Μοιχεία πολιτικής και Δικαιοσύνης

 Του Χρήστου Γιαννίμπα

Όλα όσα έγιναν/γίνονται με την «περίπτωση Βαξεβάνη» δεν ήταν/είναι κεραυνός εν αιθρία. Τα τελευταία χρόνια η «διαπλοκή» Δικαστικής και Εκτελεστικής εξουσίας μας απασχόλησε με αρνητικό τρόπο τραυματίζοντας έτσι τον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης. Λειτουργοί της Δικαιοσύνης και ενέργειες αυτών έγιναν πρωτοσέλιδα. Λησμονήθηκε(;) μια ιστορική αλήθεια. Όποτε η Δικαιοσύνη ενεπλάκη στην πολιτική, όχι μόνο χαμένη βγήκε η Δικαιοσύνη, αλλά και το προϊόν της μοιχείας πολιτικής και Δικαιοσύνης ήταν πάντα νόθο. Θυμίζω δύο περιπτώσεις χωρίς φυσικά να  υπεισέλθω στην ουσία των αντίστοιχων υποθέσεων.

 

(Ι) Γ. Σανιδάς και «βατοπεδινά».

Ο κ. Σανιδάς ηθελημένα ή αθέλητα, από λάθος εκτίμηση ή όχι, παραβίασε ευθέως το Σύνταγμα και επενέβη στα πολιτικά πράγματα ως μη όφειλε. Πήρε το μέρος της εξουσίας της κυβέρνησης εις βάρος της εξουσίας της Βουλής, ως μη όφειλε επίσης. Επικαλούμαι τα δικά του λόγια:

– «Κατάχρηση εξουσίας συνιστά όχι μόνο η παράλειψη διώξεως ενόχου, αλλά και η δίωξη κάποιου αθώου». Σωστό. Αλλά ο ίδιος, ως εισαγγελέας, δεν μπορεί να διώξει υπουργό, αθώο ή ένοχο. Μόνη αρμόδια είναι η εξουσία της Βουλής την οποία, μη στέλνοντας τα (όποια) στοιχεία, εμπόδισε από την ενδεχόμενη δίωξη ενόχου.

– «Θα πρέπει να προκύπτει από τα στοιχεία μια άξια λόγου πιθανολόγηση ποινικής ευθύνης υπουργών (ή υφυπουργών)» Λάθος. Γιατί το Σύνταγμα λέει πως τα στοιχεία «αυτά διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή». Επιπλέον ο 3126 του 2003 περί ευθύνης υπουργών στην παρ. 4 λέει «Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται σ’ αυτόν που διενεργεί την έρευνα ή την εξέταση αξιολόγηση στοιχείων που έχουν σχέση με ενδεχόμενη ποινική ευθύνη Υπουργών». Από αυτά τα σαφέστατα ελληνικά τι ακριβώς δεν κατάλαβε ο κ. Σανιδάς;

– «Για τη δίωξη κατά ιδιωτών σύμφωνα με το άρθρο 43 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας απαιτούνται πλέον μετά το 2003 επαρκείς ενδείξεις». Σωστό. Μόνο που ξέχασε(;) πως για τους υπουργούς την ύπαρξη αυτών των ενδείξεων (αδιάφορο αν είναι επαρκείς ή όχι), δεν την διαπιστώνει ο ίδιος αλλά μόνο η Βουλή.

– «Στην υπόθεση Βατοπεδίου, την οποία ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ανέσυρε από το αρχείο, ο ίδιος είχε κρίνει τον Οκτώβριο του 2008 ότι δεν προκύπτουν στοιχεία σε βάρος υπουργών». Μα ο ίδιος είχε βρει φαρδιές πλατιές τις υπογραφές υπουργών σε πράξεις που ζημίωναν την περιουσία του Δημοσίου, αλλά έσπευσε – ως μη όφειλε – σε συνταγματικά ανεπίτρεπτη αξιολόγηση και επιπλέον τους απήλλαξε λόγω πλάνης (!!). Γράφει ακόμα πως «δεν προέκυψαν νεότερα στοιχεία». Μα εκτός του ότι δεν χρειάζονται (νεότερα στοιχεία), δεν έχει συνταγματική δυνατότητα για τέτοια αξιολόγηση.

– Καταλήγει ότι αν έστελνε  τα στοιχεία στη Βουλή «θα παραβίαζε τη συνείδηση του και το νόμο … θα άφηνε να εννοηθεί ότι υπήρχε θέμα ποινικής ευθύνης υπουργών … ενεργώντας έτσι, θα παρενέβαινε ανεπιτρέπτως στη λειτουργία των άλλων δύο εξουσιών και εν τέλει στα πολιτικά πράγματα της χώρας». Όλα αυτά αν εφάρμοζε το Σύνταγμα και τους νόμους. Προφανής πλάνη, αφού δεν είχε εξουσία να αποφανθεί αν υπάρχει ή όχι ευθύνη υπουργών, ούτε καν να υπονοήσει κάτι τέτοιο. Με τις πράξεις του παρενέβη στα πολιτικά πράγματα παίρνοντας το μέρος της εξουσίας της κυβέρνησης εις βάρος της εξουσίας της Βουλής. Προκειμένου μάλιστα να δώσει άλλοθι στην κρίση του, φτάνει στο σημείο να επικαλείται το πόρισμα της ΝΔ στην «προανακριτική επιτροπή». Έτσι την ονομάζει αλλά ούτε έτσι λέγεται, ούτε τέτοια είναι. Άλλο ένα λάθος αφού συγχέει το ρόλος της Εξεταστικής των πραγμάτων Επιτροπής (άρθρο 68 του Συντάγματος) και το ρόλος της Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης για την ποινική ευθύνη υπουργών (άρθρο 86 του Συντάγματος). Προφανώς δεν αντιλήφθηκε ότι με την επίκληση της πρώτης εμπόδισε τη Βουλή να αποφασίσει αν θέλει ή δεν θέλει τη δεύτερη και άρα όχι μόνο παρενέβη στην πολιτική ζωή, αλλά προκάλεσε πολιτικό σάλο. Στο ποδόσφαιρο (και όχι μόνο) λέγεται πως καλός διαιτητής, είναι αυτός που περνά απαρατήρητος και κανείς δεν θυμάται το όνομά του (αρνητικά) μετά το ματς. Άραγε σήμερα έχει επίγνωση ο κ. Σανιδάς πως όλα τα ΜΜΕ επί μήνες ασχολούνταν με αυτόν και πως το όνομά του το έμαθε και ο «τελευταίος» Έλληνας;

 

(ΙΙ) Οικονομικοί εισαγγελείς (Γρ. Πεπόνης, Σπ. Μουζακίτης)

Θυμίζω πως ο θεσμός του οικονομικού  εισαγγελέα καθιερώθηκε πριν λίγο μόλις  καιρό. Η όποια κυβέρνηση έχει αποκλειστική αρμοδιότητα (από τους νόμους και το Σύνταγμα), να τους αντικαταστήσει ή και να βάλει επικεφαλής έναν ανώτατο εισαγγελέα και ιεραρχικά ανώτερο από τους κύριους Πεπόνη και Μουζακίτη. Πράγμα που επιχείρησε η δικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου. Είναι μια πολιτική επιλογή, και κριτής είναι τα κόμματα, οι Βουλευτές και τελικά ο ίδιος ο λαός. Σε καμία όμως περίπτωση δεν είναι οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης (ως τέτοιοι). Οι Οικονομικοί Εισαγγελείς (Γρ. Πεπόνης, Σπ. Μουζακίτης) αντέδρασαν εντονότατα και δήλωσαν : «Δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ’ υπαγόρευση, πολλώ μάλλον δε, δεν δεχόμαστε να αποτελέσουμε ένα άλλοθι και μία θεσμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα πολυποίκιλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλώνυμους εκφραστές τους ,που δραστηριοποιούνται και αναπτύσσονται στην γκρίζα ζώνη του οικονομικού εγκλήματος.»

