις νέες συμμαχίες ώστε να μην αφήνεται μια χώρα μόνη της.

Ε.Ου: Πρέπει, ούτως ή άλλως, να φτιάξουμε έναν δημόσιο χώρο ανάλυσης και συζήτησης των λύσεων που επιβάλλονται στις χώρες. Γι’ αυτό και είναι πολύ θετική η κίνηση του Τσίπρα να ζητήσει την εμπλοκή του Ευρωκοινοβουλίου στις επόμενες διαπραγματεύσεις.

• Οι εκλογές στην Ελλάδα θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιρλανδία;

Ε.Ου.: Ο Τσίπρας έδειξε τον δρόμο της δημιουργίας μιας αριστερής κυβέρνησης και της πάλης στη διαπραγμάτευση. Στις υπόλοιπες χώρες των μνημονίων οι κυβερνήσεις δεν διαπραγματεύτηκαν, απέτυχαν και έχασαν τις εκλογές. Αντιθέτως, στην Ελλάδα, ο Τσίπρας προηγείται στις δημοσκοπήσεις και διατηρεί ανοικτή την προοπτική για ένα προοδευτικό «ντόμινο» στην Ευρώπη. Και θέλω να δώσω ένα μήνυμα στους Ελληνες. Για να βιώσουμε το «ντόμινο» στις υπόλοιπες χώρες, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κερδίσει και η κυβέρνησή του να συνεχίσει να κυβερνά. Στην Ισπανία, η εκλογική συμμαχία των Πρασίνων και του Podemos θα έχει τότε περισσότερες ελπίδες στις εκλογές του Δεκεμβρίου. Αν δεν τις κερδίσει, τότε η ελληνική περίπτωση θα χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα προς αποφυγήν.

• Αναδιατάσσονται και οι πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη; Είδαμε ενδιαφέρουσες αντιδράσεις όταν ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Σ.Κ.: Οποτε έρχεται ένας πρωθυπουργός στο Ευρωκοινοβούλιο, τον χειροκροτεί απλώς η ομάδα των ευρωβουλευτών στην οποία ανήκει το κόμμα του. Αυτό δεν συνέβη στην περίπτωση του Τσίπρα. Αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από έναν πρωθυπουργό που πρόσκειται στην ευρωομάδα της Αριστεράς. Πρωταγωνιστεί στη δημοκρατική και κοινωνική πάλη, που έχει ευρύτερες πολιτικές αναφορές.

Ε.Ου.: Πράγματι, στο Ευρωκοινοβούλιο παρατηρούμε τον αναπροσανατολισμό ορισμένων ευρωβουλευτών, που πλέον δεν βλέπουν απλώς με συμπάθεια την Αριστερά, αλλά συντάσσονται με τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι Βέλγοι σοσιαλδημοκράτες. Στρατηγικά, λοιπόν, πρέπει να σπάσουμε τον «μεγάλο συνασπισμό» του Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλδημοκρατών στις Βρυξέλλες και να συνταχθεί μαζί μας το κομμάτι των σοσιαλδημοκρατών που επιθυμεί αλλαγή της πολιτικής.

• Είστε ευρωβουλευτές πράσινων κομμάτων. Κάποιοι θεωρούν ότι η οικολογία είναι «ακριβό σπορ». Τι απαντάτε;

Σ.Κ.: Τα προβλήματα είναι ακριβά, όχι οι οικολογικές λύσεις. Οι δυσμενείς επιπτώσεις, όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος και η ενεργειακή κρίση, επηρεάζουν πρώτα τα φτωχότερα στρώματα. Πρέπει λοιπόν, όταν σκεφτόμαστε την κοινωνική κρίση, να υπολογίζουμε ως πτυχή της και την περιβαλλοντική κρίση. Εμείς υποστηρίζουμε το «Πράσινο New Deal», που θα επιφέρει θετικά αποτελέσματα στην κοινωνία και περισσότερες θέσεις εργασίας. Και δεν αρκεί να βάλουμε μια ανεμογεννήτρια σε ένα βουνό, πρέπει και η παιδεία να στραφεί προς το περιβάλλον. Η οικολογία και η οικονομία βαδίζουν μαζί. Και αν καταρρεύσει ο πλανήτης, οι φτωχοί θα υπομείνουν τις συνέπειες, όχι οι πλούσιοι.

Ε.Ου.: Το μοντέλο και η στρατηγική της εσωτερικής υποτίμησης που επιβλήθηκε από την τρόικα στις χώρες μας είναι αδιέξοδα. Η επένδυση σε νέες μορφές «πράσινης» ανάπτυξης μπορεί να αποδείξει ότι η οικολογία μπορεί να αποτελέσει όχημα για μια διαφορετική έξοδο από την κρίση. Ξέρετε, στην Ισπανία χάσαμε 70.000 θέσεις εργασίας λόγω περικοπών που επιβλήθηκαν στις δημόσιες επενδύσεις σε φιλοπεριβαλλοντικές μορφές της οικονομίας.

Πηγή: «Εφημερίδα των Συντακτών»