Υπό τους ήχους μιας μπάντας μαριάτσι, ο τελευταίος “σκαραβαίος” ή “σκαθάρι”, όπως ήταν τα άλλα παρατσούκλια του, κάλυψε μερικά μέτρα, καταχειροκροτούμενο από τους εργάτες και ενώ όλες οι κάμερες είχαν στραφεί επάνω του.
Στο εργοστάσιο της Πουέμπλα έχουν παραχθεί από το 1997 περισσότερα από 1,7 εκατομμύρια “νέα κατσαριδάκια”.
“Σ’ ευχαριστούμε, Σκαραβαίε”, έγραφαν στα μπλουζάκι τους οι εργαζόμενοι που συναρμολόγησαν το τελευταίο όχημα της Final Edition, σε χρώμα μπλε ελεκτρίκ, μέσα σε επτά ώρες.
Τα τελευταία 65 “κατσαριδάκια” της ιστορίας είναι αριθμημένα, από το 1 μέχρι το 65, για να τιμηθούν τα 65 χρόνια παρουσίας της Volkswagen στο Μεξικό. Θα πουληθούν αποκλειστικά μέσω του διαδικτύου, στην τιμή των 21.000 δολαρίων (περίπου 18.500 ευρώ).
Αυτή η “τελική εκδοχή” πάντως δεν έχει τίποτα το κοινό με τον πρόγονό του, το “αυτοκίνητο του λαού” που εμπνεύστηκε προπολεμικά ο Αδόλφος Χίτλερ και γέννησε η ιδιοφυία του Φερντινάντ Πόρσε. Η παραγωγή του είχε ξεκινήσει στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και σταμάτησε το 2003. Δεν έχει επίσης καμία σχέση με το όχημα που προτιμούσαν οι νέοι τις δεκαετίες του 1960 και ’70, το οποίο ενσάρκωνε τη δίψα της γενιάς εκείνη για “Ειρήνη και Αγάπη” και το οποίο συχνά ήταν πολύχρωμο, καλυμμένο με σχέδια και αμέτρητα λουλούδια.
