Μπάχαλο επικρατεί με το θέμα της νομοθεσίας για την πορνεία στην Ε.Ε

Κάθε χώρα της Γηραιάς Ηπείρου και διαφορετικό νομοθετικό πλαίσιο για το «αρχαιότερο επάγγελμα». Κοινό στοιχείο, η αναποτελεσματικότητα στην καταπολέμηση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και του εμπορίου λευκής σαρκός…
 
Ποινικοποίηση, νομιμοποίηση ή αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας; Τιμωρία των ιερόδουλων ή των πελατών τους; Οι χώρες της Ευρώπης αναζητούν τη δική τους λύση για την αντιμετώπιση της πορνείας με διαφορετικά μοντέλα, αλλά χωρίς θεαματικά αποτελέσματα στην καταπολέμηση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και του εμπορίου λευκής σαρκός.

1Η Σουηδία ήταν η πρώτη που ποινικοποίησε την αγορά σεξουαλικών υπηρεσιών, με 6μηνη φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο. Η Νορβηγία την ακολούθησε το 2009, θεσμοθετώντας ποινή φυλάκισης από έξι μήνες έως ένα χρόνο, ενώ στην Ισλανδία η ποινή είναι ένα χρόνος, εάν η ιερόδουλη είναι ενήλικη, και δύο, εάν είναι ανήλικη. Και στις τρεις αυτές χώρες οι καταδίκες ήταν ελάχιστες και οι ποινές περιορίστηκαν κυρίως στα πρόστιμα. Αν και υπήρξε μείωση της παρουσίας ιερόδουλων στο δρόμο, η άγρα πελατών γίνεται πλέον μέσω Διαδικτύου.

2Στη Δανία η πορνεία νομιμοποιήθηκε το 1999 και στην Ολλανδία το 2000. Εξαιρείται ο εξαναγκασμός σε πορνεία. Οι εκδιδόμενες/οι υποχρεούνται να δηλώνουν τα εισοδήματά τους και να πληρώνουν φόρους. Στο Βέλγιο οι ιερόδουλες μπορούν να εργάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες και στην Ελβετία η πορνεία αντιμετωπίζεται ως οποιαδήποτε άλλη οικονομική δραστηριότητα, υπό την προϋπόθεση ότι είναι αποτέλεσμα επιλογής και όχι εξαναγκασμού. Η ηλικία σεξουαλικής ωριμότητας έχει οριστεί στα 16 χρόνια. Τον Αύγουστο ο δήμος της Ζυρίχης εγκαινίασε, σε μια απόπειρα χωροταξικής οριοθέτησης, τα «ντράιβ-ιν» για σεξ.

3Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες κινούνται κάπου ανάμεσα στο μοντέλο της απελευθέρωσης και σε αυτό της ποινικοποίησης της πορνείας. Ορισμένες απαγορεύουν την πορνεία, αλλά δεν τιμωρούν τους πελάτες, όπως η Φινλανδία και η Ρουμανία, και άλλες την επιτρέπουν ή την ανέχονται, τιμωρώντας το «ψάρεμα» πελατών και τη μαστροπεία, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Πολωνία και η Εσθονία.

Στη Μ. Βρετανία, μαστροπεία και άγρα πελατών απαγορεύονται κι επιπλέον ο πελάτης εκδιδόμενου προσώπου που έχει εξαναγκαστεί από τρίτο πρόσωπο στην πορνεία, τιμωρείται, ακόμη κι αν δεν έχει γνώση του εξαναγκασμού. Ομως η πορνεία δεν αποτελεί παράβαση, εάν η ιερόδουλη εργάζεται ως ανεξάρτητη επαγγελματίας ή/και διαθέτει οίκο ανοχής, όπου εξασκεί το αρχαιότερο επάγγελμα, χωρίς να διαταράσσει τη δημόσια τάξη. Μια αντιφατική πολιτική εφαρμόζεται στη Σλοβακία, όπου η προσφορά χρημάτων για σεξουαλικές υπηρεσίες τιμωρείται με φυλάκιση που μπορεί να φτάσει τα δέκα χρόνια, ενώ η πορνεία δεν απαγορεύεται και ταυτοχρόνως δεν υπάρχουν επισήμως οίκοι ανοχής, αλλά μόνο «ινστιτούτα για μασάζ».

Πρακτική και εισπρακτική είναι, τέλος, η προσέγγιση στην Ισπανία: Στη Βαρκελώνη οι πελάτες τιμωρούνται με πρόστιμα μέχρι 3.000 ευρώ και οι πόρνες στο δρόμο με ποσά 300-750 ευρώ. Ο δήμος της Μαδρίτης ετοιμάζει νέο κανονισμό με πρόστιμα 750-3.000 ευρώ για τους πελάτες, αλλά όχι για τις πόρνες, ενώ ανεκτή είναι η πορνεία στη μεθοριακή πόλη Χουνκέρα, που αποτελεί δημοφιλή προορισμό σεξοτουρισμού…

(Πηγές: AFP-www.bbc.co.uk-www.lemonde.fr)
Της ΛΗΔΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