Μπακασέτας – Σιώπης: Η δικαίωση του ποδοσφαίρου

Είναι απορίας άξιο πώς μερικές φορές, οι Έλληνες ποδοσφαιριστές χρειάζεται να βγουν στο εξωτερικό για να αναγνωριστούν από το ελληνικό ποδοσφαιρικό κοινό. Ένα κοινό «προβληματικό», που έχει μάθει να μην κρίνει τον παίκτη για αμιγώς ποδοσφαιρικούς λόγους, που βομβαρδίζεται από δεκάδες πληροφορίες, πολλές φορές κατευθυνόμενες, οι οποίες διαστρεβλώνουν την εικόνα ενός παίκτη. Και φυσικά, που «δυσκολεύεται» να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο και να αναγνωρίσει τη συνολική προσφορά ενός ατόμου στο σύνολο.

Ο Τάσος Μπακασέτας ήταν ένα από τα βασικά «εργαλεία» της ΑΕΚ στην πορεία κατάκτησης προς το πρωτάθλημα. Κλήθηκε αρκετές φορές να αγωνιστεί σε θέση διαφορετική από τη «φυσική» του, κλήθηκε να παλέψει με την αμφισβήτηση και τα σχόλια εκείνων που αδυνατούσαν να κατανοήσουν την προσφορά του στο σύνολο, η οποία σε κάποιες εκφάνσεις της ήταν «αθόρυβη». Το καλοκαίρι του 2019, όταν πήρε τη μεταγραφή για την Τουρκία και την Αλάνιασπορ ως πρωταθλητής, ήταν αρκετοί εκείνοι που έκριναν πως κακώς η ΑΕΚ επέλεξε να τον παραχωρήσει αντί να χτίσει πάνω του. Πλέον, αυτή είναι η γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας.

Ο αρχηγός της Εθνικής βρήκε στην Τουρκία το περιβάλλον για να δουλέψει όπως το ήθελε. Συνάντησε στον πρώτο του προορισμό τον Γιώργο Τζαβέλλα κι έπειτα τον Μανώλη Σιώπη, με τον οποίο συνυπήρξε αρμονικά και στην Τράμπζονσπορ. Μακριά από κουτσομπολιά και τοξικά περιβάλλοντα, έκαναν αυτό που πάντα ήθελαν: Έπαιξαν την μπαλίτσα τους. Ο «Μπάκα» εξελίχθηκε σε κομβικό ποδοσφαιριστή για την Αλάνιασπορ και το ίδιο έκανε στην Τράμπζονσπορ. Αγωνίστηκε σε διαφορετικές θέσεις του άξονα, σημείωσε πολύτιμα και εξαιρετικής ομορφιάς γκολ, έδωσε ασίστ, έφερε εις πέρας κάθε αγωνιστικό πλάνο του προπονητή του. Και φυσικά εξελίχθηκε σε ένα αγαπημένο παιδί των οπαδών, που έβλεπαν το πάθος του να ξεχειλίζει και την κλάση του να οδηγεί την ομάδα της Τραπεζούντας στην κορυφή. Είναι πιθανόν, σε αυτή την ιστορική χρονιά για την Τράμπζονσπορ, να πάρει τον τίτλο του MVP, τη στιγμή που οι μετοχές του έχουν εκτιναχθεί στην ευρωπαϊκή αγορά.

Αντίστοιχα και ο Μανώλης Σιώπης, ένας ποδοσφαιριστής που όσοι έχουν παίξει στο πλευρό του, τον κατατάσσουν στην κατηγορία εκείνοι των παικτών που είναι πολύτιμοι για ένα σύνολο και τον συμπεριλαμβάνουν στους αγαπημένους τους συμπαίκτες. Ο Σιώπης ξεκίνησε από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού και όταν επέστρεψε για να καθιερωθεί, λίγο έλειψε να δει την καριέρα του να τελειώνει άδοξα. Έπαιξε τραυματίας και με ενέσεις απέναντι στην Παρτιζάν, δεν πήρε ευκαιρίες και όταν ζήτησε να αποχωρήσει για να πάει στο εξωτερικό, ξεσκίστηκε από τα φίλα προσκείμενα Μέσα, που έβλεπαν συνομωσία για να καταλήξει σε αντίπαλο του Ολυμπιακού. Ο Σιώπης πήγε στον Άρη, έφυγε για Τουρκία και βρήκε την ηρεμία και τη δικαίωση.