Δηλαδή να υποθέσουμε πως ο όποιος ανώτατος εισαγγελέας (και ιεραρχικά ανώτερος των ιδίων), που θα διοριζόταν θα «δεχόταν …» όλα όσα οι ίδιοι δεν δέχονται; Επιπλέον θα τελούσαν «υπό απαγόρευση και καθ’ υπαγόρευση». Τίνος; Του ανώτατου Εισαγγελέα; Υπάρχουν και τέτοιοι ανώτατοι εισαγγελείς;

Η δια παραιτήσεων αντίδραση  των κ. Πεπόνη και Μουζακίτη  στην συγκεκριμένη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ είναι επιεικώς απαράδεκτη. Είναι ωμή παρέμβαση της Δικαστικής εξουσίας (που υπηρετούν) σε αυτήν της Εκτελεστικής (της κυβέρνησης) και ως εκ τούτου συνταγματικά ανεπίτρεπτη. Άραγε νιώθουν σήμερα «δικαιωμένοι» που η Εκτελεστική εξουσία πήρε πίσω την αρχική της απόφαση και εξαναγκάστηκε σε υπαναχώρηση; Κατανοούν σε τι επικίνδυνες ατραπούς οδηγείται η Δικαιοσύνη αν αύριο ίδια στάση ακολουθήσουν (πχ) ανώτατοι δικαστικοί; Βεβαίως υπάρχει το ενδεχόμενο η παραίτηση να μην είχε ως κύρια αιτία αυτή καθαυτή την πολιτική επιλογή της κυβέρνησης (για ορισμό ανώτατου εισαγγελέα ιεραρχικά ανώτερου από τους ίδιους). Οι ίδιοι δεν ήταν απόλυτα σαφείς, αν και γνώριζαν (ή έστω αντιλαμβάνονταν) την αναστάτωση και τον «ντόρο» που θα προκαλούσαν. Όπως και προκάλεσαν λόγω και των σοβαρότατων ζητημάτων που ερευνούσαν. Από την άλλη όμως το υπονοούν στην δήλωσή τους

Αν όμως κάτι, όχι μόνο δεν υπονοείται αλλά με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο αναφέρουν, είναι η παρέμβαση συγκεκριμένων προσώπων στο έργο τους. Δυστυχώς και στο ζήτημα αυτό έσφαλαν αφού δεν εφάρμοσαν την νομοθεσία. Προφανώς γνωρίζουν πως δεν είναι απλώς δικαίωμά τους να γνωστοποιούν ΑΜΕΛΛΗΤΙ και εντός 24 ωρών στον προϊστάμενό τους εισαγγελέα την όποια παρέμβαση. Είναι εκ του νόμου υποχρέωσή τους. Άρθρο 37 ΚΠΔ Παρ. 1: «Οι ανακριτικοί υπάλληλοι οφείλουν να ανακοινώσουν χωρίς χρονοτριβή στον αρμόδιο εισαγγελέα οτιδήποτε πληροφορούνται με κάθε τρόπο για αξιόποινη πράξη που διώκεται αυτεπαγγέλτως.» και Παρ. 3: «Η ανακοίνωση γίνεται γραπτώς και πρέπει να περιέχει όλα τα στοιχεία που υπάρχουν και αφορούν την αξιόποινη πράξη, τους δράστες και τις αποδείξεις.»

