Μια ιστορική επιλογή από τον Κόρμπυν

Στο τέλος της περίπλοκης διαδικασίας στην οποία έχει εμπλακεί το Βρετανικό Κοινοβούλιο, αφού καταθέσει την δική του πρόταση για ένα ελεγχόμενο Brexit και εφόσον αυτή (όπως αναμένεται) απορριφθεί, θα ταχθεί υπέρ ενός νέου δημοψηφίσματος για την αποχώρηση ή την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ.

Με την απόφαση του αυτή ο Κόρμπυν αντιτάσσεται στο σενάριο ο λαός στην Βρετανία να κληθεί να επιλέξει ανάμεσα στην συμφωνία της Τερέζα Μέι ( η οποία δεν εγκρίνεται επ’ ουδενί από το Κοινοβούλιο) και σε ένα Brexit χωρίς συμφωνία. Οι σκληροί υποστηρικτές του Brexit από τους Συντηρητικούς είναι σαφές ότι επιδιώκουν ακριβώς αυτό. Οι επιλογές για την Βρετανία, στη Βουλή ή σε δημοψήφισμα, να είναι η συμφωνία της Μέι ή καμιά συμφωνία. Και μεταξύ δυο κακών για τη Βρετανία επιλογών να επικρατήσει η άτακτη έξοδος.

Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση για τον Κόρμπυν. Από τη μια 8 βουλευτές του, υποστηρικτές της παραμονής στην ΕΕ, έχουν ήδη αποχωρήσει από το κόμμα. Στην κοινοβουλευτική ομάδα που συγκρότησαν προσχωρούν ήδη και βουλευτές υπέρ της παραμονής στην ΕΕ που αποχωρούν από τους Συντηρητικούς. Στις δημοσκοπήσεις ένα νέο «κεντρώο» κόμμα που θα είναι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ συγκεντρώνει άνω του 10% και άλλο τόσο συγκεντρώνουν οι επίσης υπέρ της παραμονής Φιλελεύθεροι Δημοκράτες. Η απειλή μιας ενδιάμεσης πολιτικής συμμαχίας που θα συγκέντρωνε σταδιακά το μεγαλύτερο μέρος της ψήφου  υπέρ της παραμονής (δηλαδή μιας δεξαμενής ίσης με το 50% των πολιτών) είναι ορατή.

Από την άλλη πλευρά, οι σκληροί υποστηρικτές της αποχώρησης από την ΕΕ στο εσωτερικό των Εργατικών απειλούν με τη σειρά τους τον Κόρμπυν με ρήξη. Ακόμη και αν αποφευχθεί αυτό, ο κίνδυνος να χαθούν στις εκλογές κρίσιμες για τους Εργατικούς έδρες περιοχών όπου η αποχώρηση από την ΕΕ πλειοψηφεί είναι πολύ αληθινός.

Απλά δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Ο Κόρμπυν ήταν αναγκασμένος να κάνει μια επιλογή και να δρέψει τα κέρδη και τις ζημιές από αυτήν.

Έκανε την επιλογή που αντιστοιχεί στην ιστορική κρισιμότητα των καιρών. Η υπόθεση του Brexit της Βρετανίας, ανεξάρτητα από το πόσοι εργαζόμενοι, πόσοι ψηφοφόροι των Εργατικών την υποστηρίζουν ακόμη (πολλοί αναμφισβήτητα) έχει πάρει πλήρως την σφραγίδα της σκληρής δεξιάς. Εξελίσσεται μια σύγκρουση ανάμεσα στην δεξιά τύπου Τραμπ και στην παραδοσιακή δεξιά για την φυσιογνωμία του Brexit στην οποία οι Εργατικοί απλά σύρονταν. Με κίνδυνο στρατηγικής περιθωριοποίησης των Εργατικών  και διαμόρφωσης μιας πόλωσης ανάμεσα στους Συντηρητικούς του σκληρού Brexit (γιατί αυτοί έχουν την δυναμική στον χώρο τους) και σε ένα φιλοευρωπαϊκό μη αριστερό κόμμα, μια εκδοχή του Μακρόν προσαρμοσμένη στην αγγλική ομίχλη.

Το ιστορικό Εργατικό κόμμα δικαιούται κάτι καλύτερο. Έχει υπάρξει επί έναν αιώνα κόμμα εξουσίας και έχει πιστωθεί τεράστια επιτεύγματα. Το χρειάζεται η βρετανική κοινωνία, το χρειάζεται η Ευρώπη.

Οι εξελίξεις στη Βρετανία παραμένουν απρόβλεπτες. Πριν φτάσουμε στην υλοποίηση της επιλογής Κόρμπυν μεσολαβούν συνεχείς ψηφοφορίες στο  Κοινοβούλιο, προτάσεις για παράταση του διαστήματος μέχρι την πιθανή αποχώρηση, μια νέα πρόταση συμφωνίας από την Μέι, η αποσαφήνιση της στάσης που θα κρατήσουν στο Κοινοβούλιο οι ανεξαρτοποιημένοι βουλευτές από τα δυο κόμματα.

Αλλά το παιχνίδι πια άλλαξε. Οι Εργατικοί δεν είναι πια στριμωγμένοι στα σκοινιά χωρίς πραγματική πρόταση, τόσο η Μέι όσο και οι ακροδεξιοί όπως ο Τζόνσον έχουν να αντιμετωπίσουν μια ρεαλιστική εναλλακτική. Ίσως τώρα να αρχίζει το αληθινό παιχνίδι, να υποχρεωθούν κι αυτοί να σοβαρευτούν και να ξεκαθαρίσουν τις προτάσεις τους.

Κερδίσει – χάσει, ο Κόρμπυν έδειξε άλλη μια φορά την ηγετική του στόφα. Διαθέτει μάλιστα ένα προσωπικό πλεονέκτημα. Την ικανότητα που όλοι συμφωνούν ότι έχει, όταν αποφασίσει να δώσει μια μάχη να την δίνει με πάθος.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr