Μέλος στην Παγκόσμια Ακαδημία Επιστημών ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δημήτρης Κουρέτας

Η επιστημονική επιτροπή του World Academy of Sciences,  που επέλεξε τον καθηγητή Δημήτρη Κουρέτα αποτελείται από τους κατόχους βραβείων Νόμπελ στην Φυσική, την Ιατρική, τη Χημεία:

Τον Αμερικανό αστροφυσικό και κοσμολόγο, εξερευνητή της «μαύρης μάζας» Τζορτζ Φιτζέραλντ Σμουτ, το Γερμανό βιοφυσιολόγο Έρβιν Νέχερ, βραβευμένο για τη δουλειά του πάνω στα ιοντικά κανάλια των κυττάρων, το Γερμανό βιοχημικό Χάρτμουτ Μίχελ (αποκάλυψε τον ρόλο της αδενοσίνης στη φωτοσύνθεση), τον Αμερικανό πρωτοπόρο βιοχημικό και ειδικό της φαρμακολογίας Φερίντ Μουράντ, ο οποίος κατέδειξε τον ρόλο των νιτρικών στο καρδιοαγγειακό σύστημα, τον επίσης ειδικό στην φαρμακολογία με καταγωγή από την Ονδούρα και τη Βρετανία Σερ Σάλβαντορ Μονκάδα, που προέκτεινε την προηγούμενη έρευνα στον πόλεμο κατά του καρκίνου και τον Πολωνό ενδοκρινολόγο Άντριου Βίκτορ Σκάλι, πρωτοπόρο στην έρευνα των ορμονών στην υπόφυση.

H ομιλία του καθηγητή Κουρέτα έγινε σήμερα στην ειδική εκδήλωση – συνέδριο της Παγκόσμιας Ακαδημίας Επιστημών στην Μπανγκόκ της Ταυλάνδης.

Ο Καθηγητής Δημήτριος Κουρέτας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1962 και σπούδασε στην Ελλάδα. Μετά την ερευνητική καριέρα του στο Πανεπιστήμιο του Harvard στη Βοστώνη, επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάζεται στο τμήμα Βιοχημείας-Βιοτεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στη Λάρισα.

Η δουλειά του θεωρείται σημαντική για δύο λόγους: Πρώτον γιατί δημιούργησε τις βάσεις για τον μοριακό χαρακτηρισμό της δράσης τοπικών τροφίμων της Ελλάδος στα ανθρώπινα κύτταρα και δεύτερον γιατί κατόρθωσε να αναδείξει την ευεργετική δράση τροφίμων για ανθρώπους και ζώα, τα οποία τρόφιμα προέρχονται  από τα υποπροιόντα των βασικών γεωργικών βιομηχανιών της Ελλάδος. Για τους λόγους αυτούς η ερευνητική του δουλειά αναγνωρίστηκε σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η συγκινητική ανάρτηση…

Ακρως συγκινητική ήταν και η ανάρτηση που έκανε χθες:

«Αυριο ειναι σημαντικη μερα για μενα. Ετοιμαζομαι για την ομιλια μου εδω στην ταυλανδη ,και τσακ τσακ περναει ολη μου η ζωη σα φιλμακι. Τοτε που ξεκινουσα την καριερα μου στη σαλονικη το 1985. Στο θεαγενειο στο ερευνητικο τμημα. Απο ολα τα γεγονοτα που ειναι πολλα εχω ξεχωρισει κανα δυο. Οχι πως ειναι μεγαλης σημασιας αλλα τα θυμαμαι γιατι η μνημη παιζει τετοια παιιχνιδια. Το ανθρωπινο μυαλο τα σημαντικα συναισθηματα τα φυλαει αχρονα και τα ανασυρει χωρις να ξεθωριαζουν.

Ειναι φθινοπωρο του 1989. ΕΧω ηδη βρει θεση στη Βοστωνη και προσπαθω να μαζεψω τα λεφτα για τα εισιτηρια. Μου λειπανε ομως περιπου 40 χιλιαρικα   (δραχμες). Εσπασα το κεφαλι μου , εκανα αιματηρες οικονομιες αλλα δεν εβγαινε. Παω βγαζω εισιτηριο και παω Πατρα. Δεν ηξερα ποτε θα ξαναγυρνουσα γιατι θα εβγαινα ανυποτακτος και οταν ξαναγυριζα θα επρεπε να παω φανταρος, οποτε ειχα κανονισει να γυρισω μολις τελειωσει η υποτροφια μου σε 3 χρονια.

-Μανα ηρθα να σε χαιρετησω. Θελω να σου ζητησω μια χαρη. Ξερω οτι δεν εχεις λεφτα , αλλα σκεψου κατι μου λειπουνε 40 χιλιαρικα.
-Παιδακι μου δεν εχω. Θα σου δωσω ομως κατι και καντο οτι θες. Πηγε μεσα και εφερε ενα δαχτυλιδι χρυσο. παρτο μου λεει. Αυτο εχω.
Το πηρα και πηγα και το πουλησα.
Δεν θυμαμαι ποσα μου εδωσαν. Αλλα μαλλον θα ηταν τοσα οσα μου ελειπαν.
Μανα το δαχτυλιδι αυτο αυριο θα στο δωσω πισω.
Μονο που δεν θα ειναι αυτο που μου ειχες δωσει τοτε, ειναι κατι αλλο…..Και θα ειναι για σενα να ξερεις…..το αυριανο».