Mια εικόνα χίλιες λέξεις-Τα χάλια του συστήματος Υγείας μέσα από μια φωτογραφία…

Ο ιστότοπος «902.gr» δημοσιεύει  μια φωτογραφία από το Νοσοκομείο των Σερρών, η οποία αποτυπώνει τα χάλια του συστήματος Υγείας, αυτού που κατά την κυβέρνηση είναι «θωρακισμένο» για να αντέξει στην πανδημία! 

 Η φωτογραφία απεικονίζει -σύμφωνα με την καταγγελία που τη συνοδεύει- έναν άνθρωπο με συνεχή πυρετό επί 10 μέρες, που περίμενε στο κρύο επί 3,5 ώρες για να κάνει τεστ covid στο νοσοκομείο.

Τη φωτογραφία συνοδεύει το ακόλουθο κείμενο που το υπογράφει ο «ανεύθυνος ασθενής»:

«3,5 ώρες! Τόσο περίμενε αυτός ο άνθρωπος, έξω στο κρύο, με 10 συνεχόμενες μέρες πυρετό. Αυτή η εικόνα είναι από το νοσοκομείο των Σερρών στις 5/11/2020, στην ουρά αναμονής για τεστ covid.

Τι άλλο να σας πω από αυτά που είδα; Ότι ο ελάχιστος χρόνος αναμονής για τεστ είναι 4 ώρες; Ότι περιμένεις έξω στο κρύο ακόμα κι αν βρέχει; Ακόμα κι αν έχεις πυρετό; Ακόμα κι αν έχεις πυρετό και είσαι μια γριούλα 85 ετών λυγισμένη από την ταλαιπωρία; Να σας πω ότι το προσωπικό του νοσοκομείου μπαίνει στη διαδικασία να διώξει κόσμο ανεξέταστο επειδή δεν υπάρχουν αρκετά τεστ;

“Αν ήταν έτσι εμείς οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου θα έπρεπε να κάνουμε τεστ κάθε λίγο”, μου είπε μια νοσηλεύτρια.

Σαν εργαζόμενος, σαν πολίτης της πόλης, σαν νέος άνθρωπος, από την στιγμή που αντίκρισα αυτή την εικόνα ένιωσα και νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ. Γιατί αν δεν εκφραστώ εγώ, και δεν εκφραστεί και κανείς άλλος από όσους την είδαμε, και αυτή η εικόνα “θαφτεί”, τότε θα πρέπει να ετοιμαστούμε για ένα νέο Μεσαίωνα…

Το σύστημα υγείας έχει κάτσει σε αναπηρικό καρότσι και το έχουμε τυλίξει με νάιλον για να μην πεθάνει μπροστά μας! Ποιος το άφησε να πεθάνει όμως;

Ποιος είναι ανεύθυνος εδώ πέρα; Μήπως ο κύριος στην εικόνα; Πήγαινε σε πάρτι; Μήπως οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων; Που είναι ελάχιστοι αλλά τρέχουν σαν τους τρελούς για να μας προλάβουν όλους; Φταίω μήπως εγώ, που είμαι εργαζόμενος στην εστίαση και, θέλω δεν θέλω, για ένα μεροκάματο αναγκάζομαι να έρχομαι σε επαφή με όλη την πόλη; Όχι. Δεν φταίει ούτε ο συνταξιούχος, ούτε ο εργαζόμενος. Όχι.

Ξέρετε ποιος είναι ανεύθυνος;

Γιατί έστω τώρα, έστω τώρα, που είναι ήδη αργά, αλλά έστω τώρα, πριν γίνουμε Ιταλία, γιατί δεν επιτάσσει η κυβέρνηση τις ιδιωτικές κλινικές; Με το ζόρι ντε. Χωρίς λεφτά. Να στείλουν το προσωπικό τους. Να δώσουν ΜΕΘ. Ας κάνουν κάτι. Εδώ υπάρχει ανάγκη. Γιατί δεν το κάνει η κυβέρνηση αυτό;

Γιατί δεν προσλαμβάνουν τώρα, έστω τώρα, άλλους 30 γιατρούς στο Νοσοκομείο Σερρών; Οι ίδιοι οι γιατροί του νοσοκομείου το ζητάνε! Οι ίδιοι οι γιατροί που είναι μέσα σε αυτή την κόλαση και ξέρουν τι γίνεται! Γιατί;

Ο δήμαρχος μας; Που θεωρεί την υγεία των πολιτών “ανώτατο αγαθό”; Τι έχει κάνει μέχρι σήμερα για το νοσοκομείο και για όσα ζητάνε οι γιατροί; Τι θα κάνει; Ο διοικητής του νοσοκομείου; Που είναι αυτός ο άνθρωπος αυτές τις μέρες; Να σας πω κάτι;

Ξέρουν. Όλα τα ξέρουν.

Ξέρετε τι ξέρουν πολύ καλά; Ότι τώρα που άρχισαν να κολλάνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων, τώρα, θα πεθάνει κόσμος. Το ξέρουν γιατί ξέρουν ποιος κρατάει με τον κόπο του τα νοσοκομεία όρθια.

Ξέρετε τι άλλο ξέρουν; Ότι δεν έχουμε δουλειά. Και ότι κάποιοι δεν έχουμε ούτε καν 10 ευρώ να βγάλουμε τη βδομάδα και πεινάμε και μιζεριάζουμε στους τέσσερις τοίχους. Το ξέρουν πολύ καλά αυτό.

Και για να μην μιλάμε γενικά, ξέρετε για ποιους λέω;

Λέω για τους “έχοντες”…

Ξέρετε, για αυτούς π.χ. που έχουν εργοστάσια τροφίμων στην πόλη και κρύβουν κρούσματα για να μη σταματήσει η παραγωγή.

Για αυτούς που έχουν μεγάλα νυχτερινά μαγαζιά κι ένα μήνα κερδοσκοπούσαν με τους θαμώνες από τις δίπλα πόλεις, και για βγάλουν αυτοί λεφτά γεμίσαμε στις Σέρρες κρούσματα.

Αυτοί, οι γνωστοί, που όλοι τους ξέρουμε. Κι ο δήμαρχος και η αστυνομία, και η κυβέρνηση. Τους ξέρουν. Αλλά δεν τους αγγίζουν…

“Καλά, είναι καιρός τώρα να διχαζόμαστε;” θα πουν κάποιοι.

Όταν από τη μία υπάρχει αυτός ο κύριος στο καρότσι, και από την άλλη υπάρχουν αυτοί. Τι να διχαστούμε. Εδώ στην ίδια πόλη υπάρχουν δύο κόσμοι.

Να μη συνηθίσουμε το Τέρας. Αν θέλουμε Δημόσια Δωρεάν Υγεία για τις οικογένειές μας έχουμε να δώσουμε μάχη».

Ένας ανεύθυνος ασθενής