Αντώνης Μπατζιάς

Μια γερασμένη γενιά

«Αν γεννήθηκες στα 80ς και μεγάλωσες στα 90ς το 2025 έχεις ζήσει σε 5 δεκαετίες, 2 αιώνες, 2 χιλιετίες και δεν είσαι καν 50…»

match 3267506 1280

«Αν γεννήθηκες στα 80ς και μεγάλωσες στα 90ς το 2025 έχεις ζήσει σε 5 δεκαετίες, 2 αιώνες, 2 χιλιετίες και δεν είσαι καν 50…»

Αν σε αυτά προσθέσουμε κρίσεις και πανδημίες, γίνεται πιο ξεκάθαρο γιατί οι σημερινοί 35άρηδες-40άρηδες έχουν όρεξη για ζωή αντίστοιχη των 80άρηδων.

Αν υπήρχε βραβείο για την πιο κουρασμένη γενιά της σύγχρονης ιστορίας, οι σημερινοί 35-45 μάλλον είμαστε φαβορί και πώς όχι, αφού είμαστε η γενιά που – υποτίθεται – μεγάλωσε με όλα τα εργαλεία επιτυχίας στα χέρια της.

  • Σπουδές; Τσεκ.
  • Ξένες γλώσσες; Δύο τουλάχιστον. Τσεκ.
  • Δεξιότητες; Excel και PowerPoint από το νηπιαγωγείο. Τσεκ.
  • Εργασιακή εμπειρία; Διπλάσια της ηλικίας σε κάθε πόστο! Τσεκ.

Κι όμως, αυτή η φαινομενικά προνομιούχα φουρνιά δεν έζησε ποτέ τη «μεγάλη ζωή» που της υποσχέθηκαν.

Αντί για διευθυντικές θέσεις και πολυτελή γραφεία, κατέληξε να παλεύει για έναν βασικό μισθό, να κυνηγάει πιστοποιήσεις, να μετράει likes στο LinkedIn για την τελευταία της «επαγγελματική ευκαιρία» και να περιμένει κάποιο μικρό μπόνους από τη σύνταξη γονέων και παππούδων.

Αλλά ας είμαστε δίκαιοι. Οι σημερινοί 35-45 δεν γέρασαν μόνοι τους. Τους γέρασε η κρίση του 2008, η ανεργία, η εργασιακή ανασφάλεια, η ατελείωτη διαδρομή από τη μια βραχυπρόθεσμη σύμβαση στην άλλη.

Και μετά ήρθε η πανδημία και ένας πόλεμος και άλλη μια πανδημία και χάθηκε η μπάλα. Κι ενώ άλλες γενιές αναπολούσαν τις ηρωικές εποχές των γονιών τους, αυτοί έχουν να θυμούνται την εποχή που ο κατώτατος μισθός δεν χρειάζονταν δύο υπογραφές για να αυξηθεί 20€. Οπότε, τι σημαίνει «γερασμένη γενιά;»

Είναι θέμα αριθμών ή διάθεσης; Ίσως είναι και τα δύο. Η γενιά αυτή κουβαλάει μια κούραση δυσανάλογη με την ηλικία της – όχι γιατί δεν πάλεψε, αλλά γιατί αναγκάστηκε να παλεύει συνεχώς, χωρίς διάλειμμα και, κυρίως, χωρίς ανταμοιβή.

Είναι η γενιά που μοιάζει να ζει σε μια ατελείωτη αναμονή: για την επόμενη ευκαιρία, την επόμενη κρίση, την επόμενη ελπίδα.

Η «γενιά των πτυχίων»

Θυμάται κανείς την εποχή που ένα πτυχίο ήταν το εισιτήριο για μια λαμπρή καριέρα; Η γενιά των 35-45 το πήρε πολύ σοβαρά!

Από νωρίς άκουγαν το «μάθε παιδί μου γράμματα», μόνο που κανείς δεν τους είπε ότι τα γράμματα αυτά θα μεταφράζονταν σε άπειρες ώρες διαβάσματος και υπέρογκα φοιτητικά δάνεια για να καταλήξουν «overqualified» για κάθε δουλειά. Το πανεπιστήμιο έγινε το νέο δημοτικό: απαραίτητο αλλά όχι αρκετό.