Φταίνε τώρα οι Έλληνες που θεώρησαν «κουκούλωμα», «άνωθεν πιέσεις» κλπ την εξέλιξη; Άραγε κατανοούν οι κ. Πεπόνης και Μουζακίτης το αδιέξοδο που οδήγησαν τον Άρειο Πάγο, άρα και την Δικαιοσύνη. Μια ακόμα απαράδεκτη δήλωσή τους ήταν, πως δεν θα χαθούν «σε δυσώδεις ατραπούς ονοματολογίας, αναλισκώμενοι σε ενασχόληση με το αυτονόητο και πασίδηλον δυστυχώς της νεοελληνικής πραγματικότητας». Ο Ελληνικός λαός όμως ΔΕΝ τους θέλει να υπομένουν την «νεοελληνική πραγματικότητα». Θυμίζουν τον ΓΑΠ που εκβιαζόταν από το γνωστό συγκρότημα τύπου αλλά δεν το αποκάλυπτε ούτε ενημέρωνε το υπουργικό του συμβούλιο και το λαό. Ούτε πολύ περισσότερο άσκησε την εξουσία που του παραχώρησε ο λαός. Αντίθετα άφηνε τον εκβιασμό και την διαπλοκή να σέρνεται υπομένοντας (και αυτός). Το θυμήθηκε «χθες» παριστάνοντας το θύμα. Και αντίστροφα. Το συγκρότημα εκβιαζόταν από τον πρωθυπουργό μέσω του διοικητή της ΕΤΕ αλλά κι αυτό υπέμενε καρτερικά και στήριζε «επί ζημία του, την κυβέρνησή του και προσωπικά τον ίδιο, με μόνο γνώμονα τις παραδόσεις και τους ιστορικούς δεσμούς» (άρθρο του κ. Ψυχάρη).

Τέλος, υπάρχουν οι υποθέσεις που ερευνούν. Ύστερα από τις δηλώσεις που έκαναν, με τις οποίες εμμέσως (αλλά σαφώς) ποιούν ενόχους εκ των προτέρων, αλλά και τον ντόρο που οι ίδιοι ξεσήκωσαν, αν (λέω αν) για οποιοδήποτε λόγο (πχ. έλλειψη στοιχείων, αποδείξεων κλπ), τελικά δεν δώσουν «αίμα» τι γίνεται; Κάποιοι (μάλλον η μεγάλη πλειονότητα) θα είναι απόλυτα πεπεισμένοι πως υπήρξε κουκούλωμα ή άνωθεν πιέσεις κλπ. Κάποιοι άλλοι θα πιστεύουν πως «τα πήραν», «έβαλαν την ουρά στα σκέλια» κλπ. Σε κάθε περίπτωση βαρύτατα πληγωμένη θα είναι και η Δικαιοσύνη και το κοινωνικό σώμα. Δυστυχώς έγιναν πρωτοσέλιδα. Λάθος εκτίμηση; Έλλειψη εμπειρίας; Ηθελημένα ή αθέλητα; Προφανώς δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως η δικαιοσύνη δεν αποδίδεται ούτε καν υπονοείται εκ των προτέρων ούτε απαγγέλλεται στο πεζοδρόμιο του δικαστικού μεγάρου και μπροστά στις κάμερες. Παρένθεση. Πόσες είναι οι υποθέσεις που διερευνώνται από τους οικονομικούς εισαγγελείς; Χάσαμε το λογαριασμό. Γιατί δεν «μοιράζονται» και σε άλλους να δούμε επιτέλους «φως» έστω σε κάποιες απ’ αυτές; Δεν υπάρχουν (τουλάχιστον) ισάξιοι, των Πεπόνη και Μουζακίτη; Ή μήπως υπάρχει άλλος λόγος να φορτώνονται με ένα βουνό δουλειά οι δυο τους; Γιατί βεβαίως είναι άξιοι και αδιάφθοροι (και δεν υπάρχει λόγος αμφισβήτησης αυτού) αλλά η μέρα εξακολουθεί να έχει 24 ώρες.

 

Πολιτική η δίωξη  Βαξεβάνη

Δεν ξέρω ποιος είχε την αρχική «φαεινή» ιδέα της δίωξης του Βαξεβάνη. Ούτε ποια «μύγα τσίμπησε» την εισαγγελία για να κάνει έφεση. Το δεδομένο είναι πως το κατηγορητήριο απεδείχθη διάτρητο και ο Βαξεβάνης αθωώθηκε. Ευτυχώς για όλους μας με την έννοια ότι απεδόθη δικαιοσύνη. Κι αν κάποιοι είχαν/έχουν αντιρρήσεις ή ενστάσεις δεν μπορούν παρά να συμφωνήσουν ότι έγινε ίση μεταχείριση. Γιατί αρκεί η σύγκριση με την «λίστα» των καλλιτεχνών που δημοσίευσαν τα ΝΕΑ και η οποία περιείχε πλήθος προσωπικών δεδομένων (αντικειμενικές αξίες ακίνητης περιουσίας, καθαρά εισοδήματα κλπ). Τότε «δεν άνοιξε μύτη» παρά την κατακραυγή και όχι μόνο από τους επώνυμους καλλιτέχνες. Η Δικαιοσύνη όμως είναι ίση απέναντι όλων. Επιλεκτική δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Ούτε μπορεί να καταπίνει την κάμηλο και να διυλίζει τον κώνωπα. Δεν έχει νόημα να προσθέσω το οτιδήποτε. Από την αρχή υποστήριξα πως επρόκειτο για μια πρόδηλα πολιτική δίωξη. Η έφεση της εισαγγελίας το αποδεικνύει. Το μόνο που θα πετύχουν είναι ένα ακόμα βαρύτατο τραύμα στην Δικαιοσύνη. Καταπατούν το Σύνταγμα και το ξέρουν γιατί το άρθρο 14 παράγραφος 2 απαγορεύει τις απαγορεύσεις.

«Ο τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται». Τι ποιο σαφέστατο να πει ο Συνταγματικός νομοθέτης; Τα περί προσωπικών δεδομένων ήταν και είναι αστειότητες. Αν εγώ (που δεν είμαι δημοσιογράφος) δημοσιοποιήσω ένα κατάλογο με 1000 συμπολίτες μου που έχουν λογαριασμό (πχ) στην ΕΘΝΙΚΗ θα έχω διαπράξει αδίκημα; Ε, να το κάνω κ. εισαγγελέα κι ελάτε να με βάλετε φυλακή. Εγώ θα κερδίσω τα πέντε(;) λεπτά δημοσιότητας που μου αναλογούν. Εσείς θα κερδίσετε πιθανώς τον έπαινο (δεν ξέρω ποιων) αλλά σίγουρα τη χλεύη της κοινωνίας. Για να μην μένω στα λόγια ιδού ένας κατάλογος πολιτών με λογαριασμούς στην ΕΤΕ.

Γιαννίμπας Χρήστος

Παπαϊωάννου Νικόλαος

Σφοντούρης Θανάσης

Μαραγκός Βασίλης

Βελούδης Στέφανος

Τουρής Παύλος

Δρακοπούλου Σταυρούλα

Κονδύλη Κων/να

Παπαντωνίου Ιππόλυτος

Τσαβαλιά Ευαγγελία

Τσελέπη Βασιλική

Γιοβανάκης Δημήτρης

…….

Σταθάς Ιωάννης ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ

Δραγασάκης Ιωάννης ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ της ΒΟΥΛΗΣ

Σταματώ λόγω χώρου. Άλλωστε υποθέτω  το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό. Αν δηλαδή η λίστα μου έχει 10 ή 1000 ονόματα. Ούτε βέβαια σε ποια τράπεζα. Αν δηλαδή είναι στην ΕΤΕ ή στην ΑΛΦΑ ή στην Bank of America. Εδώ είμαι ασκείστε μου δίωξη.

Δυστυχώς η Δικαιοσύνη για μια  ακόμα φορά διέπραξε και συνεχίζει να διαπράττει μοιχεία με τη εκτελεστική εξουσία γιατί (θα το επαναλάβω) πρόκειται για πολιτική δίωξη και άνωθεν(;) εντολή που αποσκοπούσε και αποσκοπεί, όχι μόνο (ή ειδικά) στο Βαξεβάνη αλλά σε όλους εμάς τους «απλούς» πολίτες. Η δίωξη είναι ο σμπάρος αλλά τα τρυγόνια που στοχεύει πολλά και σε πολλά επίπεδα.

 

Η διαπλοκή των πολιτικών με τα επιχειρηματικά συμφέροντα (που τόσα χρόνια υπηρετούν), έχουν ήδη φτάσει στο ναδίρ την εκτίμηση των πολιτών στο πολιτικό σύστημα αλλά και διέλυσαν ολόκληρη τη χώρα. Η Εκτελεστική και Νομοθετική εξουσία έτσι κι αλλιώς από πολύ καιρό έχουν πάψει να είναι ευδιάκριτες και έχουν «ενσωματωθεί» στην εξουσία του Πρωθυπουργού. Δύο εξουσίες σε μια «συσκευασία» (ούτε σαμπουάν να ήταν). Πρακτικά η χώρα έχει Πρωθυπουργική «Δημοκρατία». Η Δικαιοσύνη, αν και τραυματισμένη, είναι το τελευταίο οχυρό. Δεν έχει και δεν μπορεί να έχει ή να επιδεικνύει τέτοιες συμπεριφορές. Αν «πέσει» κι αυτό το κάστρο στα μάτια και τη συνείδηση του λαού, τότε εάλω η χώρα. Μήπως όμως τελικά αυτό επιδιώκουν; Οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης [1] πρέπει να είναι προσεκτικοί σε υπέρτατο βαθμό όταν οι όποιες ενέργειές τους εφάπτονται ή πολύ περισσότερο τέμνονται με την Εκτελεστική ή και Νομοθετική εξουσία. Πιστεύει στ’ αλήθεια η εισαγγελία πως με την έφεση υπηρετεί τη Δικαιοσύνη; Ή μήπως το περί Δικαίου αίσθημα της κοινωνίας; Δεν αντιλαμβάνεται πως συνειδητά ή όχι εμπλέκεται στο πολιτικό «παιχνίδι»; Ή μήπως θεωρεί τη «λίστα Λαγκάρντ» και τη δημοσιοποίησή της έξω απ’ αυτό;

 

Οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης έχουν ένα και μόνο όπλο για την υπεράσπιση του χώρου της Δικαιοσύνης. ΑΠΟΛΥΤΗ προσήλωση στο Σύνταγμα και τους νόμους αλλά και απόλυτη ισότητα για όλους. Τότε και μόνο τότε συμβάλουν στη σωστή λειτουργία του πολιτεύματος άρα και στην Δημοκρατία. Πετυχημένοι θα είναι μόνο αν κανείς δεν θυμάται το όνομά τους με αρνητικό πρόσημο. Ούτε καν η Ιστορία. Ιδίως αυτή.

 

 

Χρήστος Γιαννίμπας

[email protected]

 

 

[1] Θα πρόσθετα πως καλό θα  ήταν σε τέτοιους πονηρού καιρούς  και με το πολιτικό σύστημα  απαξιωμένο να απέχουν και  από την ενασχόληση με την  πολιτική. Να απέχουν συνειδητά και όχι γιατί το Σύνταγμα και οι νόμοι απαγορεύουν πχ να εκλεγεί κάποιος ανώτερος (κι όχι μόνο) δικαστικός ως Βουλευτής. Πολύ περισσότερο όταν τον «εκλέγει», όχι ο λαός αλλά, η πρωθυπουργική εξουσία μέσω του καταλόγου των Βουλευτών Επικρατείας. Έτσι όμως θυμίζουν τους συνδικαλιστές που έχοντας κάνει το «αγροτικό» τους στη ΓΣΕΕ προωθούνται σε Βουλευτές. Τουλάχιστον ας κάνουν συνειδητή «αγρανάπαυση» και όχι τη μια μέρα ανώτατος Δικαστικός και την άλλη βουλευτής. Ναι, είναι νόμιμο. Νομιμότατο. Αλλά …