Μέτρησε, καλοσκέψου, σημάδεψε

Του Θανάση Καρτερού
Η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία. Κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις. Λυγίζαμε κάποτε την ποίηση προς τα μας, για να αισθανθούμε τη θερμοκρασία της. Τώρα λυγίζουμε εμείς προς την ποίηση. Γιατί μας χρειάζεται, για να καταλάβουμε. Με λογική κι ευαισθησία. Να απλώσουμε την καρδιά μας στον ήλιο των στίχων και το μυαλό μας στην πέτρα της αλήθειας, για να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις.

Λοιπόν, όμορφη είναι αυτή η στιγμή να σας μιλήσω. Και πρέπει να τελειώνουμε με το πένθος – η ζωή δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τη μελαγχολία μας. Να τελειώνουμε με τη φούσκα της οργής του ενός για τον άλλο. Να τελειώνουμε με τη σπαταλημένη γενναιότητα των παραιτήσεων. Να τελειώνουμε με την παράλυση που γεννά η βίαιη διάψευση. Να τελειώνουμε με την αναζήτηση ενόχων και ενοχών ανάμεσά μας. Γιατί θέλει ακόμα πολύ φως να ξημερώσει. Κι οι μηχανουργοί του σκότους δεν τέλειωσαν.

Να μην παραδεχτούμε την ήττα. Γιατί έχουμε πολλά κρυμμένα τιμαλφή να σώσουμε. Πολλές φωλιές νερού να συντηρήσουμε μέσα στις φλόγες. Πολλές απαντήσεις να δώσουμε σε όσους κάνουν την ασφαλή πρόβλεψη: Θα πέσει η πόλις. Ε, δεν θα πέσει. Γιατί εμείς, κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε. Όσοι πιστοί. Παλιοί και νέοι. Κορίτσια κι αγόρια. Θα υπερασπιστούμε ο ένας τον άλλο. Θα υπερασπιστούμε κυνηγημένες ιδέες. Θα υπερασπιστούμε την κυβέρνησή μας.

Και θα υπερασπιστούμε τον πρωθυπουργό μας. Γιατί είναι ένας από μας. Γιατί τον διάλεξε ο λαός. Γιατί είναι επικεφαλής της μάχης. Γιατί δέχεται τα κύρια πυρά. Γιατί είναι ο πρώτος στόχος του πραξικοπήματος. Γιατί βρίσκεται για εκατομμύρια ανθρώπους ψηλά. Σαν σημαία. Κι αυτή τη σημαία δεν πρέπει, και δεν πρόκειται, να την υποστείλουμε μόνοι μας. Ή να επιτρέψουμε να την υποστείλουν όσοι βυσσοδομούν παλινορθώσεις. Καθαρές κουβέντες.

Μέτρησε, καλοσκέψου, σημάδεψε, και τράβα βήματα τα βήματα. Κόντρα σε κείνους που περιμένουν να φαγωθούμε μεταξύ μας, για να ολοκληρωθεί έτσι το έργο τους. Κόντρα στους από χρόνια αποξηραμένους του α-χα-χα-εγώ-το-ήξερα. Κόντρα στους πρόθυμους νεκροθάφτες. Α, ο ήλιος πάλι. Καλεί τους λοχαγούς του της φωτιάς. Η αυγή χτυπάει το τύμπανο. Εμπρός! Ενάντια στην επίγεια τούτη λάσπη, Ήλιε! Θα λησμονήσεις τον εξάγγελό σου;

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr