Μια πρωτοβουλία «από τα κάτω» για τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό

Ήταν στις 5 Ιουλίου. Ο Παναθηναϊκός είχε μόλις αποκλείσει τον ΠΑΟΚ και επέστρεφε στους τελικούς της Volley League Ανδρών μετά από μια δεκαετία. Ο εμβληματικός αρχηγός Σωτήρης Πανταλέων, ο οποίος έχει ζήσει με το τριφύλλι στο στήθος όλη τη σύγχρονη ιστορία της ομάδας βόλεϊ του Παναθηναϊκού, πήρε το μικρόφωνο και άφησε για λίγο τους τελικούς απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο Ολυμπιακό για να μιλήσει για ένα ζήτημα σοβαρότερο από έναν τίτλο. «Η πιο σημαντική υπόθεση είναι στις εκλογές του Ερασιτέχνη που είναι την Τρίτη να βρεθούν 50 χιλιάδες άνθρωποι από τα εκατομμύρια των Παναθηναϊκών και να γραφτούν μέλη. Μόνο έτσι ο σύλλογος θα είναι αυτάρκης και πρωταθλητής και σε όλα τα σπορ. Θα διεκδικεί ακόμη και ευρωπαϊκούς τίτλους. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν 50 χιλιάδες άνθρωποι που αγαπούν τον Παναθηναϊκό και δεν μπορούν να γραφτούν μέλη», είπε χαρακτηριστικά. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε ανακοινώσει την αποχώρησή του από την προεδρία, η πρώτη Γενική Συνέλευση δεν είχε απαρτία και τα ερασιτεχνικά τμήματα του «τριφυλλιού» φλέρταραν με την απαξίωση. Ίσως, και με την ανυπαρξία. Τα παιδιά στην κερκίδα έδειχναν να είναι η μόνη του ελπίδα.

Ο Παναθηναϊκός πήρε το πρωτάθλημα στο βόλεϊ, απέφυγε τον ορισμό διοίκησης πρωτοδικείου, με τον Τάκη Μαλακατέ να αναλαμβάνει νέος πρόεδρος, όμως το σημαντικό ήταν πως ο Πανταλέων κι όλοι οι υπόλοιποι που καλούσαν τον κόσμο να πάρει τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό στα χέρια του εισακούσθηκαν. Όχι, με 50.000 μέλη φυσικά, όπως ονειρευόταν ο «μπαρουτοκαπνισμένος» κεντρικός, αλλά η κινητοποίηση ήταν μεγάλη, πρωτοφανής για ελληνικό ερασιτεχνικό σύλλογο. Το κίνημα για τον Ερασιτέχνη, το πιο αγνό κομμάτι στους αθλητικούς συλλόγους του σήμερα, θέριεψε. Ανάμεσα σ’ όλους εκείνους που εδώ και καιρό στηρίζουν και ενισχύουν τον Αθλητικό Όμιλο, αποκτώντας παράλληλα δικαίωμα εκπροσώπησης, σχηματίστηκε ο πυρήνας που γέννησε ένα σχέδιο. Στην αρχή, για κάποιους, τρελό. Έπειτα, όλο και περισσότεροι πίστεψαν στον σκοπό του. Ένιωσαν την καρδιά τους να σκιρτά ξανά μετά από καιρό. Κατάλαβαν πως η ομάδα είναι οι ίδιοι.

Μια ομάδα οπαδών που δεν έχασε ποτέ τον ρομαντισμό της γέννησε τη σκέψη, η οποία κλωθογύριζε καιρό στο μυαλό τους. Να οργανωθούν όλοι εκείνοι που σκέφτονταν με τον ίδιο τρόπο. Να κινητοποιήσουν άλλους, που πάνω – κάτω η καρδιά τους χτυπά στον ίδιο ρυθμό. Να συγκεντρώσουν χρήματα, με τον καθένα να συνεισφέρει ό,τι μπορεί και κατόπιν συνεννόησης με τη νέα διοίκηση να γίνουν επαφές με αθλητές από το κορυφαίο επίπεδο που θα μπορούσαν να φέρουν τίτλους. Η οικονομική υπέρβαση που απαιτείται για να αποκτηθούν και να αξιοποιηθούν σωστά αυτοί οι αθλητές, στόχος είναι να καλυφθεί από τις συνεισφορές του κόσμου. Ό,τι ο καθένας μπορεί.  Η ιδέα είδε δειλά – δειλά το φως της δημοσιότητας μέσω των Social Media και ιδιωτικών συζητήσεων και η ανταπόκριση ήταν μεγάλη. Τόσο μεγάλη, που ούτε οι ίδιοι οι πρωτεργάτες της δεν το περίμεναν.

Η καμπάνια ονομάστηκε «Σύλλογος πιο μεγάλος» και στόχος των οραματιστών της είναι, πάντα μέσω του επίσημου Ερασιτέχνη και σε απόλυτη σύμπλευση μαζί του, να συγκεντρωθούν χρήματα προκειμένου ο Παναθηναϊκός να πρωταγωνιστήσει στον στίβο, την ποδηλασία, την επιτραπέζια αντισφαίριση, την ξιφασκία και την τοξοβολία. Κι αν τα χρήματα που απαιτούνται για την εκτόξευση των συγκεκριμένων τμημάτων ξεπεραστούν, τότε η ενίσχυση θα επεκταθεί και σε άλλα αθλήματα. Τα χρήματα, φυσικά, κατατίθενται σε λογαριασμό του συλλόγου, με ειδική αιτιολογία, καθώς από την πρώτη στιγμή στόχος ήταν όλα να γίνονται με απόλυτη διαφάνεια. Κατόπιν, η διοίκηση του Ερασιτέχνη θα έρθει σε επικοινωνία με τους αθλητές που έχουν ήδη επικοινωνήσει με την ομάδα των εμπνευστών της πρωτοβουλίας και θα τους ντύσει στα πράσινα. Στόχος είναι η κίνηση να αποκτήσει υπόσταση, να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και τελικά να γίνει θεσμός, θέτοντας συνεχώς τον πήχη ψηλότερα. Η αγαστή αυτή συνεργασία των μελών με την εκλεγμένη διοίκηση, δείχνει πώς μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη ένα μοντέλο διοίκησης βασισμένο στους πραγματικούς ιδιοκτήτες μιας ομάδας. Τον κόσμο της.

«Μας προκαλεί έκπληξη πόσο πολλοί έχουν ανταποκριθεί. Πραγματικά, έχουμε μείνει άφωνοι. Τελικά, ο κόσμος του Παναθηναϊκού αγαπάει τα ερασιτεχνικά τμήματα, απλώς δεν ήξερε με ποιο τρόπο να τα βοηθήσει. Θέλω να πιστεύω ότι το κενό αυτό το καλύψαμε εμείς με την προσπάθειά μας. Πίσω από το εγχείρημα βρίσκεται μια ομάδα μελών του Ομίλου, που παρακολουθούν από κοντά τα “μικρά” τμήματα και θέλουν να ξαναδούν τον Παναθηναϊκό του Απόστολου Νικολαΐδη να ξαναπαίρνει τη θέση που του αναλογεί στο χάρτη του ελληνικού αθλητισμού», λέει ο Αριστοτέλης Μπενόγλου, ιστορικός ερευνητής του Παναθηναϊκού, συγγραφέας και εκ των εμπνευστών της πρωτοβουλίας.

Ο Αριστοτέλης δημοσιοποίησε και μια ιστορία ενός από τους πολλούς που επικοινώνησαν μαζί του: «Δεν έχω τη δυνατότητα να βάλω υπέρογκα ποσά. Είμαι ένα παιδί που δουλεύω όλη την εβδομάδα για 120 ευρώ, απλά βάζω την αγάπη μου για το σύλλογο πάνω από όλα. Θα γραφτώ πρώτα μέλος την άλλη εβδομάδα, αν πληρωθώ από το αφεντικό μου κιόλας. Και μετά θα μπορέσω να σας πω τι μπορώ να διαθέσω για την καμπάνια πρωταθλητισμού των μικρών τμημάτων…». Και η τοποθέτηση καταλήγει, με ένα σχόλιο του ίδιου του Μπενόγλου, το οποίο περικλείει κι όλο το νόημα του αγώνα τους: «Τελικά, τι είναι Παναθηναϊκός; Η απάντηση ίσως να κρύβεται στις παραπάνω 62 λέξεις…»

Η σελίδα της πρωτοβουλίας βρίσκεται εδώ