Μετά την Αλάνιασπορ, ακολούθησε τον Μπακασέτα στην Τράμπζονσπορ, κάνοντας ένα εκπληκτικό 2022, καθώς εξελίχθηκε σε βασικό στέλεχος της ομάδας. Ο Covid-19 του φρέναρε κάπως τον ρυθμό, αλλά μετά την επιστροφή του τον Ιανουάριο δεν κοίταξε ξανά πίσω. Οι φίλοι του συλλόγου τον λένε «Έλληνα Καντέ», καθώς η σωματοδομή του και το στιλ παιχνιδιού μοιάζουν στον Γάλλο αμυντικό χαφ. Είναι παράλληλα, ψυχή της παρέας και μαζί με τον «Μπάκα» εξελίχθηκαν σε σημεία αναφοράς στα αποδυτήρια. Σε αυτές τις καθημερινές διεργασίες που σπάνια γίνονται γνωστές στην κοινή γνώμη, όμως παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη ενός κλαμπ και στο πώς τελικά αποδίδει μέσα στο γήπεδο.

Μα στην Τουρκία, θα αναρωτηθεί κανείς; Ναι, στην Τουρκία. Στη χώρα που τα παιδιά μαθαίνουν να θεωρούν a priori εχθρό, οι Έλληνες ποδοσφαιριστές γνώρισαν αγάπη και σεβασμό. Με την ελληνική σημαία δίπλα τους, με σεβασμό στην κουλτούρα τους, με το συρτάκι να παίζει στα ηχεία του «Σενιόλ Γκιουνές». Με τους ποδοσφαιριστές να δίνουν το δικό τους παράδειγμα, ακόμα κι όταν προκαλούνται. Στον αγώνα με την Καϊσερισπόρ, ένας οπαδός εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο και κινήθηκε προς το μέρος του Μπακασέτα. Εκείνος έμεινε απόλυτα ψύχραιμος, περιμένοντας από την ασφάλεια του γηπέδου να κάνει τη δουλειά της. «Όταν βλέπεις κάποιον να έρχεται προς τα πάνω σου δεν είναι κι ό,τι καλύτερο. Εμείς οι ποδοσφαιριστές είμαστε πρότυπα για τα νέα παιδιά, θέλουμε να δείχνουμε τέτοιες εικόνες. Αυτό θα είναι οδηγός για τα παιδιά που θα θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, όχι μόνο με το ποδόσφαιρο και είμαι πολύ χαρούμενος που αυτό τελείωσε έτσι. Έδωσα ένα καλό μήνυμα για τη νεολαία», δήλωσε στη συνέχεια. Υπάρχει καλύτερο μήνυμα από έναν εκπρόσωπο του ελληνικού ποδοσφαίρου;

Πέραν της αγάπης που εισέπραξαν από τον κόσμο, οι δύο ποδοσφαιριστές ζουν ένα διαφορετικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα τους. Με τις παθογένειες της εκεί κοινωνίας να το ταλαιπωρεί, βεβαίως, αλλά με έναν επαγγελματισμό και μια καθημερινότητα που απέχει αρκετά από την ελληνική. Με κατάλληλες συνθήκες, υποδομές, νοοτροπία. Τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά. Πόσο δύσκολο άραγε είναι να γίνονται τουλάχιστον τα «βασικά» για έναν ποδοσφαιριστή;

Είναι πολύ εύκολο να αναρωτιέται κανείς για την απόφαση ενός ποδοσφαιριστή να φύγει από την Ελλάδα, για ένα πρωτάθλημα που στα μάτια των πολλών δεν μοιάζει «αστραφτερό». Η δικαίωση όμως αυτών των παιδιών, η οποία οφείλεται 100% στη δική τους προσπάθεια, στη δική τους κλάση και εργατικότητα, αποδεικνύει πως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Καμιά φορά, το περιβάλλον είναι ο καθοριστικός παράγοντας για να φανεί η πραγματική αξία ενός παίκτη. Είναι κρίμα, που όλο και περισσότερο αυτό συμβαίνει σε παιδιά που φεύγουν από την Ελλάδα…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr