Δεν έχουμε στη διάθεσή μας τους άπειρους παράγοντες, που έχει η μηχανή, στη δική της.
Να σου αναφέρω ένα πολύ γνωστό παράδειγμα, ίσως ολόκληρος ο τεχνικός μας πολιτισμός να δημιουργήσει περισσότερη δυστυχία και αθλιότητα απ’ όση έχει αποτρέψει.
Ίσως ένας γεωργικός- αγροτικός πολιτισμός με λιγότερη κουλτούρα και μικρότερο πληθυσμό να είναι καλύτερος.
Αν είναι έτσι, οι μηχανές, πρέπει να κινηθούν προς αυτές τις κατευθύνσεις, προτιμότερα χωρίς να μας το πουν, αφού με την άγνοια και τη μεροληψία μας, ξέρουμε μόνο ό,τι έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε καλό και τότε Θα καταπολεμούσαμε την αλλαγή.
Ή, μπορεί, μια ολοκληρωτική αστικοποίηση ή μια κοινωνία τέλεια ρατσιστική ή το κομμουνιστικό σύστημα ή η καθολική αναρχία, να είναι η λύση.
Δεν το ξέρουμε. Μονάχα οι μηχανές το ξέρουν και προχωρούν προς τα εκεί, παίρνοντας μας μαζί τους».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ισαάκ Ασίμωφ, Εγώ, το Ρομπότ, εκδ. Κάκτος
Ο Ασίμωφ γεννήθηκε το 1902 στη Ρωσία από Εβραίους γονείς που μετανάστευσαν στην Νέα Υόρκη, όταν ο Ισαάκ ήταν 3 χρονών. Ο Ασίμωφ έμαθε να διαβάζει στα 5 του χρόνια και εκεί στο κατάστημα με καραμέλες που είχαν οι γονείς του ήρθε σε επαφή με την την φανταστική λογοτεχνία μέσα από περιοδικά και κόμικς. Έχει γράψει συνολικά πάνω από 500 βιβλία.