Δεν έφτανε ένα πτυχίο. Χρειαζόταν και δεύτερο, ίσως και ένα μεταπτυχιακό. Και μετά πιστοποιήσεις. Άπειρες πιστοποιήσεις!

Σε μια αγορά εργασίας που απαιτεί εξειδίκευση, αλλά πληρώνει γενικές γνώσεις, η γενιά αυτή βρέθηκε να επενδύει χρόνο και χρήμα σε μια δια βίου εκπαίδευση που την αφήνει μονίμως σε κατάσταση αναζήτησης.

Κι όμως, η αντίφαση παραμένει: όσο πιο πολλά προσόντα έχεις, τόσο λιγότερο πολύτιμος γίνεσαι. Τα πτυχία αντί να ανοίγουν πόρτες, γίνονται βάρη.

Γιατί ποιος εργοδότης θέλει έναν υπερκαταρτισμένο υπάλληλο όταν μπορεί να προσλάβει κάποιον με λιγότερες απαιτήσεις και χαμηλότερο μισθό;

Έτσι, η γενιά των πτυχίων μένει να κοιτάζει το LinkedIn, να διαβάζει άρθρα για την «εργασιακή κουλτούρα» και να αναρωτιέται πώς θα πληρώσει το ενοίκιο με το επόμενο gig.

Η τραγική ειρωνεία; Οι θυσίες, οι ατελείωτες ώρες διαβάσματος, τα χρόνια αποταμίευσης για σπουδές, δεν αναγνωρίζονται.

Αντίθετα, βρίσκονται σε έναν φαύλο κύκλο όπου η λύση σε κάθε επαγγελματικό αδιέξοδο είναι περισσότερα πτυχία, περισσότερη κατάρτιση, περισσότερα «soft skill».

Γιατί; Γιατί το σύστημα τους το ζητάει, κι αυτοί έχουν μάθει να υπακούν. Είναι η γενιά που δεν έμαθε ποτέ να λέει «όχι», αφού όσο αυξάνονται τα προσόντα και τα έξοδα, τόσο μικραίνουν οι μισθοί.

Πολυτεχνίτες και Ερημοσπίτες…

Η γενιά αυτή έχει κατηγορηθεί ως τεμπέλικη και μόνο τέτοια δεν είναι. Είναι η γενιά που έχει δουλέψει περισσότερο, έχει προσφέρει τα περισσότερα και έχει λάβει τα λιγότερα. Κυρίως ένσημα.

Ίσως γι’ αυτό κουβαλάει τόσο θυμό. Όχι γιατί δεν προσπαθεί, αλλά γιατί προσπαθεί σε έναν κόσμο που δεν ανταποδίδει.

Αν κάποιος έφτιαχνε το λογότυπο της γενιάς αυτής, θα είχε πάνω του μια βαλίτσα, ένα laptop και έναν καφέ στο χέρι.

Και μια απόδειξη από το e-food. Η γενιά που κάνει τα πάντα και τίποτα. Γιατί πρέπει. Και γιατί δε βγαίνει.

Από δουλειές γραφείου σε τηλεφωνικά κέντρα, από παραδόσεις φαγητού σε project management, οι σαραντάρηδες δεν λένε ποτέ όχι σε μια ευκαιρία.

Ή σε μια απελπισία, μοιάζουν επικίνδυνα πλέον αυτά τα δύο…

Η ανάγκη για οικονομική επιβίωση έχει μετατρέψει τη δουλειά από επιλογή σε υποχρέωση και δουλεύουν όπου βρουν, όπως βρουν, για όσο χρειαστεί.

Και κάπως έτσι, η «πολυδιάστατη εμπειρία» που αναφέρεται στα βιογραφικά τους δεν είναι προϊόν φιλοδοξίας, αλλά ανάγκης, αφού έχουν εργαστεί ως πωλητές, καθηγητές, barista και αναλυτές δεδομένων – όλα μαζί, συχνά μέσα στην ίδια δεκαετία.

Και έτσι,η «πολυδιάστατη εμπειρία»που διαφημίζουν στα βιογραφικά τους αρκεί απλά για να φέρει το νοίκι. Σε γκαρσονιέρα. Με συγκάτοικο.

Δουλεύω, άρα υπάρχω!

Έχοντας μετατρέψει το multitasking σε θρησκεία, ο ίδιος άνθρωπος που το πρωί κάνει σχεδιάκια (latte art) σε cappuccino, το απόγευμα μπορεί να σχεδιάζει διακοσμήσεις δωματίων.

Μέχρι να ξεκινήσει η βάρδια του στο bar…

Και αν τα έσοδα μοιάζουν μεγάλα και υπόσχονται άνετη ζωή, δεν είναι! Απλά όσα βγαίνουν, πάνε σε πάγια έξοδα και ό,τι περισσεύει δεν ξοδεύεται γιατί δεν υπάρχει κουράγιο.

Και φτάνει η ώρα που το σώμα που δεν αντέχει πια τις συνεχείς βάρδιες, τις ατελείωτες ώρες όρθιο ή το φως της οθόνης.

Και το «work-life balance» ακούγεται τόσο ρεαλιστικό, όσο ένας Μονόκερο: το βλέπουν στις διαφημίσεις, αυτές με το «σαπούνι που αφαιρεί την κούραση», αλλά στην πραγματικότητα δεν το έχουν συναντήσει ποτέ.

Άσε το υπαρξιακό κόστος! Πώς να αισθανθείς ασφαλής όταν η επόμενη δουλειά σου εξαρτάται από έναν αλγόριθμο που σε «φτύνει» επειδή δεν απάντησες σε ερωτηματολόγιο ικανοποίησης πελατών ή δεν μάζεψες αρκετά views στην πλατφόρμα ευρέσεως εργασίας;

Πώς να κάνει κάποιος σχέδια όταν οι εργοδότες βλέπουν το προσωπικό σαν μπαταρίες, δηλαδή απόλυτα αναλώσιμο;

Και το πιο ειρωνικό; Αυτή δεν είναι η γενιά που τα παράτησε. Χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο, αλλά δεν τα παράτησε.

Είναι η γενιά που έκανε τα περισσότερα: δούλεψε, πάλεψε, έμαθε.

Αλλά αντί να πάρει ανταμοιβή, πήρε το μεγαλύτερο μάθημα όλων: Όποιος δουλεύει σκληρά δεν πηγαίνει μπροστά.

Πηγαίνει για ύπνο εξουθενωμένος.

Ειδήσεις σήμερα:

Σχηματάρι: Γυναίκα προειδοποιούσε στο Facebook για «πεσμένη δεξαμενή σε μέγεθος κάδου» – Τι έγραφε λίγο πριν το δυστύχημα

Κωνσταντοπούλου: Η αποκάλυψη για τον Βενιζέλο – «Έχω πάθει σοκ», είπε η Σκορδά

Το μόνο σίγουρο για τον νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας: Τα δύο φαβορί

Δημήτρης Σαββίδης: «Δέχθηκα ανώνυμες κλήσεις μετά από όσα είπα για την εξαφάνιση στη Λάρισα, δεν αισθάνομαι ασφαλής» (video)

Δείτε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο koutipandoras.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr

Μουρατίδης: Απάντησε για την κακή κριτική στο Maestro – «Ο Χριστόφορος είναι ένα μοντέλο που πρέπει να διδάσκεται» (video)

profile player 960x540 6

Μουρατίδης: Απάντησε για την κακή κριτική στο Maestro – «Ο Χριστόφορος είναι ένα μοντέλο που πρέπει να διδάσκεται» (video)

Τη δική του οπτική στην κριτική στο Maestro έδωσε ο Φάνης Μουρατίδης

Εξοργιστικό περιστατικό στην Πάρνηθα: Έριξαν βέλος σε αγριογούρουνο κοντά στο τελεφερίκ

Καταγραφή 23

Εξοργιστικό περιστατικό στην Πάρνηθα: Έριξαν βέλος σε αγριογούρουνο κοντά στο τελεφερίκ

Απερίσκεπτοι θεώρησαν πως είναι... αστείο να ρίξουν βέλος σε αγριογούρουνο στην Πάρνηθα