Μολδαβία – Ελλάδα

Οι εκδότες με βάλανε να περιμένω πάνω από μια εβδομάδα, και μετά αρνήθηκαν να το δημοσιεύσουν. «Κατόπιν σκέψεως, καταλήξαμε ότι δε μας κάνει το συγκεκριμένο κείμενο», είπαν φιλικά και κυνικά. Επτά μήνες μετά, το αδίκημα της ασέλγειας εις βάρος ανηλίκων παραγράφτηκε λόγω παρέλευσης χρόνου, με βάση ένα νέο ποινικό κώδικα που ταιριάζει γάντι σε κάθε επίδοξο εγκληματία. Οι κακοποιοί μπορούν να εμπιστεύονται τη μελλοντική αρνησιδικία μιας παράλυτης δικαιοσύνης. Νομίζω λοιπόν ότι το αδημοσίευτο κείμενο πρέπει τώρα να δημοσιευτεί – έστω και σε ένα μέσο ενημέρωσης που οι συγκεκριμένοι κοιμισμένοι και παρακοιμώμενοι δεν το διαβάζουν. Οι κοιμισμένοι και οι παρακοιμώμενοι είναι απίθανο έτσι και αλλιώς να ξυπνήσουν πλέον από τα ένοχα αθωωμένα όνειρά τους.  

«Η Μολδαβία είναι σχεδόν τόσο πυκνοκατοικημένη (ή αραιοκατοικημένη) όσο η Ελλάδα, 75 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Μολδαβία δεν έχει ανεργία. Με τον μέσο μισθό να είναι μόνο 298 Ευρώ, το ποσοστό ανεργίας είναι θεαματικά χαμηλό, μόλις 2%, για τους νέους είναι 6%. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι Μολδαβοί το πήρανε πολύ στα σοβαρά ότι η χώρα τους είναι αδιέξοδα αποτυχημένη. Η έξοδος ήταν μαζικότερη, όχι μόνο μισό εκατομμύριο. Υπολογίζεται πώς περίπου 1,2-2 εκατομμύρια από τα 3,6 εκατομμύρια του πληθυσμού της χώρας (σχεδόν οι μισοί) δουλεύουν στο εξωτερικό, οι περισσότεροι από αυτούς παράνομα.   

Η ζωή στη Μολδαβία είναι δύσκολη. Ο μέσος Μολδαβός ζει 10 χρόνια λιγότερα από τον μέσο Έλληνα. Δεν υπάρχουν και πολλά υψηλά αντικείμενα να ασχοληθείς. Η πορνεία και η ανθρώπινη εμπορία ανθούν. Όπως και στην Ελλάδα, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Τόσο η Μολδαβία, όσο και η Ελλάδα ανήκουν στην ίδια κατηγορία (tier 2) ως προς τη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων (human trafficking). Η Μολδαβία κυρίως προσφέρει ανθρώπους προς εκμετάλλευση. Η Ελλάδα κυρίως εκμεταλλεύεται ή αποτελεί την πύλη εισόδου. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, μέσα σε μια δεκαετία περίπου 1.700.000 πελάτες στην Ελλάδα κατέφυγαν στις σεξουαλικές υπηρεσίες θυμάτων του trafficking, δίνοντας 6 δις Ευρώ για να  αγοράσουν εξαναγκαστικές υπηρεσίες. Επιπλέον, οι σύγχρονοι σκλάβοι διοχετεύονται μέσω της Ελλάδας σε άλλες χώρες που έχουν ακόμα ισχυρότερα βαλάντια για να εκμεταλλευτούν θύματα. Σταδιακά η Ελλάδα αρχίζει να πουλάει σεξουαλικούς και άλλους σκλάβους ακόμα και από τον πληθυσμό της.  

Και οι δύο χώρες είναι κάτω από τη βάση στη διαφθορά. Στο Corruption Perceptions Index του 2018 η Ελλάδα πιάνει 47 από τους 100 δυνατούς βαθμούς προστασίας από τη διαφθορά, η Μολδαβία πιάνει 33. Η Ελλάδα χειροτερεύει, η Μολδαβία βελτιώνεται στη βαθμολογία.  Στον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας του 2019, η Μολδαβία (97η) έχει ήδη καλύτερη βαθμολόγηση από την Ελλάδα (106η). Έψαξα να βρω λίγα στοιχεία για την τωρινή πολιτική ζωή της Μολδαβίας. Σαν να διάβαζα ελληνικά νέα. Κόμματα με αρχηγίσκους που τρώγονται για τα πάντα, αίσθηση αναποτελεσματικής κυβέρνησης και αναξιόπιστης δικαιοσύνης, διαπλοκή. 

