Ενδεικτικό των συνθηκών κάτω από τις οποίες εργάζονται οι δημοσιογράφοι στις Φιλιππίνες είναι το μίνι ντοκιμαντέρ του Guardian στο οποίο ρεπόρτερ εξασκούνται στην σκοποβολή προκειμένου να μπορούν να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους, έστω και παράνομα, σε περίπτωση επίθεσης. Με 75 δολοφονίες δημοσιογράφων από το 1992, ο φόβος τους μοιάζει να δικαιολογεί τα πάντα. Τουλάχιστον 3 ρεπόρτερ και ένας καμεραμάν έχουν δολοφονηθεί από την αρχή του 2015.
Το 2009 οπλισμένοι άνδρες που συνδέονταν με πρώην κυβερνήτη σκότωσαν 32 δημοσιογράφους με επίθεση σε κονβόι ΜΜΕ. Όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα, ήταν η μέρα με την περισσότερη αιματοχυσία δημοσιογράφων κατά τη διάρκεια ειρήνης.
Ο δημοσιογράφος Άλι Μακαμπαλάνγκ ήταν προγραμματισμένο να είναι στο κονβόι αλλά τελικά δεν πήγε. Σήμερα δείχνει τους τάφους των συναδέλφων του που πήγαιναν να καλύψουν την εκστρατεία ενός υποψήφιου δημάρχου εναντίον ενός άλλου υποψηφίου προερχόμενου από μια πολύ ισχυρή οικογένεια. Ο Μακαμπαλάνγκ διηγήθηκε άλλη μια ιστορία απόπειρας δολοφονίας του με τη σφαίρα να τον βρίσκει ξυστά στο λαιμό.
Ο θετός γιός του Μοχάμεντ Σαντιν Τιν που εργάζεται επίσης ως δημοσιογράφος με ειδικότητα στο Ισλαμικό Κράτος λέει πως “είναι παράνομο να οπλοφορείς, αλλά δεν έχω επιλογή”.
Νωρίτερα στο ντοκιμαντέρ, ο πρόεδρος του συλλόγου Τύπου των Φιλιππίνων, Τζόελ Μ.Σ. Έγκο εξηγεί πως οι δημοσιογράφοι υποχρεώνονται να εξασκηθούν στη χρήση των όπλων, ενώ εξασκείται στην σκοποβολή μπροστά στην κάμερα της βρετανικής εφημερίδας. Δείχνει μάλιστα πώς στο όπλο του είναι χαραγμένο το όνομα της στήλης του στην εφημερίδα όπου εργάζεται.
Δείτε το βίντεο στα αγγλικά: