Ο Σταμάτης Κραουνάκης απαντά στις ερωτήσεις των αναγνωστών του Documento και του koutipandoras.gr

Με τον Σταµάτη Κραουνάκη οι συνεντεύξεις στην εφηµερίδα είναι κάτι σαν εκ των ων ουκ άνευ, το προαπαιτούµενο για µια καλή σεζόν.

Μόνο που αυτήν τη φορά είπαµε να αλλάξουµε το φορµά της συνέντευξης. Ζητήσαµε από τους αναγνώστες του documentonews.gr να στείλουν τις ερωτήσεις που θέλουν να του απευθύνουν, να τον ρωτήσουν για πράγµατα που σχετίζονται είτε µε την καλλιτεχνική του διαδροµή είτε µε το πολιτικό του στίγµα.

Και λίγο προτού ο Σταµάτης ανέβει στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» και φορέσει εκ νέου το προσωπείο του Σιληνού στους «Ιχνευτές» του Σοφοκλή στο Ηρώδειο απάντησε για τις δουλειές του, τα τραγούδια του, τον Μίκη Θεοδωράκη, την πολιτική, τη Λίνα Μενδώνη (εκτός πολιτικών ερωτήσεων), τον θεό, την ελπίδα και τον έρωτα.

Πώς αισθάνεστε ύστερα από τόσα χρόνια πάνω στη σκηνή;

Εξαιρετικά. Καταφέρνω κι ελευθερώνω µια ενέργεια θετική –θρησκευτική σε σηµεία– και παιδικότητα. Εχω πλήρη χρήση των µέσων µου και είναι πάντα σαν να ήρθανε οι άνθρωποι στο σπίτι.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι σας που όσες φορές και να το έχετε τραγουδήσει ανακαλύπτετε κάτι καινούργιο;

Τα περισσότερα. Για να το πω ξεκάθαρα: αυτή είναι η τεχνική της αφήγησής µου για να µπορώ να µηδενίζω το έτοιµο, γιατί γενικά απεχθάνοµαι την ετοιµατζίλα. Τις πιο πολλές φορές αφήνω τις λέξεις να ’ρχονται σαν πρώτη φορά. ∆εν είναι πάντα εύκολο. Εχει τεχνικές. Αλλά είναι θαυµάσια. Εχει να κάνει και µε την ανάσα. Πώς γουστάρεις να µοιράσεις.

Ποιες στιγµές ξεχωρίζετε ως µοναδικές στην πορεία σας µες στον χρόνο;

Τι να σας πω; Η στιγµή που γράφεται ένα τραγούδι είναι αναντικατάστατη. «Κυκλοφορώ», «Μαµά γερνάω», «Εκτο πάτωµα», «Αχαρνής», «Απολογία του Σωκράτη», «Ιχνευτές». Το «Ντουέντε» ήταν µια στιγµή. Και σαφέστατα οι «Εκκλησιάζουσες».

Ετοιµάζετε καινούργια τραγούδια µετά τη «Γιορτή στα σπίτια»;

Γράφω καινούργια τραγούδια για την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Είναι η νέα µου δυνατή ηρωίδα. Το απολαµβάνω.

Έχετε να θυµάστε στιγµές µε τον Μίκη Θεοδωράκη;

Μία κι όπως ήταν σας τη δίνω: το 1979 τού δίδαξα τους «Ιππής» στο Θέατρο Τέχνης. Με πείραζε. «Εδώ έχετε ένα ντο µε ρε µαζί». «Είναι διαφωνία, τα κάνει και ο Μπαχ». Στην Επίδαυρο λάιβ ζωντανή ορχήστρα. Γκέιλ Χολστ, Γιώργος Θεοδωράκης, ένα άλλο παιδί, ο Βασίλης, ο πολύ σοβαρός Σπύρος Λιβιεράτος, ο Γιάννης ο Μπαχ… πρόβες επί προβών. Κόλαση. Μίκης: «Μπες στον χορό να τους διευθύνεις». Μπήκα µε ένα κοστούµι και ένα στεφάνι. Κι ένα νταούλι. Και κουδούνια στα πόδια να δίνω ρυθµό κάτω από τις ατάκες. Προπαραµονή η παράσταση τρεισήµισι ώρες σφάζουνε κείµενο ο Λαζάνης µε τον Σκούρτη, αλλάζουν όλες οι µουσικές ατάκες. Ολα τα κιου. Μόρτζος ως Κλέων, αφωνία µε κορτιζόνη. Τα είδα όλα. Αλλά τα καταφέραµε. Γέλαγε. ∆ιόνυσος µε γυαλιά. ∆εν πειράζει. Ελεγα και µια φράση. «Ω ∆ήµε, τι πιο καλό». Είχα κλείσει από τις γκαρίδες. Και στην παράσταση τα θαλάσσωσα. «Γιατί δεν το ’πες;». Εκλεισα. Μου ’ριξε ένα υποτιµητικό λέιζερ. Εκεί βγήκαν σύντροφοι µε τον πατέρα µου στη Νέα Σµύρνη. Χάρηκε πολύ. «Βρε είσαι γιος του Τώνη». Την επόµενη χρονιά το ηχογραφήσανε για ασφάλεια στο Ηρώδειο και µε κάλεσε να του το θυµίσω. Κυρίως τις αλλαγές που είχαν γίνει. Για δραµατουργικούς λόγους. Το Τέχνης έψαχνε δισκογραφική για να γλιτώσει τα έξοδα. Είκοσι λαϊκά χορικά. Τα ’βγαλε η Panivar, µια δισκογραφική πολύ βήτα. Αλλά διασώθηκαν όλα. Εκανε µια ονειρεµένη ενορχήστρωση. Πριν από λίγα χρόνια που τον ξανάδα στο Θέατρο Πέτρας τα θυµόταν όλα. Μα όλα. Κι ότι είχα πει στο ράδιο τον Πανδή πρίγκιπα. Μπήκε στο θέατρο µε το καρότσι. Σηκώθηκε να χαιρετίσει. Ξεδιπλώθηκε το αέναο µπόι. ∆ιακόσια γκολ. Μου ’στειλε µε αφιέρωση το πλήρες σκορ των «Ιππέων» µε τη δέσµευση να το κάνω κάποτε.

Τι ήταν ο Μίκης για την Ελλάδα; Τελικά ήταν ο Μίκης της Ελλάδας ή ο Μίκης της αγωνιζόµενης Αριστεράς;

Ενας πολύ µεγάλος ∆ηµιουργός. Παγκόσµιας εµβέλειας. Με τεράστιο πολιτικό εκτόπισµα. Με βαθιά ρίζα στην Αριστερά. ∆ηµιουργός άνευ ορίων. Ποταµός, βουνό και σαφέστατα ρόκερ. Λαρούς από µόνος του.

Γιατί µε τη θανή κάθε µεγάλου δηµιουργού συνηθίζουµε να λέµε «έγινε φτωχότερη η Ελλάδα»; Ακόµη κι αν ο Μίκης πέθανε, δεν µας κληροδότησε το έργο του;

Αυτό είναι µια ανοησία των αδυνάµων. Το τι βαριέµαι να τ’ ακούω! Να ευχόµαστε να γεννηθούν οι καινούργιοι. Αλλωστε είµαστε σταθερά φτωχοί. Και σταθερά ηρωικοί. Τέλος.

Θα επιστρέψετε στο ραδιόφωνο; Πρέπει να ξέρετε ότι λείπουν η αµεσότητά σας, η ειλικρίνειά σας και ο αιχµηρός σας λόγος.

Οχι, έκλεισε αυτή η περίοδος. ∆εν έχω χρόνο ούτε διάθεση. Ηταν ο καιρός που έπρεπε τότε. Να σταθεί το Κόκκινο.

Στ’ αλήθεια είχατε πιστέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015 θα µπορούσε να στρέψει το καράβι προς άλλη κατεύθυνση;

Εκανε αυτό που µπορούσε. Και τον στηρίξαµε. ∆εν πίστευα κάτι παραπάνω. Επιθυµούσα όπως όλοι.

Έχετε καταστρέψει τις γέφυρες µε τον ΣΥΡΙΖΑ;

Πάτε καλά; Αγαπώ τον Αλέξη. Λατρεύω τον Πολάκη. Τη Σία. Εκτιµώ την Τζάκρη. Είµαστε φίλοι µε τον Σπίρτζη. Εχω φίλους στο µαγαζί αυτό. Σιχαίνοµαι αντίστοιχα πολλούς. Που δεν τους κόβω για γέφυρες. Καθαρή φύρα. Απορώ τι τους κρατάνε.

Έχει περάσει ποτέ χειρότερος/η υπουργός Πολιτισµού από τη Λίνα Μενδώνη;

Ποτέ. Αλλά δεν είναι υπουργός. Είναι Επερέτρια. Τραγική τριτάντζα.

Έχετε γνωρίσει πολλά πολιτικά πρόσωπα. Σε ποια από αυτά αναγνωρίζετε καλές προθέσεις;

Εχω. Φίλους δεν έκανα πολλούς. Είναι βαρετοί. Αγαπώ και είναι φίλη µου η Σύλβα Ακρίτα. Σε µια εποχή που τα κόµµατα είναι ντεµοντέ, η Σύλβα εκπροσωπεί αυτό που θα ’λεγα πολιτική. Τη λατρεύω και την ευχαριστώ πολύ που µε βάζει στους οικείους της.

Πόσο σηµαντικό ρόλο παίζει στη ζωή σας η θρησκεία;

Απόλυτο και σαφή. Είµαι ένα µε τον θεό µου. Τους αγίους µου, τους αγγέλους µου. Στο κέντρο της ύπαρξής µου έχω καθηµερινό πανηγύρι µαζί τους.

Ποιος είναι ο µεγαλύτερος φόβος σας για το µέλλον; Και ποια η απαντοχή σας;

∆εν ακούω αυτή την ερώτηση. Πάµε όπως πάει η ζωή µε δύναµη και έρωτα. ∆οκιµάζεται η ανθρωπότητα. Ο πλανήτης. Πάµε δυνατά. Οσο κρατήσουµε. Θρηνήσαµε αρκετούς δικούς. Εχουµε την πίστη µας, τους φίλους µας, τις ιδέες µας. Τάσσοµαι στους ελπίζοντες. Το λέω κάπου: φαρµακευτικές τα φράγκα κι ο λαός λόρδα λατέρνα.

INF0

Σήμερα (13 Σεπτεμβρίου) ο Σταμάτης Κραουνάκης στο πιάνο του + μπάντα δυνατή + καλοί φίλοι και φίλες (Μαρίζα Ρίζου, Μιθριδάτης, Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης, Marianna + The Dizzy Breezes) θα βρίσκονται στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», ενώ στις 16 Σεπτεμβρίου ανεβαίνει το σατυρικό δράμα «Ιχνευταί»
του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.