Mind the gap – προσοχή στο κενό…

Ή μήπως το κενό του 50% του εκλογικού σώματος που προτίμησε να απέχει από τις εκλογές ενισχύοντας άμεσα το “πάμε κι όπου βγει” μιας δήθεν “εκσυγχρονιστικής” και “μεταρρυθμιστικής” κυβέρνησης;

Τώρα που δέσανε τον γάιδαρό τους με την επανεκλογή της πιο άχρηστης κυβέρνησης ever, τα συστημικά μέσα “ενημέρωσης” των ολιγαρχών που λυμαίνονται τον εθνικό πλούτο, θυμήθηκαν να ψελλίσουν κάποιες “ενστάσεις” με αφορμή την εγκληματική ανεπάρκεια του κράτους – αλλά, προς θεού, όχι της κυβέρνησης!!! – στο ολοκαύτωμα και στον πνιγμό της χώρας.

Η “έγκυρη” Καθημερινή (8-9-23) στο πρωτοσέλιδο μιλάει για “Ένα κράτος που καμώνεται… ότι είναι κράτος”, ενώ στο κύριο άρθρο της ζητάει “Στρατηγό για το κλίμα”(!!) … “με επικεφαλής μη πολιτικό που θα μπορεί να συντονίζει την Πυροσβεστική, την ΕΛΑΣ, το Λιμενικό, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τις περιφέρειες, το σύνολο του κρατικού μηχανισμού σε συνθήκες κρίσης”… Και καταλήγει το κύριο άρθρο: “Βασική προϋπόθεση, βέβαια, να μην ασχολείται [ο στρατηγός] με την προσωπική του εικόνα.”

Τί λέτε βρε άθλιοι; Εσείς δεν υμνούσατε τον Μητσοτάκη όταν ψήφιζε ως πρώτο νόμο το “επιτελικό κράτος”, στην πρώτη του θητεία; Εσείς δε μιλούσατε για μεταρρυθμιστική επανάσταση με την ανακήρυξη του Μητσοτάκη ως μέγιστου πολιτικού ηγέτη που θα επανίδρυε έναν αποτελεσματικό τον κρατικό μηχανισμό; Εσείς δεν τον ανακηρύξατε “Ηρακλή” που θα καθάριζε την κόπρο του Αυγεία, και Μωυσή που θα οδηγούσε τον περιούσιο λαό στην ασφάλεια της γης Χαναάν; Τώρα ανακαλύψατε ότι χρειάζεται μη πολιτικό πρόσωπο για να συντονίσει την κρατική μηχανή, επειδή ο εκλεκτός σας, ο εκ του συντάγματος και εκλογικού αποτελέσματος πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του είναι ανίκανοι να ηγηθούν της χώρας και να συντονίσουν τη λειτουργία του κράτους;

Τώρα πήρατε χαμπάρι ότι το μόνο που ενδιαφέρει όλους αυτούς που παίζουν τις ζωές μας στα ζάρια, είναι η προσωπική τους εικόνα; Και ζητάτε “στρατηγό”; Υπό τις διαταγές ποίου; Του λοχία; Του αποτυχημένου πρωθυπουργού; Αυτού που ανεβάσατε σ’ ένα ναρκισσιστικό, αλαζονικό “θρόνο” περιορισμένης ευθύνης; Του ικανού μόνο να κηρύσσει τριήμερα πένθη μετά από συμφορές;

Mind the gap της μνήμης. Αυτό ισχύει και για τους ελλαδίτες που ξέχασαν, “πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις”, το έγκλημα των Τεμπών, τις καταστροφικές πυρκαγιές – χωρίς ακραία καιρικά φαινόμενα – του 2021, τους 37.000 νεκρούς της πανδημίας με ένα ΕΣΥ υπό κατάρρευση, τις καταστροφές της Θεσσαλίας από τον “Ιανό”, κλπ. Δε μιλάμε για τη συρρίκνωση των κοινωνικών, εργασιακών και πολιτικών δικαιωμάτων ή για τις υποκλοπές του παρακράτους της Δεξιάς. Γι’ αυτά νοιάζονται οι πολίτες – και εκ του αποτελέσματος – όχι η πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας…

Τέλος, mind the gap της πολιτικής. Της πολιτικής που εξαντλείται στις τηλεοπτικές οθόνες και στα πληκτρολόγια του καναπέ, μακριά από εκεί που ζει, εργάζεται, σπουδάζει και επιβιώνει η πλειονότητα. Μακριά από τους τόπους δουλειάς, κατοικίας, συνάθροισης, μόρφωσης και πολιτισμού, στους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας. Στους γαλάζιους Δήμους και Περιφέρειες -με εξαίρεση κάποιες “κουτσουλιές” στο χάρτη(!) – που έχουν μετατραπεί σε παράρτημα των συμφερόντων (οικονομικών και άλλων) της παρασιτικής ολιγαρχίας και της κεντρικής κυβέρνησης.

Τρανταχτό παράδειγμα: Μετά τις καταστροφές από τον “Ιανό” στην Καρδίτσα το 2020, ο Μητσοτάκης δήλωνε: «Η καταστροφή υποδομών από τη θεομηνία είναι μια ευκαιρία για συνολικό εκσυγχρονισμό των υποδομών στην περιοχή ώστε να συμβάλουν ακόμη περισσότερο στην οικονομική της ανάπτυξη».

Σήμερα, με την πρόσφατη αναθεώρηση του Ταμείου Ανάκαμψης, η κυβέρνηση διέγραψε προγραμματισμένα αντιπλημμυρικά έργα καθώς και έργα αναβάθμισης του σιδηροδρομικού δικτύου (εν αναμονή νέων πλημμυρών και Τεμπών!!). Και οι βλαχοδήμαρχοι της αυτοδιοίκησης μούγκα στη στρούγκα. Και οι κάτοικοι; Βολεύτηκαν με τα πεντοχίλιαρα του Ιανού;

Και η Αριστερά; Καθολικώς διαμαρτυρόμενη από του άμβωνος των τηλεπαράθυρων, άντε και ενώπιον των άδειων εδράνων της Βουλής και της μηδενικής ακροαματικότητας τηλεόρασής της. Μακριά απ’ τη ζωή και το
σφυγμό της πόλης και του χωριού. Πιο κοντά στην αυτοϊκανοποίηση της “αριστερής” αλήθειας των μηχανισμών. Πού χάθηκε το οξυγόνο της, που ήταν η γείωση στους ανθρώπους; Δεν αρκούν οι διακηρύξεις και τα ωραία λόγια για την πλειονότητα της κοινωνίας, ερήμην της κοινωνίας. Ξεχάσαμε τα “σπίρτα” της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή στη μέσα τσέπη του σακακιού, ας μη ξεχάσουμε τουλάχιστον πώς τα ανάβουμε…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr