«Μητσοτάκης τέλος»

Αν η πολιτική είναι η τέχνη της διαχείρισης των συμβόλων, όπως συνήθιζε να λέει ο Μιτεράν, τότε στην πορεία προς τις εκλογές το αποτέλεσμα έχει ήδη προδιαγραφεί από τους συμβολισμούς που κρύβουν οι προεκλογικές εμφανίσεις των δύο μονομάχων. Στις οποίες πολιτικά και επικοινωνιακά υπερέχει συντριπτικά ο Αλέξης Τσίπρας.

Πρώτο δείγμα υπεροχής είναι η αυθόρμητη εικόνα του χαμογελαστού Αλέξη Τσίπρα να χαιρετά συγκινημένος τον κόσμο που τον υποδέχεται με ενθουσιασμό και τον αγκαλιάζει όπου κι αν βρεθεί.

Σε αντιδιαστολή με τα στημένα ενσταντανέ ενός αμήχανου και απομονωμένου από το πλήθος Κυριάκου Μητσοτάκη που προστατεύεται διαρκώς από άνδρες της προσωπικής του φρουράς και συζητά με επιλεγμένους από πριν πολίτες,  δασκαλεμένους να κολακεύουν δημοσίως τον ηγεμόνα.

Δυο εικόνες που απέχουν μεταξύ τους σε επίπεδο συμβολισμών αλλά και ουσίας ως προς την πολιτική αποδοχή καθενός, όσο η μέρα με τη νύχτα.

Δεύτερο δείγμα πολιτικής υπεροχής του Αλέξη Τσίπρα είναι η επίσκεψή του στη Γερμανία και η συνάντησή του με τον καγκελάριο Σολτς. Ο οποίος, για να συναντά προεκλογικά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, προφανώς βλέπει σε αυτόν τον επόμενο πρωθυπουργό.

Την ίδια ώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απομονωμένος από την διεθνή κοινότητα, έχει στρέψει εναντίον του το σύνολο του διεθνούς τύπου. Που τον κατηγορεί ανοιχτά για αυταρχισμό και αντιδημοκρατικές μεθόδους. Με τα βέλη να συγκεντρώνονται στο παρακράτος της υπό τον Μητσοτάκη λειτουργούσας ΕΥΠ που παραβιάζει ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών, παρακολουθώντας από αρχηγούς της αντιπολίτευσης και την ηγεσία του στρατού, μέχρι τους υπουργούς της κυβέρνησης κι ακόμη και την ίδια την αδερφή του πρωθυπουργού.

Τρίτο δείγμα πολιτικής υπεροχής Τσίπρα η εικόνα του να συζητά με τον καγκελάριο της Γερμανίας και πρώτο βιολί στην κυβέρνηση συνεργασίας στη χώρα του, τις προοπτικές συγκρότησης κυβέρνησης προοδευτικής συνεργασίας στην Ελλάδα. Σε μια Ευρώπη στην οποία οι 22 από τις 27 χώρες έχουν κυβερνήσεις συνεργασίας.

Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης, έξω από το δημοκρατικό πνεύμα της σύγχρονης εποχής και έξω από τα ευρωπαϊκά κεκτημένα, επιστρέφει τη χώρα σε παρελθούσες εποχές και σε προηγούμενες δεκαετίες, προσπαθώντας να πείσει τους πολίτες ότι μόνη περίπτωση σταθερής κυβέρνησης είναι η αυτοδυναμία στις εκλογές του δικού του κόμματος. Κατηγορώντας τις κυβερνήσεις συνεργασίας και μαζί με αυτές και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, για αστάθεια και έλλειψη πολιτικού προσανατολισμού.

Το τέταρτο δείγμα πολιτικής υπεροχής του Αλέξη Τσίπρα, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο, δεν έρχεται από δική του εμφάνιση. Το μεταφέρουν οι Έλληνες που ταξιδεύουν στην Ευρώπη. Όπου τα πιο ασφαλή, τα πιο σίγουρα, τα πιο άνετα, τα πιο γρήγορα και τα πιο οικολογικά μέσα μεταφοράς είναι αναμφίβολα τα Μέσα Σταθερής Τροχιάς. Τρένα, Μετρό και Τραμ που όταν αργούν να φτάσουν στους σταθμούς και τις στάσεις, οι επιβάτες διορθώνουν τα ρολόγια τους.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου εν έτει 2023 τα τρένα συγκρούονται μετωπικά σε διπλή σιδηροδρομική γραμμή, αφήνοντας πίσω τους 57 νεκρούς. Κι αυτό επειδή επί κυβέρνησης Μητσοτάκη το κράτος και οι δημόσιοι οργανισμοί έχουν καταρρεύσει. Αφού τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όπως και το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων που η ίδια η κυβέρνηση συγκρότησε απέδειξε, οι ασφαλιστικές δικλείδες και οι εξοπλισμοί ασφαλείας που υπήρχαν πριν το 2019 και απέτρεπαν τέτοια δυστυχήματα έχουν πλήρως ακυρωθεί και τεθεί εκτός λειτουργίας. Και επιπλέον, επειδή οι δημόσιοι οργανισμοί, ενόψει ιδιωτικοποιήσεων έχουν απογυμνωθεί από το εκπαιδευμένο προσωπικό και στη θέση τους τοποθετούνται εκτός πνεύματος κανονισμών ασφαλείας ακατάλληλοι και άπειροι σταθμάρχες με ρουσφέτια και πελατειακά κριτήρια.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αυτοδιαφημίστηκε σαν κυβέρνηση των αρίστων και κλείνει τη θητεία της σαν κυβέρνηση των… αχρήστων.

Αυτοδιαφημίστηκε σαν κυβέρνηση του επιτελικού κράτους και αποχωρεί αφήνοντας πίσω της ένα κράτος ανύπαρκτο στα δύσκολα, αποσαρθρωμένο και διαλυμένο.

Αυτοπροβλήθηκε ως κυβέρνηση της ασφάλειας και της κανονικότητας, στην πραγματικότητα όμως σκόρπισε την ανασφάλεια στους πολίτες και ταύτισε τη διακυβέρνησή της με αντιδημοκρατικές πρακτικές και με τη διάλυση του κράτους δικαίου.

Κι ακόμη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αυτοδιαφημίστηκε σαν δήθεν κυβέρνηση της μεσαίας τάξης και αυτό που αφήνει πίσω της είναι αφορολόγητα υπερκέρδη για μια μικρή επιχειρηματική ελίτ από τη μια και τη μεγαλύτερη φτώχεια, τον μεγαλύτερο κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού και τη μεγαλύτερη ανεργία στις νέες ηλικίες για τη μεσαία και τη χαμηλή εισοδηματικά τάξη στην Ευρώπη.

«Μητσοτάκης τέλος» λοιπόν για την Ελλάδα είναι το προεκλογικό σύνθημα που ενώνει τους Έλληνες λιγότερο από ένα μήνα πριν τις εκλογές.

Πηγή: TVXS

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr