Μόνο Τσίπρας-Τσακαλώτος μπορούν να διαπραγματευτούν, τους άλλους τους έχουν στο χέρι

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Ο μεγάλος συνασπισμός ΝΔ/ΠΑΣΟΚ (Σαμαρά-Βενιζέλου) ήταν μια “συμμαχία ενοχής” για να καλυφθεί η ληστεία και η χρεοκοπία της χώρας που είχε συντελεστεί κατά την περίοδο που κυβέρνησαν τη χώρα και η οποία είχε ως κεντρικό στόχο να σβύσει τα ίχνη εθνικών εγκλημάτων (λίστα Λαγκάρντ, δάνεια Αγροτικής κ.ο.κ.).

Μεγάλος συνασπισμός μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δεν μπορεί να γίνει γιατί δεν υπάρχει αυτή η σχέση ενοχής, αλλά και για λόγους πολιτικούς. Ο Τσίπρας το έχει ξεκαθαρίσει με τον τρόπο του και γι΄ αυτό ζητά αυτοδυναμία.

Οι δανειστές θέλουν τον Τσίπρα ξεδοντιασμένο και οι απατεώνες εσωτερικού εξαρτημένο, γι΄ αυτό, αν δεν τους κάτσει ο μεγάλος συνασπισμός θα παίξουν τον μικρό συνασπισμό … για να τον οδηγήσουν ενδεχομένως στον μεγάλο, αλλά χωρίς αυτόν. Το σενάριο της μαύρης αντίδρασης έχει ως εξής:

Ο Τσίπρας είναι πρώτο κόμμα, αλλά δεν έχει αυτοδυναμία και χρειάζεται συμμάχους. Αν οι ΑΝΕΛ δεν μπορέσουν, ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκαστικά θα αποτανθεί σε ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, ανάλογα με την σειρά που θα βγουν ή και στους δύο μαζί. Αυτοί θα προβάλουν υπερβολικές αξιώσεις σε προγραμματικό επίπεδο και στο επίπεδο υπουργικών θώκων. Αν οι αξιώσεις αυτές είναι απαγορευτικές, τότε αρχίζει το μεγάλο εθνικό πρόβλημα, με τους δανειστές και τα χρονοδιαγράμματα της συμφωνίας να πιέζουν, με τον Μεϊμαράκη να το παίζει εθνοπατέρας  και το όλο σύστημα τραβάει το χαλί.

Η Φώφη, μόλις τσιμπίσει μισό πονταλάκι στις δημοσκοπήσεις, γίνεται όλο και πιο επιθετική στον Τσίπρα, για να ανεβάσει μεθαύριο το αντίτιμο της συμμαχίας. Ο Στ. Θεοδωράκης έβαλε ήδη  τρεις προγραμματικούς όρους για μετεκλογική συνεργασία και ταυτόχρονη συμφωνία στα πρόσωπα που θα στελεχώσουν κυβερνητικό σχήμα: 1) δέσμευση για την καταπολέμηση της ανεργίας με τη δημιουργία θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, 2) σύγκρουση με τη «μικρή και μεγάλη διαφθορά», και 3) μεταρρυθμίσεις στον χώρο της Παιδείας (ΣΣ: σωστοί είναι οι όροι).

Ο Τσίπρας έχει πει από την πλευρά του πως: α) δεν θα ξαναπάμε σε εκλογές, β) δεν δέχεται μεγάλο συνασπισμό και γ) συνεργασία μόνο με όσους συμφωνούν με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Άρα αδιέξοδο είναι εφικτό, όπως άλλωστε και μια συνθηκολόγηση με την ελληνική πραγματικότητα … όπου, ο Τσίπρας αποτραβιέται και κάποιος γεναίος Συριζαίος ή τρίτο πρόσωπο κάνει κυβέρνηση με τον διάβολο… ή με τους διαβόλους; Στη ζωή όλα είναι ανοιχτά. Μπορεί έτσι να κάτσει και κάτι καλό. Ο λαός θα αποφασίσει.

Προσωπικά δεν πιστεύω στις συμμαχικές κυβερνήσεις, ειδικά με αυτούς που έχτισαν με μπετό το πελατειακό κράτος και που δεν έφτιαξαν επί 6 χρόνια το περιβόητο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Πιστεύω επίσης ότι οι μόνοι που μπορεί να διαπραγματευτούν με τους ξένους τον τρόπο εφαρμογής της συμφωνίας και την αναδιάρθρωση του χρέους είναι το δίδυμο Τσίπρας-Τσακαλώτος… τους άλλους τους κρατάνε οι δανειστές.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιδιώκουν την ιστορική εξίσωση με την αριστερά (οι γκάφες και το κόστος του 7μηνου). Αυτό επουδενί δεν πρέπει να συμβεί. Γι΄ αυτό και είναι αναγκαία η αυτοδυναμία. Θα είναι ακατανόητο για μένα να μην την δώσουν σρτον Τσίπρα οι Έλληνες ψηφοφόροι που τόσο απλόχερα την έδωσαν στον Κωστάκη που βούλιαξε τη χώρα στο χρέος και τα ελλείμματα και στον Γιωργάκη που την παρέδωσε στο ΔΝΤ.

Παρ΄ όλα αυτά, επειδή η ζωή θέλει επιτηδειότητα και η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, όλα αυτά σταθμίζονται διαφορετικά την επομένη τον εκλογών.

ΥΓ (1): Αν ο λαός δώσει την πρωτιά στον Μεϊμαράκη (που δεν το πιστεύω), τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ επουδενί δεν πρέπει να συμμετάσχει. Ας κάνει κυβέρνηση με τη Φώφη και τον Σταύρο…

ΥΓ (2): Ο Θοδωράκης έκανε το καλύτερο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Θα έπρεπε να το έχει ο Τσίπρας… στο περίπου.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr