Μένουμε σπίτι και πάμε… σινεμά

Από τις 19 Μαρτίου, μία εβδομάδα αφού έκλεισαν σχολεία και πανεπιστήμια, κατέβασαν ρολά οι κινηματογράφοι και αναβλήθηκαν φεστιβάλ, εκατοντάδες παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικοί παρακολουθούν καθημερινά κινηματογραφικές ταινίες που επιλέγει μέσα από την παιδική και νεανική ταινιοθήκη του Νεανικού Πλάνου το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους. 

Στόχος της πρωτοβουλίας είναι να δοθεί η δυνατότητα στα παιδιά και τους γονείς τους να πάρουν μια γεύση ποιοτικού σινεμά αλλά και να προσφέρει μια ευχάριστη και δημιουργική διέξοδο κατά την περίοδο του εγκλεισμού προβάλλοντας ζωντανά στην οθόνη του υπολογιστή μας ταινίες που το κοινό του Φεστιβάλ Ολυμπίας χαίρεται χρόνια τώρα. Παράλληλα, αξίζει να σημειωθεί ότι είναι μια πράξη που αναμφίβολα συμβάλει με ισχυρές ενέσεις στην βελτίωση της ποιότητας του online προσφερόμενου περιεχομένου που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες.

Online cinema

Απαντώντας στις προκλήσεις των ημερών το φεστιβάλ προτείνει τη συλλογική θέαση κινηματογραφικών ταινιών στο περιορισμένο πλαίσιο του σπιτιού όπου αυτό τον καιρό μένουν υποχρεωτικά όλα τα παιδιά. Το δωρεάν διαδικτυακό πρόγραμμα με επιλεγμένο ποιοτικά περιεχόμενο για παιδιά, νέους και όλη την οικογένεια που ετοιμάζει προβάλλεται καθημερινά στο OIFF Online Cinema. Πρόκειται για μία online κινηματογραφική αίθουσα ελεύθερης πρόσβασης την οποία δημιούργησε  το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, και θα παραμείνει «ανοιχτή» μέχρι και το τέλος των περιοριστικών μέτρων, όπου μικροί και μεγάλοι θεατές μπορούν να παρακολουθήσουν ταινίες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ήδη τις πρώτες ημέρες αυτής της πρωτοβουλίας στο OIFF Online Cinema προβλήθηκαν ταινίες από τη Σερβία, τον Καναδά, τη Δανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, το Ιράν, την Τουρκία, τη Σουηδία και την Ελλάδα, ενώ ακολουθούν ταινίες από πολλές άλλες χώρες με μια μεγάλη γκάμα θεμάτων που απασχολούν τα σημερινά παιδιά και τους νέους και ταινίες με τα όνειρα και τις διεκδικήσεις των νέων για ένα καλύτερο αύριο.

Ταινίες από όλον τον κόσμο για παιδιά και νέους

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, το οποίο ιδρύθηκε το 1997 από τον σκηνοθέτη Δημήτρη Σπύρου, είναι ο πολιτιστικός οργανισμός που εισήγαγε στην Ελλάδα το είδος του σινεμά για παιδιά και νέους και ο μοναδικός στη χώρα μας που το υπηρετεί, πάνω από δύο δεκαετίες. Για την πραγματοποίηση αυτής της πρωτοβουλίας διαμορφώνει το online πρόγραμμά του σε συνεργασία με την Παιδική και Νεανική Ταινιοθήκη του Νεανικού Πλάνου καθώς και μια σειρά παραγωγών και καλλιτεχνών του κινηματογράφου από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο.

Το πρόγραμμα του OIFF Online Cinema μεταδίδεται δύο φορές τη μέρα από τη σελίδα του φεστιβάλ στο Facebook με ανοιχτή πρόσβαση στην Ελλάδα και την Κύπρο (και για τις ελληνικές ταινίες με ανοιχτή πρόσβαση σε όλο τον κόσμο).

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τις προβολές κάθε πρωί στις 11 π.μ. και κάθε απόγευμα στις 6 μ.μ. συντονιζόμενοι στο www.facebook.com/olympiafestival/. Σημειώστε ότι η μετάδοση ξεκινάει αυτόματα, αρκεί να έχετε μπει στη σελίδα από λίγο νωρίτερα. Θα βοηθήσει να κάνετε like και follow στη σελίδα, όπως και να δηλώσετε ότι θέλετε να λαμβάνετε ενημερώσεις ενώ στην κορυφή της σελίδας θα βρίσκετε καθημερινά καρφιτσωμένη την δημοσίευση για την επόμενη προβολή. Οι ταινίες δεν προβάλλονται ξανά ή σε άλλο χρόνο, ούτε μπορείτε να τις ξαναδείτε από την αρχή. Δεν πρόκειται για Video On Demand. Οι προβολές αρχίζουν συγκεκριμένη ώρα όπως ακριβώς όταν πηγαίνουμε σινεμά.

Σήμερα Τετάρτη στην online κινηματογραφική αίθουσα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους προβάλλεται η πολυβραβευμένη ταινία «Μπάχ και Μπρόκολο» του Andre Melancon (Mυθοπλασία, 95’, Καναδάς, 1986). Πρόκειται για την ιστορία της Φάνυ, ενός εντεκάχρονου ορφανού κοριτσιού, που όταν αναγκάστηκε να ζήσει με το θείος της, ο οποίος έχει αδυναμία στον Μπαχ, του έφερε τα πάνω κάτω στην ήρεμη και μοναχική ζωή του. Το τελευταίο πράγμα που σκεφτόταν ο Τζόναθαν ήταν ότι χρειαζόταν μια ανιψιά και το πρώτο που συνειδητοποίησε ήταν πόσο την είχε ανάγκη.

Κάποιες από τις ταινίες που θα δούμε τις επόμενες μέρες είναι οι ακόλουθες:

«Πάνω στις ρόδες» του Μauro D’ Addio (Μυθοπλασία, 72’, Βραζιλία, 2017).

Μετά από ένα ατύχημα, ο 13χρονος Λούκας είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Η 12χρονη Λαϊς βοηθάει τη μητέρα της σε ένα μικρό εστιατόριο, σε χώρο προσωρινής στάθμευσης φορτηγών, στην κωμόπολη στην οποία ζουν. Το κορίτσι επιθυμεί διακαώς να γνωρίσει τον πατέρας της, ο οποίος τους εγκατέλειψε όταν ήταν παιδί και δεν επέστρεψε ποτέ. Η Λαϊς και ο Λούκας γίνονται φίλοι στο σχολείο και όταν εκείνη ανακαλύπτει που μπορεί να είναι ο πατέρας της, τα δύο παιδιά ξεκινούν ένα ταξίδι.

«Το Αγόρι και ο κόσμος» του Alê Abreu (Ταινία κινουμένων σχεδίων, 81΄, Βραζιλία, 2013).

Η ιστορία ενός αγοριού που φεύγει από το χωριό του και πηγαίνει στην πόλη για να συναντήσει τον πατέρα του, ο οποίος αναζητά εργασία ως εσωτερικός μετανάστης. Στο ταξίδι αυτό το Αγόρι παρατηρεί το αντιφατικό πρόσωπο της σύγχρονης Βραζιλίας, που θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε χώρα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η ταινία συναρπάζει με τα σχέδια, τα χρώματα και τη μουσική. Δεν έχει διαλόγους «για να μη λερωθεί αυτό το διαμάντι με περιττά πράγματα», όπως έγραψε ο κριτικός της γαλλικής «L’ Express». Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Academy Awards 2016.

«Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς» του Norbert Lechner (Μυθοπλασία, 95΄, Γερμανία, 2016).

Η νεαρή Βιετναμέζα Λιν Τούι, πολύ νωρίς, υποχρεώνεται να αναλάβει μόνη της την ευθύνη για την ζωή της και την μικρότερη αδελφή της, ειδικά όταν η χωρισμένη μητέρα τους αναγκάζεται να επιστρέψει από τη Γερμανία στο Βιετνάμ. Κανείς δεν πρέπει να αντιληφθεί ότι τα δυο μικρά κορίτσια ζουν μόνα, ειδικά η αστυνομία και η Πρόνοια. Εν τω μεταξύ, η Πολίνε, το γειτονόπουλο, μια πεισματάρα προέφηβη που βαριέται του θανατά, απειλεί να αποκαλύψει το μυστικό της Λιν Τούι. Μια ταινία για την ενηλικίωση και τη δύναμη που διαθέτουν κάποιες ασυνήθιστες φιλίες.

«Ο Βίνσεντ και εγώ» του Michael Rubbo (Μυθοπλασία, 100΄, Καναδάς, 1990).

Τι συμβαίνει όταν η Τζο του 1990 συναντά τον Βαν Γκογκ του 1890? Η Τζο λατρεύει να ζωγραφίζει και είναι τόσο καλή ώστε κέρδισε μια υποτροφία για να πάει από το μικρό χωριό της στην πόλη να σπουδάσει σε ένα ειδικό καλλιτεχνικό σχολείο, όπου περισσότερο από όλα ελπίζει να μάθει να ζωγραφίζει σαν τον ήρωά της, τον Βίνσεντ Βαν Γκόγκ. Μια μέρα, τυχαία, καθώς σκετσάριζε πρόσωπα, συνάντησε απροσδόκητα έναν μυστηριώδη Ευρωπαίο έμπορο έργων τέχνης ο οποίος αγόρασε μερικά από τα σχέδιά της και της έδωσε παραγγελία για μερικά ακόμα. Την αντάμειψε γενναιόδωρα για τη δουλειά της και επέστρεψε στο Άμστερνταμ. Όχι πολύ αργότερα, η Τζο ανακάλυψε ένα άρθρο σ’ ένα περιοδικό σχετικά με την ανακάλυψη και την πώληση εκατομμυρίων δολαρίων μερικών από τα σχέδια του νεαρού Βίνσεντ Βαν Γκογκ, σχέδια που μόνο εκείνη και ο έμπιστος φίλος της Φίλιξ γνώριζαν ότι ήταν δικά της. Το μόνο πράγμα που έμενε να κάνουν η Τζο και οι φίλοι της ήταν να ταξιδέψουν στο Άμστερνταμ και να βρουν το μυστηριώδη άντρα. Ή ακόμα καλύτερα να πάνε κατευθείαν στην πηγή και να μιλήσουν με τον ίδιο τον Βίνσεντ, στις Arles του 19ου αιώνα. Πού; Πότε;

«Μητρική Αγάπη» του Kamal Tabrizi (Μυθοπλασία, 90΄, Ιράν , 1998). Ένα αγόρι που ζει σε αναμορφωτήριο δεν πιστεύει ότι η μητέρα του έχει πεθάνει. Έχει πλάσει μια φανταστική εικόνα της γύρω από ένα απόκομμα εφημερίδας και σκοπεύει να τη βρει. Όταν στο αναμορφωτήριο έρχεται μια καινούρια κοινωνική λειτουργός, το αγόρι πιστεύει ότι είναι η μητέρα του. Απρόθυμα εκείνη τον φιλοξενεί στο σπίτι της με σκοπό την επομένη να τον πάει πίσω στο αναμορφωτήριο. Η παρουσία του αγοριού σ’ ένα σπιτικό χωρίς άντρες δημιουργεί μια θαλπερή ατμόσφαιρα που γεννά μια συμπάθεια ανάμεσα στο νεαρό και την κόρη της κοινωνικής λειτουργού. Όταν όμως το αγόρι ανακαλύπτει ότι πρόκειται να τον πάνε πίσω στο αναμορφωτήριο, το σκάει για άλλη μια φορά…

«Το καναρινί ποδήλατο» του Δημήτρη Σταύρακα (Μυθοπλασία, 90′, Ελλάδα, 1999). Ένας νέος και πρωτοδιοριζόμενος δάσκαλος, ο Άρης Σιούτης, αναλαμβάνει την έκτη τάξη σε κάποιο δημοτικό σχολείο της Αθήνας. Από την πρώτη κιόλας μέρα, την προσοχή του τραβάει ο Λευτέρης, ένας εξαιρετικά αδύναμος μαθητής, σχεδόν αγράμματος. Σιγά-σιγά, ο δάσκαλος ανακαλύπτει ότι ο Λευτέρης είναι πολύ ευαίσθητο παιδί και διόλου καθυστερημένο, έχει μάλιστα συναρμολογήσει μόνος το ποδήλατό του. Παρά την αντίθετη γνώμη του διευθυντή του σχολείου, αλλά και του ευρύτερου περιβάλλοντος, αποφασίζει να τον βοηθήσει. Αρχίζει να του κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, του μαθαίνει τις αριθμητικές πράξεις και ανάγνωση, και τον ορίζει ταμία στην έκθεση σχολικού βιβλίου. Μια μέρα που ο Άρης είναι άρρωστος, στην τάξη μπαίνει ο παλιός δάσκαλος κι ο Λευτέρης ξαναγίνεται ο περίγελος των συμμαθητών του. Απελπισμένος εγκαταλείπει το σπίτι του και ξεκινάει για τον Πλαταμώνα, για να συναντήσει τον παππού του. Στην παραλία τον βρίσκει ο Άρης που προσπαθεί να τον κάνει να ανακτήσει τη χαμένη του αυτοπεποίθηση.

«Το φως που σβήνει» του Βασίλη Ντούρου (Μυθοπλασία, 93’, Ελλάδα, 2000). Ένα δωδεκάχρονο αγοράκι (Βλαδίμηρος Γκολοσίνσκι) το οποίο εξαιτίας μιας πάθησης των ματιών του χάνει σιγά-σιγά την όρασή του, παρουσιάζει ένα εξαιρετικό ταλέντο στη μουσική και συγκεκριμένα στο βιολί. Η μητέρα του (Ελισάβετ Ναζλίδου) αντιδρά στα μουσικά όνειρα του μικρού, ωστόσο η νεοδιορισμένη δασκάλα (Βίκυ Βολιώτη) και ο φαροφύλακας (Αλέκος Αλεξανδράκης) θα τον ενθαρρύνουν και θα τον οδηγήσουν μέχρι τη συμμετοχή του σε μουσικό διαγωνισμό, όπου και θα κερδίσει το πρώτο βραβείο.

«Το αγόρι στη γέφυρα» του Πέτρου Χαραλάμπους (Μυθοπλασία, 85΄, Κύπρος, 2017).

Σ’ ένα ειδυλλιακό κυπριακό χωριό ο 12χρονος Σωκράτης βρίσκεται αναμιγμένος σε μια υπόθεση φόνου που συγκλονίζει αυτόν και την οικογένεια του. Καθώς ο Σωκράτης πλησιάζει στην αλήθεια, ξεδιπλώνονται μπροστά του στοιχεία που συνδέουν αυτούς που αγαπά με το έγκλημα φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τη δική του ύπαρξη. Πίσω από τη φαινομενικά ιδανική του οικογένεια βρίσκονται παλιά μυστικά που έρχονται να ανατρέψουν την ανέμελη ζωή του παιδιού. Ακολουθούμε τον Σωκράτη σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι αυτογνωσίας, καθώς ανακαλύπτει το πραγματικό νόημα της αγάπης, της οικογενειακής θαλπωρής και του θάρρους.

«Η Σκιάχτρα» του Μάνου Μανουσάκη (Μυθοπλασία, 98′, Ελλάδα, 1985). Ένα 18χρονο παλικάρι (Άλκης Κούρκουλος) εγκαταλείπει το σπίτι του και αναζητά τη Σκιάχτρα, μια θεσπέσια κοπέλα-νεράιδα την οποία γνώρισε μια βραδιά στο ποτάμι. Ξεκινάει μια περιπλάνηση που εξελίσσεται σε ταξίδι μύησης στη ζωή. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα ζήσει περιπέτειες, θα περιπλανηθεί σε νέα μέρη, σε πόλεις και χωριά, θα βρεθεί σε τόπους μαγικούς και στοιχειωμένους, θα αντιμετωπίσει ξωτικά και θα συναντήσει νύμφες και στοιχειά. Έτσι θα έρθει πιο κοντά στον αληθινό εαυτό του και την ενηλικίωση.

​