Μόντρεαλ: Η πόλη που σε ακολουθεί παντού

Η αγάπη λένε ότι περνάει από το στομάχι. Πολύ μικρός, όταν είχαμε πλέον εγκατασταθεί οικογενειακά στην Αθήνα, απαντούσα ότι ήταν πιο καλά στο Μόντρεαλ γιατί είχε ωραία φαστφουντάδικα. Στα δεκαεφτά, όταν επέστρεψα στο Μόντρεαλ, μου έλειψε αμέσως το σουβλάκι της Αθήνας. Πλέον εδώ και αρκετά χρόνια πάλι πίσω στην Αθήνα μου λείπουν τα poutine, τα bagels του Μόντρεαλ και τα σάντουιτς με καπνιστό κρέας.

Το Μόντρεαλ είναι φοιτητούπολη και κατά συνέπεια αρκετοί άνθρωποι ‒φοιτητές και μη‒ ζουν φοιτητική ζωή. Το καλοκαίρι είναι ζεστό αλλά μικρό, οπότε οι ντόπιοι το ξεζουμίζουν αρκετά σε μεγάλες βεράντες, αυλές, roof πάρτι, μπάρμπεκιου, νυχτερινή ζωή και πολλά φεστιβάλ. Δεν σταματάνε όλα τελείως τον χειμώνα, αλλά είναι βαρύς και σκοτεινός, άλλος κόσμος. Χωρίς φίλους δεν πας μακριά. Ισως γι’ αυτό οι δρόμοι είναι γεμάτοι με ανθρώπους που παραμιλάνε, γελάνε και φωνάζουν μόνοι. Χάνεις βίδες εύκολα.

Η μετακίνηση είναι επίσης δύσκολη τον χειμώνα. Στις πολύ κρύες μέρες, όταν περπατάς έξω, μπαίνεις σε μαγαζιά κάθε τόσο και ανοίγεις το βαρύ μπουφάν για να κάνεις λίγη απόψυξη. Σκάνε χείλια και ξεραίνονται το δέρμα και τα μαλλιά. Εκτός από τις ακραίες αλλαγές θερμοκρασίας που σου χαλάνε και τα παπούτσια υπάρχει και το αλάτι στον δρόμο που μετατρέπει ένα αυτοκίνητο σε σαράβαλο μέσα σε 5-10 χρόνια. Δεν χρειάστηκα αυτοκίνητο ποτέ όμως.

Πολλοί τη βρίσκουν με τα χειμερινά σπορ, αλλά δεν με τράβηξαν ποτέ αυτά. Δεν έχω δει καν αγώνα χόκεϊ από κοντά. Πολλά από τα αρνητικά φαίνεται πως συνηθίζονται και δεν ενοχλούν όσο θα φανταζόταν κανείς. Βοηθάνε και η σχετικά καλή πρόνοια, η οργάνωση, η έλλειψη γραφειοκρατίας και η γενικότερη ευμάρεια. Οι φόροι είναι ψηλοί αλλά ανάλογοι με το εισόδημα ενώ υπάρχουν καλές παροχές.

Ενα από αυτά που με κράτησαν στη γενέτειρά μου για δέκα χρόνια μετά τις σπουδές ήταν η δουλειά. Συγκεκριμένα για εμένα ήταν η μοντελοποίηση για τις αμερικανικές κινηματογραφικές παραγωγές. Το Μόντρεαλ έχει επενδύσει σε αυτό το κομμάτι και έτσι οι χολιγουντιανές παραγωγές το προτιμάνε αρκετά. Ζει πολύς κόσμος από αυτό και είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και ποικιλόμορφη βιομηχανία.

Ο γείτονάς σου στο Μόντρεαλ μπορεί να είναι από οποιαδήποτε άκρη της Γης. Η πολυπολιτισμικότητα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της πόλης. Επίσης όπως υπάρχει China Town, υπάρχει επίσημα και ελληνική, εβραϊκή, ιταλική και λοιπές συνοικίες. Αν θέλεις να βρεις προϊόντα και μαγαζιά της πατρίδας, η αντίστοιχη συνοικία δεν είναι ποτέ μακριά.

Δεν είναι τόσο περίεργο ότι μπορείς να έχεις Τούρκους φίλους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Τουρκία και εδώ στην Αθήνα να μην έχεις γνωρίσει ποτέ. Τα πολιτικά θέματα μοιάζουν μικρότερα, ασήμαντα ή και αστεία από μακριά αλλά την ίδια στιγμή ο κόσμος κουβαλάει μαζί του και πολλές προκαταλήψεις. 

Πολλοί καλλιτέχνες έχουν ασχοληθεί με το θέμα της ξενιτιάς αλλά δεν μπορώ να οικειοποιηθώ την ξενιτιά ακριβώς. Ημουν πάντα Ελληνοκαναδός στο Μόντρεαλ και Καναδοέλληνας στην Αθήνα. Παρ’ όλα αυτά μπορώ να πω πως οι δαίμονες και οι μάχες της ζωής μου έχουν μείνει σταθερές. Η πιο επίμαχη προσωπική μου πόλη με έχει ακολουθήσει παντού.

-Ο Δημήτρης Καλυβιώτης είναι εικαστικός