Πληροφορήθηκα ότι καταδικάστηκε για ασέλγεια επ’ αμοιβή σε εφήβους 15-17 ετών που εκμεταλλευόταν στα ταξίδια του στη Μολδαβία. Τον θυμάμαι από τα μαθητικά μας χρόνια. Από τους πλέον χαρισματικούς νέους που είχα γνωρίσει. Ασχολιόταν με τα κοινά από τότε. Δυνατός στον λόγο, ποιοτικός στα επιχειρήματα. Από τα παιδιά που ασχολήθηκαν με τα κοινά σαν μαθητές, θα έλεγα ότι φαινότανε ο πλέον ειλικρινής, κι ασυμβίβαστος μαζί με τον Αλέξη Μπίστικα, που δυστυχώς χάθηκε στα 31 του χρόνια από AIDS. Το σχολείο μας έβγαλε πολλούς πολιτικούς. Από όσους θυμάμαι, στα μαθητικά τους χρόνια ήταν σχεδόν όλοι κάτω του μετρίου. Πώς εδραιώθηκαν όλοι αυτοί στη ζωή του τόπου; Πώς έφτασαν να καθορίζουν το παρελθόν και το μέλλον της χώρας είναι απίστευτο κι όμως αληθινό. Αλλά ο καταδικασθείς ήταν σε άλλο επίπεδο.  

Τον παρακολούθησα κατά καιρούς σαν δημόσιο πρόσωπο. Σε μια χειμωνιάτικη βόλτα στην Κέρκυρα έπεσα πάνω σε κάποια αφίσα του. Την είχε ξεσκίσει άγρια ο καιρός. Από τη μια ασυμμάζευτα σκουπίδια, από την άλλη το θαύμα του Ιονίου ξεπρόβαλλε πίσω απ’ τη γωνία της πολυκατοικίας. Εκεί πάλευε να συγκρατηθεί ακόμα η φθαρμένη αφίσα, ενώ οι εκλογές είχαν περάσει. Είχε αλλάξει αρκετά η φυσιογνωμία του, αλλά τον αναγνώρισα – χωρίς καν να διαβάσω το όνομα. Εξάλλου το όνομά του ήταν τυπωμένο στο τμήμα της αφίσας που είχε ήδη χάσει τη μάχη με τη φθορά. 

Τον άκουσα σε μερικές ομιλίες στη Βουλή. Αλίμονο, έλεγε κι αυτός πλέον ανοησίες, ατέλειωτες ανοησίες, όπως κι οι άλλοι. Είχε γίνει ένας ακόμα μετριότατος πολιτικός, όπως τόσοι άλλοι. Ξαναβγήκε στην επιφάνεια μερικές φορές. Κυρίως για ασημαντότητες, για την ανούσια επικοινωνιακή τριβή που λογίζεται για πολιτική ζωή. Και μετά διάβασα για τα σκάνδαλα παιδεραστίας, τη δίκη, τις φρικιαστικές μαρτυρίες. Και τώρα το πρωτόδικο αποτέλεσμα. Ο εισαγγελέας δεν αναγνώρισε κανένα απολύτως ελαφρυντικό. 

Οι κομματικές ανακοινώσεις ήταν αναμενόμενα γελοίες ή/και υποκριτικές. Η κάλυψη, συγκάλυψη ή η αποστασιοποίηση από τα μέσα ενημέρωσης  έδειξε απλώς πού έχει ξεπουληθεί ή με ποια παράταξη φανατίζεται το καθένα.    

Είδα πάλι τις πρόσφατες φωτογραφίες του. Καμιά σχέση με αυτόν τον χαρισματικό νέο που θυμόμουν. Αλίμονο, θρηνώ τον χρόνο. Θρηνώ όχι μόνο τον χρόνο. Θρηνώ ό,τι χάθηκε, ό,τι έσβησε, ό,τι συμβιβάστηκε – είτε δικαιωθεί είτε δεν δικαιωθεί επισήμως στις εφέσεις στα δικαστήρια. Θρηνώ για τη Μολδαβία, θρηνώ για τη χώρα μου.»

Καθώς ξαναδιαβάζω τι είχα γράψει, χρειάζεται να διορθώσω μόνο την τελευταία φράση. Θρηνώ πλέον μόνο για τη Μολδαβία. Δεν θρηνώ για τη χώρα μου, δεν αξίζουμε ούτε τον θρήνο.         

* Ο κ. Ιωάννης Π.Α. Ιωαννίδης είναι καθηγητής παθολογίας, έρευνας και πολιτικής υγείας, επιστημών δεδομένων, και στατιστικής στο πανεπιστήμιο Stanford των ΗΠΑ  

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr